Al wandelend

Uiteindelijk slaat de zomer toe en is de stad veranderd in een stenen massa die op alle zonnige plekjes heet is waardoor ik bij voorkeur in de schaduw loop. Met mijn kleine Canon in de aanslag concentreer ik mij op de mensen die hier lopen. In deze kolkende drukte is dat een drukke baan. Met het focussysteem op continu en face-tracking voel ik de camera continu bezig zijn, ik beweeg instinctief en druk af op gevoel. Thuis zal ik de resultaten bekijken en misschien wel negentig procent weggooien maar ik krijg zo wel de spontane, niet geposeerde beelden die ik zoek.

Mensen slaan geen acht op mij. De casual geklede vrouw in jeans, een zwart t-shirt en lopend op een paar wandelschoenen met een camera op haar buik is onopvallend en met mijn haar samengebonden tot een vlecht ben ik zo interessant als een afgeraagde fiets tegen een gevel. Ondertussen denk ik na over de mensen die ik zie en de verhalen die erbij zouden kunnen horen. De verhalen vanuit mannelijk perspectief die ik de laatste tijd schrijf zijn zo tot stand gekomen. Het is leuk om je in motivatie te verdiepen en ook ditmaal ligt de inspiratie voor het oprapen als ik ver verwijderd van De Wallen in een straatje terecht kom waar geen toerist te bekennen is en rooie lichtjes aan de gevel mij vertellen dat hier een kleine rosse buurt is. De hoeren voor de Amsterdammers zelf, denk ik en loop gewoon door terwijl ik nieuwsgierig de kamertjes inkijk. Ze zijn niet heel knap of heel jong, sterker nog, hun leeftijd sluit aan bij de mannen alleen die hier ook lopen en ik vraag mij af wat de mannen hier zoeken. Dan maakt bij een van de laatste kamertjes een vrouw oogcontact met mij en lacht. Ze is gekleed in een soort stoeipakje dat een royale inkijk geeft op haar grote borsten maar eigenlijk kijk ik daar nauwelijks naar. Haar ogen en lach zijn uitnodigend, vrolijk en plezierig, al oogt ze verder doorsnee. Een jaar of veertig en wat aan de zware kant. Ze doet me denken aan mezelf een paar jaar terug toen ik door blessures weinig meer bewegen kon. Het is allemaal bijzaak, haar blik heeft zich op mijn netvlies vastgezet terwijl ik doorloop.

Het straatje is kort en een minuutje later loop ik weer in de drukte van de hordes toeristen maar ik denk na over wat ik zag. Wie valt er voor deze vrouw? Ik vind het niet zo moeilijk die vraag te beantwoorden. Gewone mannen die een gewone vrouw zoeken. Misschien wel de vervanging voor hun eigen vrouw maar dan een die wel trek heeft in seks of de dingen wil doen die thuis niet lukken of mogen. En toch is er meer. Dat korte momentje van oogcontact is op mijn netvlies blijven hangen. De warme lach heeft haar ook voor mij aantrekkelijk gemaakt en dat is knap, zo snel laat ik iemand niet toe in die intieme zone van mijn verlangens.

Ik loop verder en mijn foto’s nemen mijn aandacht weer in beslag maar als ik een paar uur later terugloop en het steegje herken dat naar dat verloren straatje leidt loop ik erin en weer langs die ramen. De vrouw is met haar mobiel bezig maar heeft weer een warme lach over mij als zij opkijkt. Ik voel de aantrekkingskracht en geschrokken loop ik door. Ik had niet verwacht dat een prostitué dit bij mij voor elkaar zou kunnen krijgen. Terwijl ik verder wandel kan ik mij goed voorstellen hoe een man wel de stap zet en naar binnen stapt, op zoek naar een momentje droomwereld waarin een vrouw aandacht en warmte heeft. Gewone geilheid zal vast ook wel een rol spelen, die voelde ik ook. De dierlijke aantrekkingskracht tussen mensen die als een magneet aantrekt.  

Uiteindelijk kom ik weer bij mijn motor uit die aan het IJ geparkeerd staat. De rijwind zorgt voor verkoeling en op weg naar huis zijn mijn gedachten maar door één ding in beslag genomen; die ene vrouw in dat peeskamertje. Niet die exotische dame ernaast, niet dat iets te slanke jonge ding met het minieme bikinietje. Thuis wacht mijn man, zijn verhaal van de dag vermengt zich met mijn verhaal en ik vertel hem bijna alles. Dat ik daar liep en onverwacht in een mini roze buurt wandelde en die vrouwen zag. Alleen die blik van die ene vrouw houd ik voor mezelf. Sommige dingen zijn ook te intiem voor mijn huwelijk.