Ik heb zijn sterke hand vast en toch is hij honderd kilometer van mij verwijderd. Zijn grip is ongeïnteresseerd en emotieloos. Na zo veel jaar samen kan je wel honderd emoties leggen in de manier waarop je de partner zijn hand vasthoudt. Mijn verlangen om te vrijen is niet ingegeven uit geilheid, met het verlopen der jaren is dat wel minder geworden. Het is de behoefte aan contact en aandacht vanuit het binnenste van je ziel. Het ongeremd je gevoelens tonen zonder verdere bedoelingen, die politieke agenda om jouw voorkeur bij het kiezen van de vakantiebestemming, de inrichting van de woonkamer of de keuze welke vrienden je voor een etentje uitnodigt, voor elkaar te brengen. Zo lig ik en mijn gedachten dwalen naar mijn penvriendinnen waar ik een heel innige band mee heb. Zouden zij dit herkennen? Hoe goed je ook je best doet, soms lijk je uit elkaar te groeien, je ziet het gebeuren en bent niet in staat het te doorbreken, Als de toerist op het World Trade Center die een vliegtuig op zich af zien komen, vlak voor de impact. Waarom is hij zo koel, waarom doe ik zo afstandelijk? We kwetsen elkaar zonder aanleiding. Het werk, dat bij beide meer stress brengt dan we prettig vinden speelt een rol maar er is meer. Tijd voor verandering misschien?
De grip van de verandering veranderd, tegelijk draaien we ons hoofd naar elkaar en zijn open ogen kijken in mijn ziel zoals ik in de zijne kan kijken. Of hij mijn wens raadt buigt hij naar mij toe en ik krijg een kusje. Nu of nooit lijken we beiden te denken. Zonder een woord te zeggen beginnen vier handen over twee lichamen te bewegen en in een minuut zijn we naakt. Die knoestige vingers die met de zachtheid van een ervaren masseuse in staat zijn alle seksuele sensaties op te wekken die ik maar bedenken kan doen hun werk en ik kom sneller dan een zwemmer de honderd meter aflegt. Dan komt hij tussen mijn benen en moeiteloos dringt zijn beenharde erectie bij mij binnen. Ik trek hem tegen mij aan of het de laatste keer zal zijn en terwijl mijn lippen op de zijne vertellen hoe ik het miste wekt zijn trage maar onontkoombare ritme een volgend orgasme op. Hij gaat door, zijn lichaam meer los van de mijne en nu merk ik dat het zijn beurt wordt. Zachte woorden moedigen hem aan, mijn woordkeus niet voor herhaling vatbaar. Ongeremd fel beweegt hij zijn magere lijf en voor even weet ik mij geen mooier plekje dan hier in zijn armen, bandeloos geil en verliefd.
Schokkend hard explodeert onze wereld. Mijn huid is nat en we ademen zwaar. Mijn liefste lief blijft op me liggen en we kussen opnieuw. Een enkel traantje in zijn ooghoek vertelt mij wat ik zelf ook voel: Dat je er de woorden niet voor kunt vinden wil niet zeggen dat het niet echt is. Dat dagelijkse beslommeringen contact verhinderen wil niet zeggen dat er een probleem is. Ik ben gek op jou en jij op mij en de rest boeit niet, punt uit.
Schrijvers willen dolgraag weten hoe hun verhaal wordt ontvangen. Een korte opmerking is vaak al voldoende. Wij nodigen je dan ook van harte uit om een reactie te geven op dit verhaal. Daarvoor hoef je geen lid te zijn.