Duizend drachmen voor Seleth

Deel 1

De stad Ikonion, in het Sultanaat van Rûm

Miran Kham was adviseur van Togrul Beg, de Seltsjoekische sultan die al achttien jaar over Rûm heerste. En nu zijn heer een veldtocht tegen de Abassiden aanvoerde, verliet ook Miran het paleis. Hij reed goedgemutst naar zijn kleine landgoed, net buiten de hoofdstad Ikonion. De vierkantshoeve stond bij de rivier en werd omringd door cederbomen. Er was een stal, een grote voorraadschuur en een groene binnenplaats met een waterput in het midden. 

Toen Miran thuiskwam en de binnenplaats opreed, zag hij dat zijn bedienden zich allemaal rond de ingang van de schuur hadden opgesteld. De poort stond open en zijn huishoudster was iemand aan het geselen, een vrouw die haar pijn uitschreeuwde, en die men met omhoog gestrekte armen onder de poort van de grote schuur had vastgebonden. Miran leidde zijn paard in de richting van de schuur. Men hoorde hem niet naderen, want alle aandacht van de bedienden ging uit naar het kronkelende lichaam van de hardop gillende vrouw. Haar jurk lag op de grond bij haar voeten, gescheurd en smerig. 

De vrouw balanceerde op haar tenen, half hangend aan het koord rond haar polsen en stond met haar naakte rug naar de bedienden toegekeerd. Ze droeg een bruinleren broekje dat van achteren in haar bilnaad werd opgetrokken en dat haar vlezige dijen en forse ronde billen helemaal bloot liet. Miran vermoedde dat ze dat broekje wellicht als een schaamlap onder haar jurk had gedragen. Hij richtte zich tot Oike, de dienares die al twee jaar zijn huishouden bestuurde. Hij had Oike na de dood van zijn echtgenote die taak toevertrouwd en het was Oike die bezig was de vastgebonden vrouw met de bullenpees op haar naakte rug en billen te slaan. 
“Wat is er hier aan de hand,” bromde Miran. “Oike?” 

De twee knechten van Miran draaiden zich om, maar ook Oike en de huismeiden keken naar hun heer, die op hen neerkeek van op zijn paard. 
“Ik gesel deze dievegge, heer,” legde Oike uit. “En niet alleen omdat ze van u stal, maar omdat ze een van de jongens zwaar verbrandde.” 
Miran keek opzij en zag de ingezwachtelde arm van Joshua, zijn stalknecht. Daarna wierp hij een blik op de gestriemde rug en kont van de dievegge. De vrouw beefde over heel haar lichaam, haar bruine benen waren voortdurend in beweging en haar gestrekte tenen woelden in de aarde terwijl ze naar een beetje meer steun zochten. Ze had grote, wijd uit elkaar staande billen die hun stevigheid hadden verloren en al wat afhingen. Haar benen waren lang en gespierd, en Miran vond die best mooi om te zien. Hij schraapte zijn keel. 
“Goed, Oike,” zei hij. “Zodra je klaar bent, wil ik het hele verhaal horen. Wie die vrouw is, waar ze vandaan komt en wat ze op mijn land te zoeken had.” 
“Natuurlijk, heer,” antwoordde Oike beleefd. 

Ze draaide zich om, hief haar arm en de bullenpees maakte een griezelig zoevend geluid voor het leder de naakte rug van de dievegge opnieuw striemde. 
“Aaaah!” 
Vanuit het zadel keek Miran Kham naar de vrouw. Ze kromde haar rug, rukte aan het touw rond haar polsen en schreeuwde haar pijn uit. De volgende twee zweepslagen striemden haar blote kont. 
“Aaaah! Au! Aaaah!” 
Opnieuw rukte ze aan het touw terwijl haar heupen naar voren schokten. De spieren in haar dijen spanden zich en haar vlezige billen knepen zich samen om daarna wiebelend weer naar beneden te zakken. Oike sloeg raak en ze sloeg hard. Het geselen ging door, maar Miran had genoeg gezien. De pijn van die vrouw schonk hem geen plezier. Hij steeg af en leidde zijn paard naar de stal. 

Toen hij een tijd later uit de stal naar buiten kwam, waren Oike en de anderen opnieuw aan het werk. De gegeselde vrouw hing nog altijd met het rafelige koord rond haar polsen aan de poortbalk van de schuur. Haar hoofd was naar omlaag gezakt en haar benen bungelden slap onder haar lichaam. Ze moest buiten bewustzijn geraakt zijn, dacht Miran terwijl hij nieuwsgierig naar haar zieltogende en gestriemde lichaam staarde. Haar huid was helemaal bedekt met kippenvel. Het broekje dat ze als schaamlap onder haar jurk had gedragen, liet weinig aan zijn verbeelding over. Het bestond uit een lederen lapje waar twee koordjes aan waren vastgenaaid. Het leer was dun geworden door langdurig gebruik en het zat strak over haar kut gespannen. 

Oike had ook gewoon haar rug kunnen ontbloten, maar ze had er voor gekozen om deze al wat oudere vrouw diep te vernederen, door haar bijna volledig naakt tentoon te stellen en te geselen. Miran taxeerde haar figuur en concludeerde dat ze een goed gevormd lichaam had, maar het was inderdaad geen jonge vrouw en er zat al wat grijs tussen haar zwarte haren. Hij keek belangstellend naar haar blote borsten, die als twee malse peertjes boven haar ribben hingen. De tepels waren hard en stonden stijf overeind. 
“Wat heeft jou in vredesnaam bezield, jij dwaze vrouw,” mompelde hij tegen niemand in het bijzonder terwijl hij nog een meewarige blik wierp op de rode striemen op haar bezwete rug en billen. 

Diefstal met geweldpleging, dacht hij hoofdschuddend, een zwaar misdrijf. Volgens de wetten van Rûm mocht hij een dief niet alleen half dood geselen als die op zijn land werd betrapt, maar ook de handen en voeten van de misdadiger afhakken, wat aan een doodvonnis gelijk stond, wanneer je de stompen niet meteen liet dicht schroeien. Hoe dan ook, dat was een draconisch strenge straf. Als hij deze vrouw echter genade wilde verlenen, werd ze zijn eigendom en hij kon haar dan eventueel als een slavin aanhouden of haar laten verkopen, dit ter compensatie voor de door haar aangerichte schade. Miran Kham besloot om er goed over na te denken en de zaak tot op het bot uit te zoeken. Hij keerde de vrouw zijn rug toe en ging naar zijn vertrekken, waar hij zich uitkleedde en een heerlijk lauw bad nam. 

Een uur later zat hij in zijn woonkamer. Oike bracht hem zijn middagmaal en terwijl hij at, bracht ze uitgebreid verslag uit over de vrouw die men in de voorraadkamer had betrapt. 
“Haar naam is Seleth, heer,” zei Oike. “Ze beweert dat haar man haar verstoten heeft. Sindsdien zwerft ze alleen rond in het sultanaat. Al stelende als je het mij vraagt.” 
“Ben je zeker dat ze dat zei, Oike? Alleen?” Miran keek zijn huishoudster vragend aan. “Denk eens goed na en probeer het je te herinneren, Oike.” 
Oike sloot haar ogen en dacht diep na. Een halve minuut later knikte ze met haar hoofd. 
“Ja, heer, dat zei ze. Hoe dan ook, Joshua zag haar uit de schuur komen met haar armen vol gestolen etenswaren. Toen hij haar probeerde tegen te houden, duwde ze hem opzij en hij kreeg kokend water over zich heen. Ik was daar met de kookwas bezig, heer.” 
Miran Kham knikte. “Maar het was niet met opzet? Dat ze de jongen verwondde, bedoel ik.” 
“Euh… nee, dat denk ik niet, heer,” antwoordde Oike hoofdschuddend. “Waarom vraagt u dat?” 

Miran slaakte een zucht. “Volgens de wet mag ik een dievegge geselen, en haar handen en voeten afhakken, maar als het geweld geen opzet was, is het misschien wat wreed om de vrouw gruwelijk te verminken,” legde hij uit. “Zo een streng oordeel zou ze misschien niet overleven. Ze heeft uiteindelijk niets vernield of mee genomen, dus is de enige schade, de verminking van Joshua’s arm. Hoe is het met die jongen gesteld, Oike?” 
“Hij overleeft het wel, heer.” Ze zuchtte en trok een nors gezicht. “Maar het litteken zal nooit weggaan. Brandwonden helen langzaam. En vragen veel verzorging.” 

Miran glimlachte. “Verzorging, ja, maar dat is iets waar jij heel goed in bent, toch, Oike?” 
“Dank u, heer.” Oike bloosde. “De arme jongen… Als het aan mij lag, zou ik dat dievende wijf levend villen, heer. Ik zou al de huid van haar armzalige lijf stropen tot ze u smeekte om gedood te worden.” 
Miran fronste zijn voorhoofd. “Dood is ze niemand tot nut, Oike,” zei hij kalm. “Door haar misdaad heeft die vrouw zichzelf tot een leven van slavernij veroordeeld. Ze is nu in feite mijn eigendom, maar zoals je weet houd ik geen slaven. Daarom wilde ik je vragen om Joshua naar de stad te sturen en Amid uit te nodigen voor het avondmaal, hij kan me adviseren in zulke zaken.” 
Amid werkte voor de Sultan, net zoals haar heer. Hij werd als de beste slavenhandelaar in heel Rûm beschouwd. Oike wist dat en ze knikte haar heer toe. 
“Ja, heer,” zei ze. “Ik stuur Joshua meteen naar de stal om een paard te zadelen.” 

Het was al laat in de namiddag toen Amid en Joshua de binnenplaats opreden. Miran Kham verwelkomde zijn gast en legde uit dat hij Amid niet alleen voor Oike’s heerlijke kookkunsten had uitgenodigd. 
“O, maar ik help je met plezier, mijn beste Kham,” zei Amid joviaal. “Een slavin, zeg je? Geen probleem. Ik vertel je meteen wat ze ongeveer waard is.” 
Miran bedankte de slavenhandelaar en leidde hem naar de schuur, waar Seleth nog altijd met het rafelige koord rond haar polsen aan de poortbalk hing. 
“Joshua?” 
De stalknecht hief zijn hoofd. 
“Ja, heer?” 
“Breng de vrouw bij bewustzijn,” zei Miran. “Haal een kruik koud water uit de put en giet het over haar hoofd.” 
Joshua liep naar de waterput, maar Amid was de vrouw al nieuwsgierig aan het bekijken. Zijn ogen keken naar haar door striemen ontsierde lichaam. 
“Het is geen jonge vrouw,” merkte hij op. “Heeft men je verteld hoe oud ze is, Kham?” 
Miran knikte. 
“Veertig, geloof ik.” 
Amid schudde zijn hoofd en wilde iets zeggen, maar hij werd afgeleid door Joshua die een volle kruik ijskoud bronwater over het hoofd van de vrouw uitgoot. 

Seleth schrok en begon onmiddellijk met haar lichaam te bewegen en naar lucht te happen, zodat ze water binnenkreeg, wat dan weer een langgerekte hoestbui veroorzaakte. Al gauw ging de hoestbui over in een verward hijgen. 
“Hhhhh… W… www… Hhhhh,” hijgde Seleth terwijl ze met haar oogleden knipperde.
Haar gezicht vertrok, want opeens kwam de pijn van de afranseling terug, in volle hevigheid. Haar rug en billen brandden als vuur. Ze schrok voor de tweede keer toen ze een hand op haar schouder voelde en instinctief kromp ze in elkaar. 
“Draai je om, vrouw,” hoorde ze een man zeggen. 
Ze herkende de diepe brom in de stem, het was de heer van dit landgoed. En hij was nog niet uitgepraat. 
“Hoor je me, vrouw?” Voegde hij er nog aan toe. “Heer Amid wil je langs de voorkant bekijken. En ik wil weten hoeveel jij waard bent.”
Balancerend op de tippen van haar tenen begon Seleth zich om te draaien. Het ging niet gemakkelijk, maar uiteindelijk slaagde ze er in. Terwijl ze bewoog, dacht ze na over de woorden van die man. Hoeveel ze waard was? Hoezo hoeveel ze waard was? Ze begreep het niet. 

Seleth wist wat men in het Sultanaat met dieven deed en ze werd al de hele ochtend geplaagd door het beeld van haar eigen lichaam, maar dan zonder handen en voeten. En met bloederige stompen. In haar angstdromen was er overal bloed geweest. De stem van die andere man, Amid, onderbrak haar gedachten. 
“Veertig is al oud voor een slavin,” hoorde ze de man laatdunkend zeggen. “Maar ze heeft mooie dikke billen en haar kut oogt verleidelijk in dat leren broekje. Ik geef je er achthonderd drachmen voor, maar ik zal eerlijk zijn, Kham. Als je haar zelf naar de stad brengt om haar te verkopen, levert ze jou waarschijnlijk iets meer op. Duizend misschien? Of elfhonderd? Maar zeker niet meer dan dat.” 
Miran neeg zijn hoofd. 
“Dat is laag geschat, Amid,” zei hij fronsend. “Ik hoorde dat men in de stad tot zesduizend drachmen biedt voor een gezonde slavin.” 
“Ja, maar alleen als die slavin jong is en een heel mooi lichaam heeft.” Amid grinnikte. “En als iemand haar al een vak heeft geleerd of zo. En dan bedoel ik niet prostitutie, dat is geen vak.” 
Hij keek van Miran naar de vrouw die aan hem werd getoond en greep een van haar borsten beet. 
“Dit is anders. Deze slavin is veertig en een dievegge met hangtieten,” zei hij terwijl hij in Seleths borst kneep. 
“Ah… Hhhggg,” kreunde ze zachtjes. 

Amid loste zijn greep op haar blote borst, liet de borst omlaag zakken en wreef met de palm van zijn hand over haar ronde bruine buik. Het was alsof hij over een dier sprak, een dier dat gekeurd werd. 
“Haar buik kan er mee door,” merkte hij op. “Maar kijk die dijen eens, Kham? Daar zit behoorlijk wat vlees op, dat zijn geen dijen van een jong meisje. En haar dikke billen zijn wel mooi als je daar van houdt, maar ze hebben hun stevigheid al lang verloren. Zulke vrouwen kan je niet laten veilen, de veilingmeester zal haar niet eens op het platform toelaten, geloof me. Zulke slavinnen als deze worden in de zijstraten als hoeren verkocht.” 
Miran trok een wenkbrauw op. 
“Hoeren?” 
“Ja,” zei Amid knikkend. “Veel mensen willen liever niet in een bordeel gezien worden. Zij nemen hun toevlucht tot het kopen van een goedkope hoer zoals deze vrouw in een van de zijstraatjes naast de slavenmarkt. Die nemen ze dan in huis, zogezegd als hulp in het huishouden, maar ze gebruiken die slavin als hun hoer tot ze haar beu zijn. Daarna wordt ze verder verkocht aan de volgende, meestal is dat de volgende in een rij van vele.” 

Miran zweeg en wierp een blik op het blozende gezicht van Seleth. Zij schaamde zich, liet haar hoofd hangen en wist niet waar te kijken nu die andere man haar net nog een goedkope hoer had genoemd. Miran reikte naar haar zwarte haren en streek de lok die voor haar gezicht gevallen was opzij, voor hij zich opnieuw tot Amid richtte. 
“Maar ze heeft een aardig gezicht, toch? Met die volle lippen en grote bruine ogen? Ik zie wel een paar rimpeltjes, maar die geven haar gezicht meer karakter.” 
Amid slaakte een diepe zucht. 
“Ik wil je niet tegenspreken, maar men betaalt niet voor een aardig gezicht, Kham. De enige reden dat ik je achthonderd drachmen zou geven voor die slavin, is omwille van haar kont en haar kut. De slavin mag dan veertig zijn, maar met haar kut zo mooi strak in dat leren broekje en half verborgen tussen die vlezige dijen, biedt de vrouw een aanblik die niet zou misstaan in de zijstraatjes waar ik je net over sprak. Ik geloof oprecht dat mijn mannetje in de straat van Asran er duizend drachmen voor zou kunnen krijgen. Vandaar mijn bod van achthonderd. Dan verdien ik er ook nog wat aan.” 

Miran Kham keek nieuwsgierig naar de volle heupen en naar de plek waar de kut van zijn slavin zich onder haar broekje aftekende. Hij kon de vorm van haar schaamlippen zien onder het dunne leer van haar doorweekte broekje, en hij zag dat de vrouw ook merkte dat hij er naar staarde. Het ontging hem niet dat de spieren in haar lies en in haar buik zich spanden en hoe de vrouw wit wegtrok en haar adem inhield. 

Joshua stond er ook bij en alle drie keken die mannen tegelijkertijd naar haar vlezige dijen en naar haar kut. Seleth was compleet machteloos om er iets tegen te doen, in de houding waarin Oike haar had laten vastbinden. Ze schaamde zich onder hun indringende blikken en voelde dat haar benen begonnen te trillen. Ze hoorde Miran die de stilte breken en even kuchen. 
“Duizend drachmen,” zei hij, met een blik op de peervormige borstjes van Seleth. “En bij de hoeren, zei je? Ik kan het amper geloven, Amid. Wie koopt er in vredesnaam een hoer van veertig jaar?” 
Amid grijnsde. “Er zijn ook oudere mannen, Kham. Mannen zoals wij, die ervaring belangrijker vinden dan jeugd. Of die de forse vrouwenbillen en vlezige dijen van een echte vrouw verkiezen boven een mager jong slavinnetje. Leeftijd is relatief, voor een man van vijftig of zestig is deze slavin niet oud. En één blik op haar indrukwekkende bilpartij zou kunnen volstaan om zulk een man tot kopen aan te zetten.” 

Opnieuw viel er een korte stilte. Amid reageerde niet meteen op het stilzwijgen van Miran, maar toen hij sprak, was dat op een onverschillige toon. 
“Hoe dan ook, het is niet dat jij dat geld nodig hebt. Je hoeft die vrouw niet te verkopen, Kham,” opperde hij schouderophalend. “Ze is jouw slavin nu. Het is je goed recht om de handen en de voeten van die dievegge af te hakken en haar verminkte lichaam buiten aan de muur op te hangen. Als een afschrikwekkend voorbeeld voor andere dieven die hier in de buurt rondzwerven.” 
Seleth sperde haar ogen wijd open en alle kleur trok opnieuw uit haar gezicht. Die man had zojuist haar ergste angst verwoord. Van onder haar lange wimpers gluurde ze naar heer Kham, bang afwachtend hoe hij zou reageren op het vreselijke voorstel van de slavenhandelaar. Ze zag hoe heer Kham zich plotseling rechtstreeks tot haar wendde. 
“Slavin?” 
“J… ja, h… heer,” stamelde Seleth. 
Miran wees naar Joshua. “Mijn stalknecht is degene die de meeste schade heeft geleden door jouw misdaad,” sprak hij op strenge toon. “Smeek hem om vergiffenis en vraag hem om mild over jou te oordelen, want hij mag beslissen.” 

Seleth keek opzij, naar de jonge kerel die ze per ongeluk verbrand had toen ze die ochtend had geprobeerd om van hem weg te vluchten. 
“Ik heb je pijn gedaan, jongen, en dat spijt mij,” fluisterde ze stilletjes. “Het was niet met opzet, dat zweer ik. Ik weet dat je boos op me bent, maar als jij me vergeeft, kan dat mijn leven redden. Daarom smeek ik je om genadig over mij te oordelen, alsjeblieft? Ik werd streng gestraft voor mijn misdaad, je kon zelf zien hoe ik werd uitgekleed en hoe hard die vrouw me met haar zweep op mijn rug en billen heeft gegeseld. Ik heb zoveel pijn… Mijn billen doen pijn, mijn rug doet pijn en de pijn in mijn polsen is bijna onhoudbaar. Maar laat mij niet verminken en doden? Alsjeblieft, jongen? Genade? Alsjeblieft?” 

Miran Kham trok een wenkbrauw op en richtte al zijn aandacht op de jonge stalknecht. 
“Wel, Joshua?” 
“Ik weet het niet, heer,” stamelde hij. “Moet ik werkelijk over haar leven beslissen?” 
Miran glimlachte om zijn onbeholpenheid.
“Zou jij duizend drachmen voor haar betalen, Joshua? Kijk naar de vrouw, ja, kijk maar naar haar lichaam, jongen. Naar haar blote borsten en haar buik, naar haar kut in dat broekje en naar haar forse dijen en billen. Zou jij zo een slavin kopen om haar als je hoer te gebruiken tot je haar beu bent?” 
Joshua stond perplex. Hij knipperde met zijn oogleden en antwoordde opnieuw stamelend. 
“Ik? Euh… Nee ik niet, heer. Die vrouw is zoveel ouder als ik… En ik… euh… ik heb liever een vrouw van mijn leeftijd, één die slanker is, zoals Oike,” flapte hij eruit. 
Miran fronste, want nu begreep hij waarom Oike zo streng en wreed over de dievegge oordeelde. Zij en Joshua waren een stelletje… en die vrouw had Oike’s minnaar verminkt. Zo zat de vork in de steel. 

“Dat begrijp ik, jongen,” zei Miran. “Maar schenk je de vrouw vergiffenis voor wat ze jou heeft aangedaan? Of wil je liever dat ik een voorbeeld stel en haar handen en voeten laat afhakken zoals de wet voorschrijft?” 
Joshua schudde zijn hoofd. 
“Nee, heer,” zei hij, met een blik op Seleth. 
Ze was zo bang dat haar hele lichaam beefde van angst en Joshua zag dat ook. 
“Voor mij hoeft ze niet dood. En ze sprak de waarheid, heer. Oike heeft haar rug en haar dikke billen al wreed gestriemd met de bullenpees.” 
Amid stond erbij en keek er naar. Hij grijnsde breed en kuchte even. 
“Die jongen heeft een goed hart, Kham. O, en mijn aanbod geldt nog steeds. Als je er van af wilt, dan geef ik je achthonderd drachmen voor die slavin.” 
“Ik zal er over nadenken.” Miran gebaarde naar het grote huis. Hij rook er de geuren van vlees en gekookte groenten en zei: “Kom, mijn vriend, het avondeten wordt opgediend. Laten we nu van onze maaltijd genieten en niet meer aan deze dievegge denken.” 

Miran had zich al omgedraaid toen hij hoorde hoe de vrouw hem riep. 
“Een smeekbede, heer?” Ze ademde zwaar en haar stem klonk hees en schor. “Heer?” 
Miran draaide zich om. Hij zag de doffe ellende in haar ogen weerspiegeld. 
“Ja?” 
“Mijn polsen, heer… Mijn benen… Ik kan niet meer, heer, het doet zoveel pijn, heer… Ik… ik kan echt niet meer. Genade, heb medelijden, alstublieft?” 
“Ik heb één vraag voor jou, dievegge,” zei Kham terwijl hij Seleth een strenge blik toewierp. “Toen je deze ochtend vroeg in mijn voorraadschuur naar binnen sloop, was je toen helemaal alleen?” 
Seleth knikte. 
“Ja, heer.” 
“Er zat niemand op de uitkijk? Geen andere dieven? Je was helemaal alleen?” 
“Ja, heer.” Seleth hijgde terwijl ze sprak en haar gezicht drukte pijn uit. 

Miran kon zien hoe de naakte bruine benen van de gegeselde vrouw trilden. De spieren in haar dijen en kuiten stonden strak gespannen. Het was slechts een kwestie van tijd voor ze vreselijke krampen zou krijgen. Hij wierp nog een blik op het natte strookje leer tussen haar benen, want dat kleefde nu als een tweede huid over haar kut. De stugge zwarte haartjes tussen haar benen waren eronder te zien. Miran keek opzij en wenkte Joshua. 
“Ga Oike halen, jongen. Zeg haar dat ze de dievende slavin hier weghaalt. Ze moet in de stal slapen.” 
“Ja, heer,” zei Joshua. 
Seleth wilde de man bedanken, maar toen ze haar mond opende om iets te fluisteren, was hij al samen met de slavenhandelaar van haar weggelopen. 

Joshua kwam terug met Oike. Ze naderde de plek waar ze eerder al Seleth had gegeseld. Oike hield een dolk in de ene hand en de bullenpees in de andere. Eerst sneed ze het touw door waar men de dievegge mee had omhoog gehesen. 
“Hhhggg,” kreunde Seleth. “Aaaah…” 
Haar benen weigerden dienst en ze zakte op haar knieën. Voorovergebogen bleef ze zitten, haar handen nog altijd geboeid. Haar zwarte haren vielen voor haar gezicht en haar borsten deinden op en neer terwijl ze luid hijgde. 
“Als het aan mij had gelegen, had ik je hier de hele nacht laten hangen, dievenwijf,” snauwde Oike haar toe. “Maar mijn heer heeft anders beslist. Je bent nu een slavin, zijn slavin! En jouw lot is bezegeld.” 
Wat bedoelde die meid, dacht Seleth. Hoezo, haar lot was bezegeld? Met vragende ogen keek ze naar Oike op. Een lok van haar haren viel opzij. 
“Hoe durf je me aankijken, slavin?” 
Oike zwaaide de bullenpees door de lucht en sloeg de vrouw er mee op de zijkant van haar gezicht. Seleth zag sterretjes na die klap op haar slaap en toen werd alles zwart. Ze viel naar voren en belandde op de grond voor Oike’s voeten, waar ze bewusteloos bleef liggen.
Oike grijnsde naar haar minnaar en vroeg: “Draag jij die slavin tot achter de stal, Joshua?” 

Zodra Seleth bijkwam, voelde ze stro kriebelen onder haar gestriemde billen. Dat betekende dat ze rechtop zat, met haar blote achterste op de grond, maar ze voelde ook dat ze haar hoofd niet naar voren kon bewegen. Ze knipperde met haar oogleden en probeerde het kloppende gevoel van de alom aanwezige pijn in haar rug en billen te negeren. Voor haar lagen honderden blokken hout opgestapeld en ze hoorde geluiden van paarden, dus deze plek lag vlak naast een stal. In haar lies voelde ze een trekkende pijn en ze zag al gauw hoe dat kwam. Men had haar benen wijd uit elkaar gespreid en bij de enkels vastgebonden, aan paaltjes en bovenop twee ronde houten hakblokken. 

Haar ogen vlogen open. Hakblokken? O, nee, dacht ze, nee! Hakblokken! Nee, dat kon niet waar zijn! Moeizaam draaide ze haar hoofd een beetje naar opzij. Haar rug steunde tegen een houten staak die diep in de grond was gehouwen. Haar nek zat vastgebonden aan die staak, en men had haar armen naar links en rechts gespreid. Aan weerszijden van haar lichaam waren haar beide armen ter hoogte van haar polsen ook aan paaltjes, én op eenzelfde soort hakblok gebonden. Haar adem stokte in haar keel toen ze zag dat er iets verderop een bijl klaar was gelegd. Toen ze het scherp uitziende bijlblad bekeek, begon Seleth hardop te snikken. Haar wangen werden nat van de tranen terwijl ze zichzelf in stilte over haar wrede lot beklaagde. Heer Kham leek dus toch te hebben besloten om een voorbeeld te stellen. Hij zou haar handen en voeten afhakken! Hoe was dat mogelijk? Ze had echt gehoopt dat hij haar zou verkopen. Ze werd misselijk van angst bij de gedachte van wat er haar te wachten stond. 

Miran Khams jongste dochter Ferez, de enige van zijn vijf kinderen die ongehuwd was en nog op het landgoed woonde, was thuisgekomen en had zich bij haar vader en Amid gevoegd voor het avondmaal. Na het eten liep ze met de twee mannen mee naar de stal, waar Amid zijn paard had achtergelaten. De slavenhandelaar was immers zinnens om naar huis terug te rijden. Alle drie hoorden ze het geluid. Er was daar iemand aan het huilen, ergens achter de stal. Ja, hardop aan het huilen en met luide snikken. Ferez, Amid en haar vader gingen een kijkje nemen. 
“Het is die slavin,” zei Amid tegen Miran. “De dievegge van daarnet. O, en wat zie ik? Het lijkt erop dat je mijn bod van achthonderd drachmen voor die slavin niet zult aanvaarden, mijn beste Kham.” 

Seleth zag hoe dat meisje op haar neerkeek zoals ze daar zat, wijdbeens en met gespreide armen tussen vijf houten paaltjes vastgebonden. Er zat opgedroogd bloed bij haar linkerslaap en haar blote borsten rezen en daalden op het ritme van haar gejaagde ademhaling. Tussen Seleths brede heupen en vlezige dijen spande het strak zittend leren broekje en het meisje keek nieuwsgierig naar de kut van de vrouw. Toen Seleth de heer zelf in het oog kreeg, begon ze angstig aan haar touwen te rukken, alsof ze bang van hem was en voor haar leven vreesde. 
“Genade, heer… Hak mijn handen en voeten niet af, alstublieft, heer?” Seleth begon hem jammerend om genade te smeken. “Folter mij niet op die gruwelijke manier. O, heer, heb medelijden met mij? Verkoop mij als slavin? Hang mij op of steek mij dood als u mij niet wilt verkopen. O, god… Nee… niet mijn handen, niet mijn voeten, heer. O, nee, heer, doe het niet, heer!” 

Het meisje keek vol verbazing van Seleth naar haar vader en dan weer terug naar Seleth. Geen van beide zagen ze hoeveel moeite het Miran Kham kostte om zijn ergernis voor hen te verbergen. Noch Ferez, noch Seleth beseften dat het Oike hierachter zat en dat het Oike’s gemene streek was, waar hij zich op dat moment zo vreselijk aan ergerde. 
“Wie is die vrouw, papa?” 
Miran schudde zijn hoofd. 
“Niet nu, Ferez,” gromde hij, want hij wilde eerst afscheid nemen van Amid. “Ik vertel het je straks wel.” 
Na die woorden te hebben uitgesproken, leidde hij de slavenhandelaar terug naar de stal. Zijn dochter liep ook met hen mee. 

Zodra Amid weg was en ze alleen waren, vertelde Miran het hele verhaal aan Ferez. Toen hij uitgesproken was, keek zij hem ongelovig aan. 
“Dus je bent nu haar eigenaar? Ze is van jou?” 
Miran knikte bevestigend. 
“Je gaat die arme vrouw toch niet echt haar handen en voeten afhakken, papa?” 
Miran zuchtte. 
“Nee. Dat ze daar zo vastgebonden zit, dat is het werk van Oike,” zei hij. “Die is op wraak uit, om wat de dievegge Joshua heeft aangedaan, maar ze is geen arme vrouw, Ferez. Ze heeft van me gestolen en ze heeft Joshua zwaar verbrand. Het mag dan per ongeluk gebeurd zijn, de jongen is er niet minder door verminkt.” 
“Joshua en Oike doen het met elkaar,” zei Ferez na een korte stilte. “Maar dat wist jij niet, of wel?” 
Miran schudde zijn hoofd en glimlachte. Ferez had dat natuurlijk wel geweten, zij woonde hier de hele tijd terwijl hij meestal in het paleis van de sultan verbleef. 
“Nu weet ik het,” zei hij grijnzend. 
“Als je het goed vindt, papa, neem ik jouw slavin onder mijn hoede,” stelde Ferez voor. 
Miran dacht daar even over na. 
“Zoals je wilt, “ zei hij toegeeflijk. “Maar alleen vannacht. Morgen breng je haar bij mij. Dan zal ik beslissen wat er met haar moet gebeuren.” 

Seleth keek op naar het mooie jonge meisje dat de touwen rond haar enkels, polsen en hals los sneed. Ze had een lief gezichtje en glimlachte haar geruststellend toe. 
“Mijn naam is Ferez,” zei ze. “Het was heel erg gemeen van Oike om jou te laten denken dat mijn vader je handen en voeten zou afhakken, slavin. Zoiets zou hij nooit doen, echt nooit! Kan je op je benen staan, denk je?” 
Seleth knikte, maar zo zeker was ze er niet van. Met veel moeite krabbelde ze overeind. Toen ze eindelijk rechtop stond, veegde ze het stro van haar pijnlijk gestriemde achterste. Ze hoorde het jonge meisje bevelen om haar te volgen. Dus dit was de dochter van heer Kham, dacht ze terwijl ze zwijgend achter het meisje aan hinkte. 

In haar woongedeelte van het huis begon Ferez olielampen aan te steken, want de schemering had zich ingezet en de zon was bijna onder. 
“Laat me jou eens bekijken, slavin,” zei ze, met een blik op Seleth. “Mijn vader vertelde me dat je veertig bent, dat is iets jonger dan mijn mama toen ze stierf.” 
Ferez bekeek het lichaam van Seleth met belangstelling. Haar gezicht en haren, haar hals, schouders en haar blote borsten met de grote tepels. Ferez kon haar ribben zien onder haar huid en daaronder haar bruine buik. Ze had een slanke taille, maar erg brede heupen die overgingen in twee vlezige dijen. Toen ze de vrouw langs achteren bekeek, zag ze donkere verkleuringen op haar huid, want de bullenpees waar Oike haar mee had gegeseld, had lange rode striemen achtergelaten op haar rug en op haar grote forse billen. 

Die bullenpees was een dikke lederen roede die gebruikt werd om de ossen mee te mennen, wist Ferez. Het was niet echt een zweep. Je kon er iemand bont en blauw mee slaan, maar de striemen waren oppervlakkig en de huid van de vrouw was op geen enkele plaats open gescheurd. 
Ferez’ vingertoppen aaiden over de rug van de vrouw en ze vroeg: “Heb je veel pijn, slavin?” 
Seleth knikte zwijgend van ja. 
“Ik moet je morgenochtend naar mijn vader brengen,” zei Ferez. “Hij denkt erover om jou te laten verkopen, daar ben ik vrij zeker van. Maar zoals je er nu bij loopt, zie je er niet uit als een interessante aankoop. Kom maar met me mee, ik zal je wat verlichting schenken.” 
Ferez nam Seleth mee naar haar eigen wastafel en begon met een zachte spons haar rug te wassen. Ze reikte naar de touwtjes van Seleths leren broekje, maakte de knoopjes los en trok het uit. Vervolgens liet ze het in de wasbak vallen, zodat de zeep er kon op inwerken. 
“De rest mag je zelf doen,” zei ze tegen Seleth, nadat ze ook de billen van Seleth had afgesponst. “Als je klaar bent, zal ik je lichaam met balsem inwrijven, zodat je huid niet droog wordt en je lekker ruikt als ik je morgen naar mijn vader breng.” 

Seleth bedankte haar en nam de spons van haar over. Ze waste zich terwijl het jonge meisje haar belangstellend gadesloeg. 
“Je hebt best een mooi figuur,” zei Ferez opeens. “Voor een vrouw van jouw leeftijd, bedoel ik dan. Je zei dat je man je had verstoten. Waarom?” 
“Ik kon hem geen kinderen schenken, jongedame,” antwoordde Seleth stilletjes. “Ik zorgde goed voor hem, maar ik werd ouder en hij vond mijn lichaam niet langer mooi. Mijn borsten zakten en mijn dijen en benen werden zwaarder. Hij wilde absoluut een zoon en hij nam een andere vrouw, één die niet lelijk was.” 
Ferez fronste. “Dat spijt me voor jou,” zei ze. “Maar je bent niet lelijk, slavin. Als je verkocht wordt, moet je hopen op een aardige weduwnaar, iemand zoals mijn vader. Een man van een zekere leeftijd waar jij voor kunt zorgen, en die de gulle rondingen van jouw lichaam op waarde schat.” 
“U bent lief, jongedame,” fluisterde Seleth. “Maar ik hoorde wat die slavenhandelaar zei. Vrouwen zoals ik worden als hoer verkocht. Ik ben veertig, jongedame. Wie zal mij nog willen? Alleen oude mannen die er plezier in scheppen om een slavin als hoer te gebruiken. Eender welke slavin, zolang ze maar tieten, een kont en een kut heeft.” 

Ferez wist niet goed wat daarop te antwoorden. Ze keek toe hoe Seleth zich afdroogde en gluurde naar de zwart behaarde plek tussen haar vlezige dijen. Vervolgens nam ze het kruikje met de balsem en trok de stop er uit. 
“Je haren,” zei ze. “Kan je die in een knotje op je hoofd doen?” 
Seleth knikte en deed dit. 
“Zo, jongedame?” 
“Ja,” antwoordde Ferez. 
De hals en schouders waren vrij en ze begon die met de zachte aromatische balsem in te wrijven.
“Het zal even pijn doen, slavin,” zei ze sussend. “Maar daarna wordt het beter.” 
Seleth bleef roerloos staan terwijl de dochter van heer Kham de striemen op haar rug voorzichtig met balsem inwreef. Ze verbeet de pijn, ook toen het meisje bij haar gevoelige billen aanbelandde. En dan ineens, stelde Ferez haar een vraag die Seleth niet verwachtte. 
“Waren er andere mannen, slavin? Nadat je man je verstootte, bedoel ik? Andere mannen die jouw lichaam aanraakten zoals ik dat nu doe?” 

Seleth schudde haar hoofd. Ze voelde hoe de glibberige hand van het meisje tussen haar billen door gleed, langs haar bilspleet en over haar kontgaatje. De andere hand rustte op Seleths heup. 
“Nee, jongedame,” loog ze. “Er waren geen andere mannen...” 
“Waarom niet?”
De stem van Ferez klonk nieuwsgierig en oprecht geïnteresseerd. Met de vingers van haar rechterhand tastte ze verkennend naar de harige, maar zachte schaamlippen tussen de benen van de slavin. Ze aaide plagend over het gevoelige zwellinkje van haar klit en zei: “Je mag dan wat ouder zijn, slavin, er is helemaal niets mis met jou. Je kut voelt lekker warm en zacht, even zacht als die van mij.” 
“Dan weet ik het zelf niet, jongedame,” antwoordde Seleth, die moeite deed om niet al te opvallend naar adem te happen. “Misschien kwam het er nooit van omdat ik alleen maar bezig was met overleven.” 
“Ja,” hoorde ze de jongedame zeggen. “Dat is iets waar ik me nooit zorgen over hoef te maken.” 
Seleth kromde haar rug en sloot haar ogen. De plagende vingers van dat meisje streelden onophoudelijk langsheen haar meest gevoelige plekjes, keer op keer opnieuw aaide de hand van het meisje teder over haar opzwellende schaamlippen en prikkelde ze haar clitoris. Het kloppende gevoel tussen haar benen verraadde haar hunkering en Seleth voelde hoe haar klit op de aanrakingen reageerde en begon te tintelen. 

En dan ineens, stelde het meisje haar opnieuw een vraag die ze totaal niet had voelen aankomen. 
“Vind je mijn vader een aantrekkelijke man, slavin?” 
Seleth opende haar ogen. Tegelijkertijd begon ze te vloeien en warm kleverig geil stroomde uit haar kut en op de glibberige hand van het meisje dat haar met zoveel tederheid en kennis van zaken aan het vingeren was. 
“Euh… Mmmh… Ja,” fluisterde ze stamelend. “Ja, jongedame. Hij straalt iets uit. Ik vind uw vader een aantrekkelijke man.” 
Ferez grinnikte. Een van haar strelende vingers gleed nu diep in Seleths vochtige kut naar binnen, maar ze bleef de vrouw wel zachtjes over haar dikke natte klit aaien ook. 
“En je vindt dit lekker, toch? Je vindt het niet erg als iemand je zachte, glibberige kut zo aanraakt en er een vinger instopt terwijl ze je klaar vingert?” 
“Hhhggg,” kreunde Seleth zachtjes. “Nee, jongedame… Ik bedoel… nee, dat vind ik niet erg. Ik heb altijd graag met mijn man gevreeën, als u dat bedoelt.” 
Ferez grinnikte. “Ja, zoiets bedoelde ik, slavin. En nu op dit moment, nu ben je geil, toch?” 
“Ja,” zei Seleth. “Nu ben ik geil.” 

Opnieuw grinnikte het jonge meisje. Ferez was dol op seks en de laatste tijd kon ze amper aan iets anders denken dan aan lekker klaarkomen. Daarom ging ze zo vaak uit rijden, naar plekjes waar Oike haar doen en laten niet kon controleren. Lachend goot ze nog wat balsem tussen de dikke billen van de slavin van haar vader. De glibberige vloeistof liep in een dun straaltje tussen haar bilspleet naar omlaag. 
“Ik zal je vanavond niet van jouw grootste genot beroven, slavin,” zei ze. “Maar morgen moet je precies doen wat ik zeg, hoor je me? Me niet tegenspreken, gewoon mee gaan in wat ik allemaal tegen mijn vader zeg. En misschien hoef je dan niet als hoer verkocht te worden.” 
Seleth knikte met haar hoofd, maar hoorde maar half wat het meisje zei. 
“Ja, jongeda… Ah!”
Ze voelde hoe een van Ferez’ vingers diep in haar kontgaatje naar binnen drong. Het vingeren van haar kut ging gewoon door, al werden de strelingen op die plek nu iets heftiger.
“Ah… O, god! O, ja… Hhhggg… O! O! Oooow!” 

Ferez hoorde dat de vrouw klaarkwam. De slavin schokte met haar heupen en het geil stroomde overvloedig uit haar luid soppende kut. Het meisje glimlachte omdat de slavin haar hoogtepunt op zo een ongegeneerde manier beleefde. Dat was een goed teken, dacht ze. Als haar vader slim was, hield hij deze slavin en haar dikke billen voor zichzelf. Zijn bed zou een veel leukere plek zijn met een warmbloedige vrouw erin om zijn koude botten aan te warmen. Met die gedachte draaide ze haar vinger een paar keer om terwijl die nog diep in het kontgaatje van de kreunende vrouw stak. Nu op dit moment zou de slavin wel niets voelen van die pijnlijke striemen op haar billen en rug, dacht Ferez. Ze genoot veel te intens van haar orgasme. 
“Die vinger in je kont, dat voelt ongelofelijk geil aan, vind je niet, slavin? Mijn vriendje deed het onlangs ook bij mij,” zei ze giechelend. “Hij heeft van die zalige dikke vingers. Mmmh… Als hij er zo één nat maakt en die dan in mijn kont stopt, man! Ik krijg zin om naar hem toe te rijden elke keer als ik er aan denk.” 

Seleth voelde dat het meisje haar niet langer aanraakte. Ze draaide zich om, liet zich voor Ferez op haar knieën zakken en kuste de sandalen aan de voeten van Khams dochter. 
“Dank u, jongedame,” hijgde ze, haar stem nog schor en hees van de doorstane emoties. “Dank u voor uw goedheid! Het was inderdaad heerlijk, dank u! Ik moet ervan huilen, maar dat is omdat ik dit gevoel al zo lang niet meer heb mogen voelen… Voor het eerst in lange tijd voelde ik me niet lelijk en waardeloos.” 
Ferez had pretlichtjes in haar ogen. 
“Ik wil je alleen maar helpen, slavin, en met jou ook mijn eenzame vader,” zei ze vriendelijk. “Amid zei dat hij je als hoer zou verkopen, maar mijn vader is Amid niet. Mocht hij besluiten om je te verkopen, en zo ver zijn we nog niet, geloof me, dan zal ik hem proberen om te praten. Wat jij nu moet doen, is in jezelf geloven. Je hebt dikke billen, en dan? Wees er trots op! Je mag gerust pronken met jouw malse tietjes en al zeker met die mooie vlezige dijen en met de vochtige zoete vrucht er tussenin. Hier, neem deze balsem. Wrijf jouw lichaam er mee in. Van top tot teen. Streel jezelf, voel hoe jouw huid aanvoelt en hoe je vrouwelijke rondingen aanvoelen. En probeer er van te genieten, slavin. Dan kan ik er ook van genieten om je het te zien doen, want hoewel ik graag naar mannen kijk, kan ik ook enorm genieten van een vrouwenlichaam. Het windt me op om andere vrouwen naakt te zien.” 

Seleth nam de kruik met balsem van haar aan. Het kwam als geen verrassing dat de dochter van Kham dit zei. Waarom anders zou ze een wildvreemde slavin vingeren tot die het bijna uitschreeuwde van genot? Er verscheen een dromerige uitdrukking in de ogen van Seleth toen ze haar borsten in haar glibberige handen nam en het gevoelige vlees zachtjes begon te masseren. Ze liefkoosde haar eigen spiernaakte lichaam terwijl Ferez vrolijk toekeek en af en toe iets aardigs zei. Toen ze dacht helemaal klaar te zijn, hoorde ze het jonge meisje haar keel schrapen. 
“Er is nog een plekje dat je vergeten bent, slavin.” 
Seleth fronste vragend haar wenkbrauwen. Ze volgde de blik van Ferez en zag dat het meisje naar de weelderig behaarde plek tussen haar dijen keek. 
“Mijn kut?” 
Ferez sperde haar ogen wijd open en knikte van ja. 
“Gebruik veel balsem,” zei ze. “Héél veel balsem, zodat je harige schaamlippen nog dagenlang zacht als zijde aanvoelen wanneer iemand ze aanraakt.” 

De volgende dag riep Ferez haar bij zich en ze gaf Seleth het leren broekje. Dat was droog en proper. Seleth trok het zwijgend aan terwijl Khams dochter een grote kom met water vulde. 
“Je moet je haren nog eens wassen,” zei Ferez. “En ze parfumeren. Ik zal je gezicht wat opmaken, zodat die lelijke buil niet zo zichtbaar is.” 
Toen Seleth klaar was, bekeek Ferez de slavin keurend van op een afstandje. Ze kwam dichterbij en reikte naar de twee touwtjes die rond Seleths brede heupen spanden. 
“Het is mooier als ze boven je heupbeenderen komen,” zei het meisje terwijl ze de touwtjes wat hoger trok. 
Seleth voelde hoe het dunne leder van haar broekje zich tussen haar benen aanspande en strakker rond haar schaamlippen kwam te zitten. Haar dijen leken er iets langer door, maar ze voelde zich nog naakter dan ervoor. 
“Zo is het beter,” hoorde ze Ferez zeggen. “Je mag gerust wat pronken met die prachtige volle dijen van jou. Schaam je niet voor je lichaam of voor hoe je er uitziet, slavin. Mijn vader zal je kut goed kunnen zien, maar laat hem maar kijken. Samen met je borsten en je dijen, vormt die je vrouwelijke trots. En ik heb je kut al naakt gezien én gevoeld, je hoeft er geen complexen over te hebben. Het is een mooie kut en als een man er lief voor is, zal die harige gleuf niet lang droog blijven, of wel soms?” 
Seleth onderdrukte een glimlachje. 
“Nee, jongedame,” antwoordde ze stilletjes. 
Ferez klapte in haar handen. 
“Goed, dan kunnen we gaan,” zei ze opgewekt. “Volg me, slavin, en loop rechtop. Trek jouw buik in en steek die peervormige tietjes van je mooi naar voren. Je weet wat ik ga doen en wat jij moet zeggen, ja toch?” 
Seleth knikte. 
“Ja, jongedame.” 

Miran had lang geslapen. Hij vond dat heerlijk omdat hij dat alleen thuis kon. In het paleis van de sultan moest hij altijd vroeg opstaan. Dus lag hij gekleed in een losse zwartzijden broek op zijn bed, lekker luierend en met een dienblad vol lekkernijen naast hem. 
“Papa?” Het hoofd van Ferez verscheen in de deuropening. “Je had me gevraagd om jouw slavin te brengen, dus ik heb haar bij me. Mag ik binnenkomen?” 
“Ja, kind, kom maar.” 
Ferez opende de deur en Seleth schuifelde achter haar naar binnen. De slavin hield haar rug recht en probeerde trots en zelfvertrouwen uit te stralen. Van onder haar wimpers wierp ze steelse blikken op heer Kham. 

Miran zag die blikken niet. Zijn ogen keken naar het lichaam van de vrouw die frontaal en bijna in haar volledige naakte glorie aan hem werd getoond. Haar bruine huid blonk als een spiegel. Haar lange zwarte haren waren gewassen en hingen aan één kant een beetje voor haar gezicht, wat een mooi effect gaf. Hij keek lager, naar de plek waar haar borsten naar voren hingen. Dat was het moment waar Ferez op had gewacht. Ze kwam naast de slavin staan, maar richtte al haar aandacht op haar vader. 
“Ze heeft me haar levensverhaal verteld, papa,” legde ze uit. “Volgens mij is deze slavin geen slechte vrouw. En haar lichaam is best mooi. Ik zag dat je naar haar tietjes keek, die zijn goed gevormd, vind je niet? En ze zijn nog mooier wanneer de tepels stijf naar voren priemen, kijk maar.” 
Ferez strekte haar hand en gaf de twee borstjes van Seleth een flinke tik met haar gestrekte hand. Eerst de linkerborst en daarna de rechtse, om beurten kregen ze tikken van Ferez’ vingertoppen. 
“Hhhggg,” kreunde Seleth zachtjes. “Ah! Au! Ai!” 
Maar Ferez trok zich niets aan van de geluidjes die de slavin maakte. Ze sloeg met haar vlakke hand en in opwaartse richting, en ze raakte de borst nu telkens van onderen, zodat die fel opwipte onder de kracht van de klap. Ferez zorgde er voor dat ze de gevoelige tepels goed raakte en na die goed gemikte tikken stonden de grote tepels op Seleths borsten recht overeind. Ze priemden stijf naar voren. 
“Wat zei ik je, papa?” Ferez glunderde. “Zijn haar borsten niet mooi als de tepels zo lang en dik naar voren steken? Het zijn net twee dikke spenen. Welke man zou daar niet op willen sabbelen?” 

Miran Kham fronste zijn voorhoofd. 
“Waar ben jij mee bezig, Ferez? De borsten van die vrouw zijn zeker niet lelijk, dat is waar, maar Amid beweert dat ze alleen nog als hoer kan worden verkocht. En veel meer dan duizend drachmen is zo een slavin niet waard.” 
Ferez schudde haar hoofd en er verscheen een verontwaardigde blik in haar ogen. 
“Duizend drachmen? Daar koop je een schaap voor, papa. Dit hier is een slavin! Een mens, een vrouw die veertig is, maar die een mooi lichaam heeft voor haar leeftijd.” 
Het meisje legde een hand op de brede heup van Seleth en aaide over het malse vlees van haar dijen. 
“Bekijk haar lichaam eens goed, papa,” zei Ferez. “Ze heeft een mooie buik en haar benen zijn ook mooi. O, en haar dijen zijn prachtig, toch? De huid ertussen is zacht en de man die haar berijdt, kan zich lekker vastklampen aan het weelderige vlees op die warme malse dijen.” 

Miran knipperde met zijn oogleden. 
“Je klinkt als een slavenhandelaar zoals je de kwaliteiten van die vrouw aanprijst,” zei hij plagend. “Maar maak je geen illusies, kind. Amid weet waar hij over praat, ze zal uiteindelijk als hoer verkocht worden en men zal niet meer dan duizend drachmen voor haar betalen.” 
Ferez was het niet met hem eens en zei dat ook. Ze streelde Seleth nu tussen haar benen. 
“Ze is meer waard dan dat, papa,” zei Ferez stilletjes terwijl ze met haar middelvinger teder over Seleths schaamlippen aaide. “Deze slavin verdient beter, ook al is ze een dievegge en heeft ze Joshua per ongeluk verbrand. En ze werd al streng gestraft. Oike heeft de slavin voor iedereen te kijk gezet en haar met de bullenpees op haar rug en billen geslagen tot die vol met striemen stonden. Maar langs voren is ze ongeschonden. Ik heb de slavin gisteren helemaal naakt kunnen bekijken, de striemen verzorgd en haar lichaam met balsem ingewreven. Ze heeft een schattig zwart vachtje en een mooie kut onder dat leren broekje, papa. Een man kan daar veel plezier aan beleven, want ze mag dan veertig zijn, haar kut is even zacht als die van een jonge vrouw. En geloof me, als een aardige man haar harige spleetje met liefde aanraakt, zal het zich gul voor hem openen en gauw nat en gereed zijn.” 

Miran neeg zijn hoofd, zuchtte luid en keek zijn dochter vragend aan. 
“Dus jij hebt de kut van die slavin gezien en je vond die mooi…” Zijn stem klonk sarcastisch. “Lieve hemel, Ferez! De vrouw heeft van me gestolen en Joshua verwond. En het is voor haar kut dat men zal betalen, niet voor haar gezicht, dat is wat Amid zei. Letterlijk. Jij zegt me dus dat ze geschikt is om als hoer verkocht te worden. Ook dát is precies wat Amid zei. Wat wil je dan eigenlijk dat ik doe, kind?” 
Ferez haalde diep adem terwijl ze haar vader fronsend aankeek. Ze wierp een blik op Seleth en keek dan opnieuw naar haar vader. 
“Begrijp je het dan niet, papa? Als je deze slavin naar de stad brengt, zal ze bij de hoeren verkocht worden, aan de meestbiedende,” zei Ferez. “Alsof ze een of ander beest is. Ik wilde je alleen maar vragen om haar een kans te geven, papa. Laat haar hier blijven zo lang jij ook thuis bent? Neem haar gewoon, ze is toch van jou. Jij bent eenzaam, mama is al twee jaar dood en deze slavin wil zich graag aan jou geven. Ik vroeg haar of ze jou aantrekkelijk vond en ze antwoordde meteen van ja. Wees jij de aardige man waar ik het daarnet over had en gebruik de bereidwillige kut van deze lieve gulle vrouw voor je eigen genot! Ze is jouw slavin, waarom zou je het níet doen?” 

Haar laatste paar zinnen maakten dat Miran Kham eindelijk begreep wat het was waar zijn dochter naartoe wilde. Dus die slavin vond hem aantrekkelijk? En ze wilde zich graag aan hem geven? 
“Ferez, Ferez… Wat zouden de bedienden niet van me denken als ik zoiets deed?” gromde hij. “En hoe kom je erbij dat ik eenzaam zou zijn? Er zijn vrouwen genoeg die mij ter wille zijn in het paleis van onze sultan. Het is aardig dat jij je het lot van die slavin zo aantrekt, kind, maar ik neem geen dievegge in mijn bed. Een vrouw die mijn slavin is en die ik niet ken of vertrouw! Wat als ze me op een nacht vermoordt in mijn slaap?” 
“Dat zal ze niet doen, papa.” 
Miran schoot in de lach, een volle sarcastische lach. 
“Dat kan jij onmogelijk weten, Ferez,” zei hij hoofdschuddend. “Nee. Zodra ik gebaad en gekleed ben, zal ik haar naar Ikonion brengen.” 

Ferez voelde zich diep ontgoocheld door de beslissing van haar vader. Ze kon aan Seleths gezicht zien dat de vrouw zich ook zo voelde. Hij had haar koudweg afgewezen, dacht Ferez. De gevoelens van angst en onzekerheid stonden op het gezicht van de slavin te lezen. 
“Mag ik dan met je mee, papa?” Ze fronste vragend haar wenkbrauwen. “Naar Ikonion?” 
“Nee, Ferez. De slavenmarkt is geen plek waar een jonge ongehuwde vrouw gezien wil worden. En omdat wij geen slaven bezitten, weet jij niet hoe het er daar aan toe gaat. Het is beter om dat zo te houden, geloof me.” 

De omstandigheden dwongen Miran Kham echter om de geplande rit voor onbepaalde tijd uit te stellen, want terwijl hij zich gereed maakte voor de korte reis naar Ikonion, betrapte Joshua twee halfnaakte kerels die probeerden om ongezien over de buitenmuur heen te klimmen. De knecht ging onmiddellijk zijn heer waarschuwen en Kham volgde hem naar buiten. Een van hen was een jongen en hij zette het op een lopen toen hij Miran en Joshua zag, maar de andere zat nog op de muur. Hij raakte niet op tijd weg, liet zich op de grond vallen en trok in paniek zijn dolk. Miran was daarop voorzien, hij spande zijn boog, schoot de schurk in zijn borst en zag hoe hij dood neerviel. 
“Vervloekt, die dievegge was dus niet alleen… Ze had nog een stel handlangers buiten onze poorten en ze heeft tegen Oike gelogen!” riep Kham uit terwijl hij naar het levensloze lichaam van de man keek. “En nu heb ik een man gedood…” 

Even later bonkte hij op de deur van Ferez’ kamer terwijl hij haar naam riep. De deur werd opengegooid en zijn dochter keek hem met grote ogen aan. Ze zag de dolk in zijn handen en voelde meteen dat er iets ernstig mis was. 
“Wat is er, papa? Je kijkt zo boos?” 
Miran gromde. 
“Is die dievegge hier?” 
“Jouw slavin? Ja, die is hier,” antwoordde Ferez geschrokken terwijl ze haar vader binnenliet en zich omdraaide om Seleth te roepen. 
Die kwam uit een aangrenzende ruimte naar buiten en liep gekleed in een afgedragen jurk van Ferez. Ze knipperde angstig met haar oogleden toen Miran Kham op haar af kwam gestapt. Hij brieste van woede. 
“Herken je deze dolk, dievegge? En durf niet tegen me te liegen, hoor je me? Ik weet dat je goed kunt liegen, maar ik zal het merken als je deze keer tegen me liegt!”
Seleth slikte en werd bleek. 
“Ja, heer,” stamelde ze. Haar kin zakte bijna tot op haar borst terwijl ze beschaamd haar hoofd boog. “Ik… euh… ik herken die dolk…” 

Het gezicht van Miran drukte woede uit. Hij greep Seleth ruw bij haar kraag beet en trok zo hard, dat de stof scheurde en de jurk in haar geheel van haar lichaam werd gerukt. Eronder droeg ze het bruinleren broekje met de touwtjes. 
“Ah! H… Heer! O, heer,” stotterde Seleth, die nu doodsbang uit haar ogen keek. “Genade? Genade, heer!” 
Miran stak zijn arm uit en zijn vingers grepen de haren van de vrouw stevig beet. Zo sleurde hij haar achter zich aan, door de deur van Ferez’ kamer en naar buiten. Over de binnenplaats helemaal tot aan de stal. 
“Wat gebeurt er, papa? Waarom… euh…” stamelde Ferez. 
Ze volgde haar vader en staarde ongelovig naar het naakte achterste van Seleth. De grote, wijd uit elkaar staande billen van de slavin schommelden wild heen en weer terwijl ze zich probeerde staande te houden. 

Bij de stal stond Oike hen al op te wachten. In haar rechterhand hield ze de bullenpees waar ze Seleth de dag voordien mee had gegeseld. Oike was al op de hoogte, want Joshua had haar alles verteld. De jongen stond naast haar, samen met een andere knecht. 
“Haal de bok, jongen,” zei Miran tegen die knecht. “Hij staat daar in de hoek, waar die afgedankte zadels liggen. Zoek er ook wat touw bij elkaar en schuif de bok naar het midden van de stal.” 
De jongen deed dit en kreeg zelfs wat hulp van Joshua. Ze duwden de bok voor zich uit, want het ding was zwaar. Het was ongeveer een meter hoog. 
“Papa? Wat ga je doen?” 
“Je hebt je in het karakter van die slavin vergist, Ferez,” zei Miran spottend. “Ze heeft gelogen. En zo heeft ze het leven van mijn dochter, en dat van mijn bedienden in gevaar gebracht. Dus wat ik ga doen, is er voor zorgen dat ze niet meer tegen ons liegt. Je kunt misschien beter naar je kamer terugkeren, kindje. Een jong meisje hoeft zulke dingen niet te zien.”
Ferez knipperde met haar oogleden toen tot haar doordrong wat die woorden betekenden. 

Ondertussen hadden de twee jonge knechten haar ruggelings op de bok gelegd. Ze hielden haar armen en benen stevig in hun greep. Ferez kende die bok, voor ze op een echt paard had mogen rijden, had haar vader haar op dat toestel laten oefenen. 
“Goed, dan ga ik, papa,” zei ze gehoorzaam.
Ze wilde niet zien hoe hij die arme vrouw ondervroeg en folterde. Toen ze naar buiten liep zag ze nog hoe men de bibberende benen van Seleth uit elkaar spreidde en haar wijdbeens op de bok begon vast te binden. 

Seleth zag de enige persoon die haar goed gezind was de stal verlaten. Ze kermde zachtjes toen een knecht haar armen naar omlaag trok en die bij de polsen aan de poten van de bok vast bond. Het oppervlak waarop ze lag was rond van vorm, van hout gemaakt en met hard leder bekleed. Onder haar nek en rug voelde ze dat harde leder, maar haar grote ronde billen bungelden half over de rand. Ze wilde de heer van dit landgoed om genade smeken, maar Seleth wist dat het vergeefse moeite was. Wat ze ook zei, hij zou haar toch niet geloven. Haar enige kans was om haar verhaal zo lang mogelijk vol te houden. Zelfs als hij haar pijn deed. Ze voelde dat het sjorren met de koorden gedaan was, men had haar stevig vastgebonden en ze kon alleen haar rug en heupen nog een beetje bewegen. 

Miran beval zijn knechten om de stal te verlaten. Alleen Oike bleef bij hem en ze keken allebei naar Seleth, die wijdbeens op de bok lag uitgestrekt. Ze was compleet weerloos. Ze was vreselijk zenuwachtig, want haar bruine buik ging gejaagd op en neer. Haar borsten waren naar opzij gezakt, ten prooi aan de zwaartekracht, en haar gespannen gezicht drukte angst uit. Miran legde zijn hand op het naakte vlees van haar dijbeen. 
“Je was niet alleen toen je hier inbrak.”
Zijn stem klonk kil en zijn hand aaide dreigend over de binnenkant van haar vlezige opengesperde dijen. De huid was erg zacht op die plek. Zijn ogen keken naar haar kut, mooi strak in het bruinleren broekje dat zich naar haar schaamlippen had gevormd.
“Hoeveel mannen waren er bij je?” 
“Alleen die ene met de dolk, heer,” loog Seleth. 

Ze wist niet dat Joshua en heer Kham twee personen hadden gezien, dus dacht ze dat ze hem wel zou kunnen overtuigen, als ze haar verhaal maar lang genoeg volhield. 
Miran maakte een klakkend geluid met zijn tong. 
“Je liegt, dievegge. Ik weet dat je liegt.” 
“Nee, heer,” reageerde Seleth snel. “Het is de waarheid. Alleen hij.”
Nu schudde Miran Kham zijn hoofd. 
“Waarom lieg je tegen me, slavin? Oike heeft je rug en je billen al gestriemd met die bullenpees, wil je echt dat zij je ook langs voren afrost?” Hij raakte haar buik aan en aaide over de naakte huid. “Als je eerlijk bent, zal ik genadig zijn. Je hebt mijn woord. Dus ik vraag het je opnieuw, hoeveel mannen waren er bij je?” 
Seleth richtte haar hoofd een beetje op. Ze slikte. 
“Er was alleen Urah,” zei ze stilletjes. “Een man, hij beschermde me. Die dolk is van Urah.” 

Ze hoorde heer Kham een spijtige zucht slaken. Hij geloofde haar niet! Waarom, dacht ze, waarom geloofde hij haar niet? Ze voelde zijn hand opnieuw op haar been. Hij streelde er alweer de gevoelige huid aan de binnenkanten van haar dijen terwijl hij zich tot zijn huishoudster richtte en gromde: “Hier, Oike. Op het zachte vlees aan de binnenkanten. Sla zo hard je kunt.” 
Oike knikte. Ze wachtte tot heer Kham opzij stapte en kwam aan het voeteneinde van de bok staan. Miran stond naast haar en ze keken naar de opengesperde benen van de dievegge. Oike hield de dikke lederen bullenpees omhoog, zodat Seleth die zou kunnen zien. Het leder zwiepte door de lucht. Er klonk een suizend geluid en dan een doffe klap toen de bullenpees op Seleths huid kletste. 
“Au!” 
Ze gilde het uit, want de pijn was verschrikkelijk op die plek. Haar huid was er dun en bijzonder gevoelig. Een donkerrode striem ontsierde de bruine vlezige binnenkant van haar rechterdij. Ze kreeg geen tijd om even op adem te komen en krijste van de pijn toen Oike haar opnieuw raakte. 
“Aaaah! Au! Aaaah!” 
Genadeloos sloeg Oike toe. De bullenpees kletste hard op de vlezige dijbenen van de machteloze Seleth en striemde die aan beide kanten. Oike sloeg haar afwisselend links en rechts op haar dijen. Ze spaarde Seleth niet en sloeg zo hard ze kon. Ze kronkelde van de pijn en bleef gillen. 

Het gezicht van Miran stond grimmig. Hij hoorde de vrouw hardop gillen en kon zien dat ze veel pijn leed. Zijn ogen keken naar haar uitgestrekte lijf. Haar grote wijd uit elkaar staande billen rezen omhoog van de bok na elke slag met de bullenpees. Het was een reflex van haar lichaam, waarbij haar rug zich kromde en haar spieren zich spanden, in een vruchteloze poging de benen te sluiten. De lederen bullenpees zwiepte door de lucht en kletste opnieuw op haar dijen. Dikke rode strepen tekenden zich af op haar huid. Ze gilde steeds luider en tussen de slagen in, hoorde hij haar paniekerig snikken. Hoewel ze het niet verdiende, voelde hij toch medelijden met de leugenachtige vrouw. 
“Zo is het genoeg, Oike,” zei hij opeens. Hij had tien slagen geteld. “Misschien wil ze mij nu wel de waarheid vertellen over de twee mannen met wie ze samen over mijn land reisde.” 

Oike stapte achteruit en liet Miran door, want die liep naar de plek waar Seleths hoofd op de bok rustte. Hij keek naar haar mooie peervormige borsten en zag dat de tepels groot en hard overeind stonden. Haar gezicht drukte pijn uit en haar wangen waren nat van haar tranen. Hij moest toegeven dat zijn dochter gelijk had, de slavin had best een mooi lichaam voor een vrouw van veertig. Zoals ze hier voor hem uitgestrekt lag, met haar bruine buik strak en uitgetrokken en haar heupen naar omhoog gedraaid, bood ze een aanblik die hem niet helemaal onberoerd liet. Haar heupbeenderen vormden twee scherpe uitsteeksels en erboven spanden de touwtjes van haar broekje. 
“Wees verstandig, slavin,” zei hij zacht. “Vertel me de waarheid. Ik wil je niet nog meer pijn doen, maar je laat me geen keuze.” 
“Ik lieg niet, heer,” snikte Seleth. “Geloof mij toch? Er was alleen maar Urah… Alleen Urah…” 
Miran Kham schudde zijn hoofd en verbaasde zich om zoveel domheid. 
“Je liegt wel.” 
Nadat hij die woorden had uitgesproken, ging Oike opnieuw bij het achtereind van de bok staan. Ze wreef met de bullenpees over de plek waar het strak zittende broekje over Seleths kut zat gespannen. Ze konden allebei zien hoe de slavin naar adem hapte en schrok van dat gebaar. 

Seleth zelf voelde een golf van paniek opkomen. Het dikke harde leder van de bullenpees werd tegen haar schaamlippen aangedrukt. Onmiddellijk begon ze haar heup van links naar rechts te bewegen, maar veel speling had ze niet. Miran keek zwijgend toe en staarde naar het wiebelen van de peervormige borsten van de slavin. Hij keek naar het samentrekken van haar buikspieren en naar haar grote ronde billen die van de bok omhoog rezen. Daarna richtte hij zijn ogen op de bullenpees die dreigend over het zachte sleetse leer van haar broekje werd gewreven. 
“De waarheid, slavin,” zei hij ijzig kalm. “Spreek, slavin, nu is je kans, ik luister…” 
“Ik en Urah, heer,” stamelde ze. “We stalen samen en sliepen met elkaar. Hij bood me bescherming en ik gaf er hem seks voor in ruil. Dat is de waarheid. Er was niemand anders, heer.” 
Miran keek naar zijn huishoudster. 
“Oike?” 
“Ja, heer?” 
“Ga en laat me alleen met haar.” Miran gebaarde naar de deur van de stal. “Sluit de deur als je naar buiten gaat. O, en niemand komt erin. Is dat begrepen?” 

Zodra Oike weg was, veranderde de toon van Mirans stem van ijzig naar vriendelijk. Hij streek een lok van haar zwarte haren opzij en aaide over haar wang. 
“Ik begrijp jou niet, dievegge. Mijn dochter denkt dat je geen slechte vrouw bent en ze was aardig voor je. En toch lieg je tegen mij… Er was een derde persoon daarnet, ik zag hem, een jonge knaap. Hij vluchtte weg toen ik met Joshua naar buiten kwam.” 
Seleth begon te snikken. Dikke tranen rolden over haar wangen toen ze zei dat ze die jonge jongen niet zou verraden, wat hij ook met haar zou doen. 
“Folter mij zoveel u wilt,” snikte ze. “Folter mij dood als u dat wilt, maar ik verraad hem niet, nooit!” 
Miran Kham slaakte een zucht en begon de koorden rond haar armen en benen los te maken. Hij wachtte tot ze moeizaam van de bok was gekropen voor hij opnieuw het woord tot haar richtte. 
“Ik ben geen beul, slavin,” zei hij koeltjes. “Ik breng je naar Ikonion om je te verkopen, want ik wil je niet op mijn landgoed. Het was een vergissing van mijn dochter om je te vertrouwen, dat is alles.”