Deel 1
“Ik heb wel zin om naar bed te gaan,” zei mevrouw Reimerswaal en stond op.
“Gaat u zo vroeg slapen?” vroeg Trix, “Moet u zo vroeg op?”
“Nee. We gaan een potje vrijen. Je hebt wel kans dat we er zo lang mee doorgaan dat het daarna hoog tijd is om te gaan slapen. Ook voor jullie. Jullie moeten morgen op tijd op school zijn. En voor die tijd moet jij nog naar huis. Dus tot ziens, en alvast goede reis. Niet zo laat weggaan dat je ouders boos worden. En, Simon, als je een beetje een heer bent breng je haar thuis tegen die tijd.”
Trix had bijna alle tijd die Roos Reimerswaal nodig had om de daarop volgende woorden te zeggen nodig om haar gezicht uit de verbaasde stand te halen die volgde op dat ‘Nee. We gaan een potje vrijen’. Geen wonder, het was de eerste keer dat ze met Simon mee naar huis was gegaan. Ze hadden na de tennistraining nog huiswerk voor school gedaan en met zijn ouders gegeten en chocomel gedronken terwijl die ouders koffie dronken.
“Goede terugreis, ja, en veel plezier tot die tijd,” zei meneer Reimerswaal terwijl hij ook opstond.
Hij had zich toen hij thuis kwam als ‘Peter Reimerswaal’ voorgesteld, net als zijn vrouw een klein uur eerder haar voor- en zijn achternaam genoemd had, maar Trix had voor zover ze een naam gebruikte tijdens het praten, steeds ‘meneer’ en ‘mevrouw Reimerswaal’ gezegd.
Zo ging het op school met de leerkrachten ook; je wist wel hun voornaam, maar zei de achternaam met 'meneer' of 'mevrouw' ervoor. Nu pakte Peter een hand van Roos en liet zich door haar de kamer uit en de trap op leiden.
“Heeft je moeder zo een speciaal soort humor?” vroeg Trix toen de deur achter ze was gesloten en ze kennelijk al een eind de trap op waren, “… of is ze zo open… over vrijen?”
“Ze is er te open over,” antwoordde Simon en zuchtte overdreven hoorbaar.
“Het is kennelijk niet erfelijk. Jou hoor ik er nooit over. Pubergedrag? Ik bedoel... afzetten tegen je ouders?”
“Je zou gek opkijken als ik zomaar ineens ‘zullen we een potje vrijen’ tegen je zei.”
“Koen heeft heel vaak tegen me gezegd dat hij wel een zoen van me wil. En niet alleen tegen mij.”
“Je hebt die malloot toch niet zijn zin gegeven?”
“Nee, natuurlijk niet, maar…” ze slikte de rest in.
“Laten we dat laatste stukje natuurkunde maar eerst maken, we waren bijna klaar.”
Daar had Simon gelijk in, maar Trix dacht dat in die woorden ook een belofte besloten lag; als de natuurkunde af was zouden ze wat anders doen… met zijn ouders uit de weg… zoiets als na haar ‘maar’ had moeten komen.
De twee opgaven die ze nog moesten doen bleken gemakkelijk, zodat ze nog geen kwartier later klaar waren. Ze waren het huiswerk op zijn kamer begonnen, maar toen zijn vader thuis was gekomen en ze geroepen werden, hadden ze het werk mee naar de huiskamer genomen, omdat ze net met een lastige opgave bezig waren en Peter van beroep natuurkundige was. Trix vond dat je meer aan zo een vader had, dan aan een notaris, het beroep van haar vader. Ook dat van haar moeder trouwens. Na het eten hadden ze de schriften en boeken weer op tafel gelegd, en waren alleen voor de chocomel tijdelijk bij Simons ouders in de zithoek gaan zitten.
“Wat nu?” vroeg Simon toen Trix haar spullen weer in haar schooltas had gedaan, “Zal ik je al naar huis brengen? Muziek luisteren in m’n kamer wil ik je niet aandoen met mijn ouders vrijend in de kamer ernaast.”
Trix giechelde. “Zei je moeder daarom dat ze het gingen doen? Dat we ze niet zouden storen?”
“Nee. Ik zei al, ze is er gewoon te open over. Gênant open. Als ik er niets van gezegd had, zou ze beneden op de bank al begonnen zijn met vrijen. Ik heb haar moeten vertellen dat dat niet normaal is, zeker als je visite hebt. Ze kroop gewoon bij Peter op schoot terwijl Kees hier was.”
Trix lachte. Het was geen giechelen deze keer, maar een vrolijke lach, die duidelijk maakte dat ze het wel leuk, dus niet schokkend vond. Ze vertelde dat bij hen thuis haar vader meestal begon, dat hij haar moeder op schoot trok, of gewoon met een arm om haar heen haar gezicht ‘aflebberde’, maar nooit als er anderen bij waren.
“Dat doen notarissen natuurlijk nooit. Veel te keurig.”
“En hoever gaan ze als jij erbij bent? Alleen zoenen?”
Trix gaf niet direct antwoord, maar pakte haar tas op en liep naar de deur. Simon wist dat hij het verprutst had, hij was te ver gegaan, zoiets vraag je niet aan een vriendinnetje! Dat kreeg je met zulke loslippige ouders als hij had. En ze was niet eens z’n vriendinnetje, hij was haar sparringpartner bij de tennistraining, omdat Trix zo goed was dat de andere meisjes van de club haar te weinig partij konden bieden. Daarom had ze een jongen nodig die sterker en sneller was dan de meisjes, wat hij toevallig was. En verder een huiswerkmaatje, omdat haar moeder het had gevraagd toen hij haar een half jaar geleden voor het eerst na de tennistraining thuis bracht en hoorde dat ze in dezelfde klas zaten. Haar moeder was het ook die een maand geleden, toen hij naar huis wilde gaan omdat het tijd was maar ze nog niet klaar waren met hun huiswerk, voorstelde dat hij bij hen bleef eten, om na het eten verder samen te werken. Zij was het ook die vorige week had gezegd dat na drie keer op donderdag bij hen eten het wel zo aardig tegenover zijn ouders zou zijn om deze week na de tennistraining samen naar Simons huis te gaan. Een vriendinnetje niet dus, zeker niet een waar je mee over de seks van haar ouders kon praten.
Trix, die deze gedachtegang, hier vertraagd afgespeeld, niet had meegekregen zette bij de deur haar tas neer en boog af naar de zithoek waar ze midden op de bank ging zitten.
“Ze zoenen niet als er vreemden bij zijn, maar ze vinden het niet erg als ik erbij ben,” beantwoorde ze alsnog zijn vraag.
Met een gebaar van haar hoofd nodigde ze hem uit rechts van haar op de bank te gaan zitten voor ze verder ging, “En als ze knuffelen vinden ze het ook niet erg als ik erbij in de kamer ben, tenminste zolang ze hun kleren nog gewoon aan hebben. M’n vader zit soms tijdens het zoenen met m’n moeders borsten te spelen, maar met z’n handen op de buitenkant van haar kleren. En soms, maar pas als m’n vader al een tijdje met haar borsten zit te spelen, pakt zij de bobbel in zijn broek beet en knijpt een beetje. Dat is meer plagen dan vrijen, en als ik erbij ben stopt ze er ook direct weer mee. Verder gaan ze niet, tenminste niet als ik in de kamer ben. Ik heb ze wel eens betrapt dat ze half bloot op de bank zaten te knuffelen, maar alleen omdat je bij ons vanaf de trap door het raampje boven de kamerdeur kan kijken. Om ze helemaal te zien, moest ik ook nog flink overhangen over de trapleuning, maar toen ben ik gauw, maar toch stilletjes, weer naar boven gegaan... Dit moet geheim blijven, dus je mag het aan niemand vertellen! Zulke dingen hoor je niet van een notarisechtpaar te weten. Nou is het jouw beurt en dat ga ik dan geheim houden, al doet je moeder dat niet.”
Trix keek Simon vol verwachting aan. Zij vermoedde en hij wist, dat hij veel meer te verklappen had. Daarom aarzelde hij, maar omdat Trix zo open was geweest, en vooral omdat ze hem zijn impertinente vraag niet kwalijk nam, verklapte hij het toch.
“De mijne vinden zoenen totaal geen punt. Je hebt gezien dat ze mij allebei een kus op m’n mond geven als begroeting. Dat doen de ouders van m’n vrienden niet, zeker geen vaders die hun zonen zoenen, zelfs niet op hun wang. Jouw moeder is de enige die ik haar dochter op de mond heb zien zoenen, nou een kusje geven. Je vader geeft kusjes op je wangen. Met elkaar doen Roos en Peter bijna altijd tongzoenen, ook als ik erbij ben. Als we beneden geweest waren toen hij thuis kwam had je het kunnen zien, of als je mee naar de keuken was gelopen toen ze koffie gingen maken. Het zou me niet verwonderen als Peter toen ook haar jurkje tot over haar borsten omhoog had getrokken en haar borsten heeft afgelebberd…”
“Volgens mij droeg ze geen bh, dus dat zou best kunnen. Ik zag haar tepels de stof van haar jurk wel erg opvallend naar buiten drukken.”
“Ze draagt zelden een bh, bijna alleen als ze gaat hardlopen, een sport-bh. Ik denk dat ze ook geen slipje aan had. Peter vindt dat leuk en lekker makkelijk en zij vindt het in huis of buiten als het goed weer is, ook een lekker gevoel, zegt ze. Toen ik jonger was bleven ze als ik erbij in de kamer was, verder netjes aangekleed, maar ze gingen wel samen met mij in de douche en ze lopen ook altijd bloot tussen hun slaapkamer en de badkamer. Sinds ze me seksuele voorlichting hebben gegeven doen ze ook niet meer moeilijk over bloot in de kamer. 'Om je er even aan te herinneren dat mannetjes en vrouwtjes niet helemaal hetzelfde zijn,’ hebben ze wel eens gezegd toen ik er een opmerking over maakte. Sinds ik zestien ben vinden ze dat ze echt kunnen gaan vrijen als ik erbij ben. ‘Je mag ook naar een film van zestien jaar of ouder, daarin zie je ook altijd mensen vrijen’ zeiden ze de eerste keer. Toen had Roos haar jurkje al uitgetrokken. Gestripteasd eigenlijk, je weet wel langzaam en met haar heupen zwaaiend, en ze was bij Peter op schoot gaan zitten en zat de knoopjes van zijn overhemd los te maken…”
“Jij zegt geen ‘pappa’ en ‘mamma‘, hè? Je noemt ze gewoon bij hun naam.”
“O, ja. Dat hebben ze me zo geleerd toen ik nog heel klein was. Wil je liever dat ik ‘pappa’ en ‘mamma’ zeg terwijl ik het vertel?”
Trix dacht daar even over na voor ze zei dat Peter en Roos eigenlijk wel beter klonk als je aan het vertellen was over hoe ze zoenden en in hun blootje knuffelden.
“Maar ik houd het wel geheim hoor. Van pappa’s en mamma’s is zo wel duidelijk dat je dat niet aan de grote klok moet hangen, maar ik ga Roos en Peter ook niet verklikken. Als ze het niet erg vindt doet Roos dat zelf wel. Ga verder.”
“Waar was ik?”
“Roos ging in haar blootje bij Peter op schoot zitten en ze was net de knoopjes van z’n overhemd los aan het maken,” zei Trix, bewijzend dat ze ondanks de interruptie aandachtig had zitten luisteren.
“O, ja. En ik zei: ‘moet dat nou?’ en toen zei Roos: ‘Hoezo, we gaan gewoon vrijen. Je bent nu zestien en twee dagen dus boven de zestien, dus mag je naar films voor boven de zestien. Het verschil met boven de twaalf is dat ze elkaar in de film niet doodschieten, maar met elkaar vrijen. Je mag nu dus toekijken hoe we het doen. Misschien kun je er wat van leren. Dat als je het ziet het toch niet helemaal zo gaat als je dacht toen we je seksueel hebben voorgelicht. Dat hebben ze op school ook gedaan, hè? Was daar nog iets nieuws bij? Of iets dat ze anders vertelden?’
‘Ja,’ zei ik, ‘daar zeiden ze dat het iets heel intiems is tussen twee mensen, iets dat je daardoor moeilijk kunt leren, omdat je ouders het te intiem vinden om aan je voor te doen.’
Ze had toen Peters overhemd al uitgedaan en zat z’n broek los te maken. Ik vond het zo gênant, ik ben met een kwaaie kop naar m’n kamer gegaan.”
“Ah, jammer,’ zei Trix teleurgesteld, “Net nou het spannend werd. Dus zij willen het wel doen met jou in de kamer, maar jij loopt dan weg. Jammer. Ik had er nog wat van kunnen leren.”
“Dat zeiden zij ook. Maar dat zei ik al. Die avond zijn ze na het vrijen eerst gaan douchen en nog met natte haren zijn ze toen m’n kamer in gekomen om te vragen of ik boos was en of ze het weer goed konden maken. ‘Ga eerst maar een pyjama aantrekken,’ zei ik. Nogal stom, maar ze kwamen ook zo maar bloot m’n kamer in, na het vrijen… Nou ja, na het douchen, maar daarvoor hadden ze een potje gevrijd.. of wel twee of drie. Toen ze terugkwamen had Roos een babydoll aan die ik nog nooit had gezien. Hij bedekte maar heel weinig en wat hij bedekte kon ik toch zien, zo’n doorkijkdingetje. En Peter had alleen een lang T-shirt aan, waar hij vroeger wel mee aan het ontbijt zat. Zonder onderbroek, want ik kon de stof met zijn piemel zien heen en weer slingeren. ‘Als jullie dat pyjama’s noemen, kunnen jullie net zo goed weer bloot zijn,’ zei ik. ‘Als we weer uitkleden ben je dan niet meer boos, of kunnen we er tenminste over praten?’ zei Peter. Ik zei dat ik niet boos was, maar dat ik er niet bij wilde zijn als m’n ouders een potje vrijden. ‘Kunnen we daar dan over praten,’ zei Roos en dat heb ik toen maar goed gevonden al deden ze toen heel stom die stomme pyjama’s weer uit voor ze op de rand van m’n bed kwamen zitten…”
“Vond je Roos’ babydoll echt niet mooi? De meeste mannen zijn gek op vrouwen in een babydoll,” onderbrak Trix Simon weer.
“Ik denk dat de meeste mannen niet gek zijn op hun moeder in een babydoll,” zei Simon en daar moest Trix om lachen.
“Maar Roos in een babydoll vinden ze vast wel sexy. Je hebt best een mooie moeder.”
“Ja, dat zeg je goed, ‘een moeder’.”
Trix giechelde nu alleen even voor ze antwoordde: “Ik denk dat zelfs notarissen haar in een doorkijkbabydoll sexy vinden.”
Daar moest Simon weer om lachen.
“Dat zijn dan niet zulke keurige notarissen als jouw ouders.”
“Ik dacht juist aan hen. Ga maar verder met vertellen, of was dat ‘erover praten’ niet interessant.”
“Nee, dat was niet echt interessant. Ze wilden weten waarom ik dan geen films voor boven de zestien wilde zien. En ik zei dat een film wat anders was dan je ouders die in de huiskamer opeens met elkaar gingen vrijen. Toen zei Peter dat hij graag naar films keek waar ouders dat zomaar doen. ‘Soms is het inspirerend en soms kan ik er bij denken 'dat kunnen wij wel beter.’ Nou toen bleek dat ze porno-films hadden die ze wel eens keken en ze zeiden dat ik als ik zin had ze ook wel mocht zien nu ik zestien was. Ze vonden amateur porno films met gewone stellen die het deden vaak beter dan professionele met vrouwen met siliconen borsten en mannen met abnormaal grote piemels. De belichting en de beeldregie waren wel beter, maar als er iets gezegd moest worden klonken de zogenaamde professionals nog amateuristischer dan de amateurs die gewoon zichzelf speelden… Je wilt toch niet horen over porno films?”
“Ik wil er wel eens een zien. Nou ja, ik heb er wel eens een gezien op internet. Tamelijk stom en amateuristisch, maar toch… wel gek om mensen te zien vrijen.”
“Roos en Peter hebben er ook een van zichzelf gemaakt. Die wil je toch niet zien?”
“Oei, dat doen notarissen niet. Heb jij ze bekeken, je vader en moeder?”
“Ze hebben er ook een van toen ze probeerden mij te maken. In juni op vakantie. Toen waren ze nog geen vader en moeder.”
“Dus die heb je wel gekeken?”
“Roos maakte er zoveel reclame voor, maar ik heb hem in m’n eentje bekeken, niet met hen erbij.”
Trix giechelde weer. “Als ze erbij komen zitten zijn ze opeens weer een vader en moeder. Ik moet er niet aan denken dat de mijne kwamen kijken toen ik dat pornofilmpje bekeek. Laat staan als ze er zelf opstonden. Was het een beetje goeie film?”
Simon aarzelde even voor hij het toch vertelde.
“De cameravoering is een beetje gebrekkig, ze hebben met één camera op een statief gewerkt. Je ziet het beeld wel telkens wisselen, dat het van een andere kant of verder weg is, dat je goed ziet dat ze in een duinpannetje bezig zijn, of dichterbij zodat je hun gezichten ziet en hoort wat ze zeggen, of hoe Peters piemel in en uit Roos’ poesje gaat. Het zijn eigenlijk wel zeven potjes vrijen, telkens met de camera anders, maar zo gemonteerd dat het lijkt of ze het maar één keer doen, maar heel lang. En de belichting is wel goed. Ze zijn telkens op dezelfde tijd van de dag gegaan, en ze hebben alleen op zonnige dagen gefilmd. Dus als het beeld verspringt is de belichting toch hetzelfde en de schaduwen even lang.”
“En, heb je er wat van geleerd?”
“Dat ze echt hun best gedaan hebben om mij te maken.”
Weer giechelde Trix.
“Geen gekke standjes of onverwachte maniertjes van knuffelen?”
“Roos en Peter knuffelen wel erg veel bij het vrijen, maar ik had al wel meer standjes en technieken geleerd van een stel andere dvd’s.”
“Dus je hebt ook de amateur pornofilms bekeken?”
“Eéntje een klein stukje, maar die vond ik niet mooi.”
“Welke dan?”
Simon werd een beetje onrustig van het doorvragen; hij had eigenlijk niets over die films willen vertellen. Hoe was het zo gekomen? Maar Trix vroeg het allemaal zo oprecht belangstellend, en zo ontspannen; dat giechelen was geen zenuwachtig giechelen geweest. Ze had het ook alleen gedaan waar wat hij vertelde eigenlijk ook zo mallotig vond dat er best om gegiecheld mocht worden. Hij bekende dus ook dat.
“Roos vond dat het tijd werd voor de seksuele voorlichting voor gevorderden. Ze zei dat zij en Peter ook nog verder hadden geleerd, zelfs toen ze zelf al lang vrijden, zelfs toen ik al op het gymnasium zat nog, toen hebben ze een stel nieuwe voorlichtings-dvd’s gekocht en die wilde ze samen met mij bekijken. Als ik dan vragen had kon zij gelijk antwoorden geven. Nou daarop deed een stelletje voor hoe onhandig en ongemakkelijk je het vrijen kan aanpakken en hoe het wel lekker en leuk kan zijn en dat in allerlei standjes en met een voice-over die er commentaar en toelichting bij gaf. Best mooie films.”
“Dus nu ben jij een gevorderde?”
“Nee. Een toekijker die een stel wedstrijden heeft gezien. Ik heb het spelletje nog nooit gespeeld.”
“Ik ben nog niet eens op de tribune gaan zitten. En zeker niet naar het stadion meegenomen door mijn moeder, om vragen te beantwoorden.”
Simon antwoordde niet. Hij vroeg zich af of ze naar meer geheimpjes zou gaan vragen. Wat hij eigenlijk de hele tijd al vreemd vond omdat hij tot nog toe had gedacht dat Trix dit soort dingen beter zou weten. Hij wist niet waarom, maar het leek altijd of meisjes meer over van alles met elkaar praten en met hun moeders, zodat…
“Heb je zaterdagmiddag tijd?” vroeg Trix, zijn gedachten onderbrekend.
“Uh.. ja, hoezo?”
“Zou je onze coach willen zijn? Marieke kan niet.”
Marieke was de trainster van het meisjesteam van de tennisclub. Normaal was ze er als coach bij als ze wedstrijden hadden. Donderdagmiddag was ze er ook niet. Dat was voor Trix een extra training. Meestal alleen met Simon. Ze speelden dan oefenwedstrijdjes, maar oefenden ook gericht de verschillende soorten slagen en positiespel. De laatste tijd deden ze ook andere oefeningen om kracht, snelheid en souplesse bij het tennissen te verbeteren. Trix vond dat ze veel van Simon leerde. Dat hij haar verder bracht dan Marieke. Ze had het hem nog nooit gezegd. Net zo min als ze had gezegd dat ze hem als jongen en als vriendje wel leuk vond. Het was wel handig dat hij haar hielp met tennissen, en dat ze tegenwoordig ook telkens huiswerk maakten. Zij hielp hem met Grieks, hij haar met natuurkunde. In wiskunde waren ze even goed, maar op donderdag hadden ze geen huiswerk wiskunde. Ze had hem nog niet durven vragen om meer dagen samen huiswerk te maken. Huiswerk konden ze eigenlijk beide wel zonder de ander, dus als ze het voorstelde zou het lijken of ze meer samen met hem wilde zijn omdat ze hem wel leuk vond. Als ze zou zeggen dat ze samen huiswerken gezelliger vond, wat echt waar was, zou hij vast denken dat ze bedoelde dat ze hem leuk vond.
Met de tennistraining, vanwege de noodzaak een sterkere sparringpartner te hebben dan de andere meisjes van hun club, had ze een goede dekmantel om hem beter te leren kennen. Ze had steeds de indruk gehad dat hij er omgekeerd geen behoefte aan had haar beter te leren kennen als meisje, laat staan als vriendinnetje. Vandaag, sinds zijn ouders zich hadden teruggetrokken om te gaan vrijen, was hij veel persoonlijker geworden, had veel van zichzelf en hun gezin bloot gegeven en toch ook wat van haar gevraagd, al waren het geheimpjes van haar ouders. Hij had haar meer gegeven dan van haar gevraagd.
En nu had ze gedurfd nog meer van hem te vragen; z’n vrije middag. En dat uit eigenbelang. Omdat ze bijna zeker wist dat hij voor haar een betere coach zou zijn dan Marieke.
“Coach? Vinden de andere meiden dat goed?”
“Ik vraag het eerst aan jou. Het heeft geen zin het met de anderen te bespreken als je toch niet wilt, of geen tijd hebt. Wil je?”
“Wat verwachten jullie van mij? Ik bedoel, waarmee kan ik helpen en wat doen jullie liever zelf?”
Trix vond het jammer dat hij niet direct ‘ja’ zei. Dat zou een teken zijn dat hij graag bij haar zou zijn, ongeacht wat zij van een tenniscoach verwachtte.
“De anderen zullen wel willen dat je hetzelfde doet als Marieke, maar ik heb liever dat je het doet zoals bij onze training.”
“Bij de training kan ik het direct zeggen als ik denk dat je iets nog wat beter kunt, of beter anders aanpakken. Bij echte wedstrijden kan dat niet. Als ik het over de baan brul horen je tegenstanders het ook. Dat is niet handig.”
“Bij de training geeft m’n tegenstander aanwijzingen, en goeie.” Trix lachte erbij voordat ze, serieus weer, zei dat hij de wedstrijden moest voorbespreken en beslissen wie voor welke wedstrijd werd ingezet.
“Je mag mij niet voortrekken bij de selectie. Dat zou niet eerlijk zijn.”
“Ik ken de anderen niet zo goed. Ik denk dat jullie dat beter onderling kunnen regelen. Als jullie er niet uitkomen kan ik een beslissing nemen. Niet jou voortrekken, maar de argumenten afwegen.”
“Jij kent Sandra beter dan mij.”
“Sandra? O, Sandra Bijl. Die ken ik alleen langer, niet beter als tennisster.”
Sandra had bij Simon op de basisschool gezeten, acht jaar lang. Maar ze zat niet bij hem en Trix op het gymnasium, zij zat op een grotere scholengemeenschap op de HAVO, maar ze zaten nog wel op dezelfde tennisclub. Eigenlijk zat hij op die club omdat zij erop zat. Zij was in groep zes op tennissen gegaan en omdat ze er zo enthousiast over vertelde op school en hij met haar racket balletjes had mogen slaan tegen de blinde muur van het gymlokaal had hij thuis verteld dat hij ook op tennis wilde en bij het begin van groep zeven z’n zin gekregen. Trix was pas toen ze naar het gymnasium gingen op de tennisclub gekomen, die had eerst op een andere club gezeten, kleiner en dichter bij haar huis, maar met veel minder faciliteiten, en met alleen onderlinge wedstrijdjes. Ze had hem de twee banen van die club wel eens laten zien, het was op het binnenterrein tussen huizen, vanuit hun huis gezien het blok aan de overkant van de straat.
“Maar je kent haar wel beter als mens,” zei Trix door deze herinneringen heen, “En ze heeft jou leren tennissen.”
Dat had Trix hem niet eerder verteld en dat leren tennissen was ook niet echt waar, al had ze hem geïntroduceerd in de sport, maar het bewees wel dat meisjes met elkaar spraken; elkaar dingen vertelden die ze wisten over jongens. Het was tegelijk ook het bewijs dat dat praten niet altijd effectief was, als je elkaar niet echt de waarheid over een jongen vertelde, kreeg je zwakke plekken in je kennis over die jongen. In een fractie van een seconde besloot Simon de onjuistheid niet te corrigeren.
“Ik heb al heel lang niet meer met haar getennist,” relativeerde hij alleen zijn kennis van Sandra als tennisster, “niet meer sinds ik zo oud was dat ik in het jongensteam mocht. Gemengde teams gaan maar tot twaalf jaar. Sindsdien heb ik er niet meer van gezien dan de andere meiden van jullie team, een paar van jullie wedstrijden.”
“Je blijft ook wel eens in de buurt van de baan hangen bij onze trainingen.”
“Dan let ik niet speciaal op Sandra, meer op wat jullie trainen en hoe.”
Hier verzweeg Simon dat hij wel speciaal op Trix lette.
“Dan weet je genoeg. Aan welke punten Marieke aandacht besteedt en hoe, dus ook waar we goed in zijn en minder goed. Dat is genoeg voor een keer invallen als coach.”
Hier verzweeg Trix dat ze graag zou willen dat Simon hun vaste coach werd.
“Oké, ik doe het. Maar je moet het wel eerst overleggen met de anderen.”
Trix was blij dat ze het niet expliciet een tweede keer had hoeven vragen, en dat hij zijn relatie met Sandra zo had gerelativeerd. Sandra, en wat die over die ‘relatie’ had verteld, was voor Trix een reden tot terughoudendheid geweest toen ze, vanwege zijn uiterlijk, en vooral vanwege wat hij als leerling in de klas deed en zei, had geprobeerd bevriend met hem te raken en dus dat ze blij was dat ze via tennissen – en huiswerk en sinds kort ook wekelijks een diner – Simon beter kon leren kennen zonder dat hun onderlinge verhouding als een relatie kon worden aangemerkt.
Ze glimlachte om zijn toestemming en meer nog om zijn voorwaarde; ook zonder dat ze het gevraagd had wist ze wel dat haar teamgenoten ermee zouden instemmen.
“Dank je,” zei ze, alsof haar glimlach alleen op het eerste had geslagen, “Mag ik je nog wat vragen?”
“Natuurlijk.”
Trix merkte op dat hij er geen voorwaarde aan toevoegde. Daardoor gesterkt gaf ze hem de volle laag: “Wil je ook mijn coach voor vrijen zijn?”
Ze had daarop geen onvoorwaardelijk ‘ja’ mogen verwachten en kreeg wat ze had moeten verwachten, een uiting van verbazing in de vorm van een gedeeltelijke herhaling van haar woorden op een vragend uitroepende toon.
“Coach voor vrijen?!”
“Je weet er veel meer van dan ik. Ook al heb je het nog nooit gedaan. Met notarissen als ouders en een kinderslot op m’n computer, weet ik er nauwelijks meer van dan meneer Henneman op school bij seksuele voorlichting heeft verteld en m’n vriendinnen natuurlijk, maar dat is ook niet veel waard.”
“En je moeder dan? Doen notaris-moeders niet aan voorlichting?”
“Ze was nog net op tijd om te vertellen dat ik ongesteld zou kunnen worden. Twee weken later was ik het. Ze heeft me er toen een boekje over gegeven, maar dat was erg vaag over vrijen. Daar was zelfs meneer Henneman openhartiger over.”
“Ik kan je er wel meer over vertellen, maar een coach? Moet ik er dan naast gaan staan als jij met iemand een potje aan het vrijen bent en dan aanwijzingen geven?”
“Ik dacht meer een coach die een goeie voorbespreking geeft, de tactiek uitstippelt, de technieken traint.”
“Zoals zoenen op je eigen hand alsof het de mond van een ander is.”
Simon deed het voor met een zoen op z’n tot een vuist gebalde hand, een natte zoen en hij stak zelfs z’n tong in de opening tussen z’n duim en wijsvinger naar het midden van de vuist.
“Wil je je eigen mond niet gebruiken om mij op te laten oefenen?” vroeg Trix, alsof het gewoon zou zijn als hij dat soort dingen wel toestond.
Ze verborg er handig mee dat ze teleurgesteld was dat hij het gebruik van haar eigen hand had voorgesteld.
“Natuurlijk mag je mijn mond gebruiken om op te oefenen, maar dat doe je toch niet met een coach, daar heb je een vriendje voor.”
“Oefen jij met een vriendje dan?”
“Nee!” Simon bedacht pas toen hij het zo heftig ontkende dat dat seksistisch was, dat je niet mocht doen alsof homofiele liefde schandalig was, ook al had het voor eigen gebruik niet je voorkeur. Toch corrigeerde hij het niet maar kwam terug op wat hij ervoor gezegd had: “Als coach kun je je geen dingen permitteren die zelfs maar een beetje seksueel uitgelegd kunnen worden, ook geen zoenen op de mond en zeker geen tongzoenen. Dat is misbruik van je vertrouwenspositie. Mensen die dat doen moeten flink gestraft worden en uit het vak gezet.”
Deel 2
Een half jaar eerder, toen Simon begon Trix te helpen met haar training, was er op het nieuws veel reuring geweest rond een strafproces tegen een turntrainer die meisjespupillen had bespied onder de douche, had betast, gezoend en in een aantal gevallen er echt seks mee had gehad. Simons vader had daar schande over gesproken, ongeveer in de woorden die Simon net had gebruikt, niet om na te praten, maar omdat hij het er, na het goed te overdenken, helemaal mee eens was. Dat was ook de reden geweest toen hij besefte dat hij nu ook trainer van een meisje was, hij er zorgvuldig voor gewaakt had geen dergelijke toenadering te zoeken tot Trix. Het was in dat verband ook atypisch dat hij deze avond zo openlijk over vrijen had gesproken; zonder de ontboezeming van zijn moeder dat ze een potje zou gaan vrijen in de slaapkamer, en de vragen daarover van Trix, had hij dat ook zeker niet gedaan. Toen ze hem als ‘coach voor het vrijen’ had gevraagd had hij zich dat plotseling gerealiseerd en zou hij het praten over seks het liefst weer ongedaan willen maken.
Trix relativeerde zijn uitspraak over misbruik van een vertrouwens-positie met de opmerking dat hij in de eerste plaats een klasgenoot en in de tweede plaats een tennisclubgenoot was, bovendien even oud, dus gewoon gelijkwaardig. Toen Simon vast bleef houden aan de vertrouwensrelatie tussen trainer of coach met een sporter, vroeg ze of hij daarom altijd zo afstandelijk was.
“Hoezo, afstandelijk?” vroeg Simon die vond dat hij zich als trainer altijd heel erg betrokken had gevoeld en zich daarnaar had gedragen.
“Als een jongen en een meisje al bijna vijf jaar bij elkaar in de klas zitten en al een half jaar elke week samen tennissen en hij al drie keer bij haar thuis heeft gegeten en zij ook al een keer bij hem. Als ze dan hun huiswerk af hebben, dan is het raar als hij niet eens haar hand vasthoudt als ze samen op de bank zitten terwijl hun ouders er niet bij zijn. Want normaal heeft hij dan tenminste een arm rond haar heen geslagen en heeft hij haar gezoend.”
Zo die zat.
“Wil je dat dan?” vroeg Simon oprecht verbaasd.
Trix zweeg en keek weg. Simon wist niet wat hij daarmee aan moest. Het duurde even.
“Zei je alleen maar dat het meestal zo ging, of wilde je dat het bij ons zo ging?” probeerde hij nog een keer.
Trix draaide haar hoofd nog verder weg zodat haar achterhoofd naar Simon gericht was. Of eigenlijk haar nek, want ze boog haar hoofd nu ook omlaag. Simon dacht dat ze ging huilen. Hij sloeg een arm om haar schouders en trok haar tegen zich aan.
“Wil jij dit echt?” vroeg zij.
Nu zweeg hij, maar toch antwoordde hij. Hij trok haar nog steviger tegen zich aan en drukte een kusje in haar nek, het enige stukje huid waar hij bij kon. Ze draaide haar gezicht terug en keek in het zijne. Ze had geen tranen, maar keek verre van vrolijk. Hij drukte een kusje op het puntje van haar neus en keek haar daarna verontschuldigend aan. Ze trok haar wenkbrauwen iets op, wat hij goed interpreteerde als het wachten op het antwoord op de vraag die ze net had gesteld.
“Ja,” zei hij, “Ik wil je al heel lang vasthouden en zoenen maar dat horen coaches niet te doen.”
“En daarom deed je afstandelijk?”
Simon ontkende nu dat hij afstandelijk deed, hij had juist erg zijn best gedaan om de trainingen af te stemmen op Trix’ verbeterpunten en het vasthouden van waar ze goed in was.
“Maar dan kon ik toch niet…”
Hij had z’n linkerarm nog achterlangs om haar schouders geslagen, nu pakte hij voorlangs met z’n rechter hand haar linker schouder en draaide haar hele bovenlijf in zijn richting en kuste haar nogmaals op haar neus en vervolgens op haar voorhoofd.
Trix glimlachte erom.
“Maar je wilde het wel…” Ze sprak het uit als iets halfweg tussen een vraag en een constatering.
“Ik vind je heel leuk.”
“Dat had je dan wel mogen zeggen. En je had me best zulke onschuldige kusjes mogen geven. En me aanraken... Marieke houdt me van achteren vast als ze het verschil wil laten zien tussen een slag zoals ik hem doe en zoals zij denkt dat het beter kan. Jij doet het alleen maar voor en dan moet ik het nadoen. Voordoen op een afstandje.”
“Het gaat toch goed zo? Ik zie je steeds verbeteren.”
“Daar gaat het niet om. Als je een meisje leuk vindt moet je het laten merken. Je kan het zeggen of een beetje aanrakerig doen.”
“Als het meisje alleen laat merken dat ze nog beter wil worden in tennissen… en in natuurkunde, dan nodigt dat niet erg uit… Sorry, dat is niet aardig, een jij-bak.”
“De jongen hoort het eerst te laten merken. Als het meisje niet wil is dat jammer, dan loopt hij een blauwtje en moet hij een ander meisje zoeken. Maar als een meisje een blauwtje loopt zeggen ze dat ze een sletterige jongensgek is.”
“Dat zou ik nooit zeggen.”
“Nee, jij bent aardig, dus loop je bij mij geen blauwtje.”
Simon hield haar nog steeds naar zich toegedraaid, hun gezichten maar een klein stukje uit elkaar. Trix overbrugde de afstand en gaf hem een kusje op zijn neus, toen op zijn rechter wang en tenslotte op zijn linker.
“Een coach voor het vrijen mag geen afstand houden, die moet een zoen op je lippen realistisch voordoen,” zei ze, “Of wil je m’n vrijen-coach niet zijn?”
Nu overbrugde Simon het afstandje en zijn getuite lippen raakten de hare. Automatisch tuitten de hare ook en teder bewogen de zijne over de hare. Haar handen gingen omhoog, pakten zijn hoofd en trokken hun lippen steviger tegen elkaar. Het puntje van Simons tong kwam naar buiten en tastte de naad af waar Trix’ lippen op elkaar sloten. Haar lippen gingen automatisch een stukje uiteen, en even automatisch zocht zijn tong een weg naar binnen, waar hij direct de hare ontmoette alsof ze hem ter begroeting tegemoet kwam treden. Hun tongen stoeiden met elkaar in het vacuüm dat door hun wederzijds zuigen werd veroorzaakt, alsof ze beide de tong en het spuug uit de mond van de ander wilden zuigen. Tenslotte beëindigde Simon de zoen door Trix aan haar schouders een beetje van zich af te duwen.
“Zo is ongeveer de basis,” zei hij, “Laat maar eens zien of je die al kan.”
Juist omdat hij er een bloedserieus gezicht bij trok, z’n tennistrainers-gezicht, moest Trix erom lachen maar niet te lang. Haar handen lieten zijn hoofd los, maar pakten zijn schouders en ze tuitte haar lippen en herhaalde alles wat Simon net voorgedaan had. Hij kopieerde ook het vasthouden van het hoofd van zijn vrijer en het steviger op elkaar trekken van hun lippen. Trix liet haar demonstratie van wat ze geleerd had meer dan dubbel zo lang duren als het voorbeeld. Weer was het Simon die de zoen beëindigde.
“Dat is meer een zoen om aan je vriendje te geven. Een coach kan in veel minder tijd wel beoordelen of je het goed doet. Volgende keer moet je je vriendje maar meebrengen, dan kan ik jullie samen coachen.”
Hij zei het weer serieus, maar Trix herkende de droge humor.
“Je bent m’n coach én m’n vriendje!” zei ze.
“Wil je me óók als vriendje?”
“Jij hebt gezegd dat je me heel leuk vond en ik heb je geen blauwtje laten lopen. Dan zijn we vriendje en vriendinnetje. En ik wil helemaal geen coach voor vrijen die niet m’n vriendje wil zijn. Maar als coach mag hij ook maar één speler onder z’n hoede nemen.”
Nu glimlachte Simon. Trix zag dat hij gelukkig was, voor het eerst zag ze op zijn gezicht bevestigd dat hij ook verliefd was, op haar.
“We waren wel een heel treurig stel,” zei hij, “Een meisje dat per sé wil dat de jongen het initiatief neemt en een jongen die, omdat hij haar tweede trainer is per sé niets intiems tegen haar wil zeggen of met haar doen.”
Trix glimlachte ook voor ze zei “Waren” en Simon weer naar zich toe trok voor een nog langere zoen. Deze keer liet hij haar bepalen wanneer het lang genoeg was en dat duurde een hele tijd, maar toch vond hij het jammer toen zij hem uiteindelijk beëindigde.
“Wanneer kan je beginnen als coach?”
“Je moet het eerst aan de andere meiden vragen, maar ik wil voor de wedstrijd in Vorden wel bij elkaar komen. Liever vrijdag dan zaterdag direct voor de wedstrijd.”
“Als coach voor vrijen.”
“We zijn al begonnen. De basis, tongzoen.”
“We zijn begonnen als vriendje en vriendinnetje. Ik bedoel de theorielessen echt vrijen. Een potje vrijen zoals je ouders nu doen. Mag je me die voorlichtings-dvd’s laten zien? Met jou erbij zodat je direct antwoord kunt geven als ik nog vragen heb?”
Trix had duidelijk goed opgelet toen Simon had verteld over die dvd’s en hoe hij ze met zijn moeder, met Roos, had bekeken.
“Ik heb niet gevraagd of dat mag, maar denk jij dat Roos er bezwaar tegen heeft dan?”
“Hoe lang duren ze?”
“Ik denk een uur per dvd, misschien meer... en het zijn er drie.”
“Dat is meer dan drie lesuren op school. Over een half uur moet ik naar huis. Kunnen we ze opdelen in twee lessen per dvd? Of is een dvd een afgerond geheel… en kan het wel vanavond? Of liggen ze bij Roos en Peter in de slaapkamer?”
“Ik denk dat ze het niet erg vinden als we in hun slaapkamer hun potje vrijen life bekijken, kunnen we ook wat van leren, zeggen ze.”
“Meen je dat?”
“Nee, grapje. De dvd’s liggen gewoon hier in het kastje onder de tv. En een halve kan vast wel. Wil je echt nu al beginnen?”
“Nee. Vandaag zijn we officieel vriendje-vriendinnetje geworden. Ik wil het vieren met zo lang mogelijk zoenen en knuffelen.”
Ze trok hem weer naar zich toe en tuitte haar lippen. Simon hield zoveel afstand als ze hem toeliet en merkte op: “De eerste dvd gaat ook over hoe je daarmee begint, het voorspel voor het potje vrijen. Jij deed het verkeerd toen ik een arm om je heen legde. Je keek nog meer de andere kant op dan toen ik je vroeg of je wilde dat ik het deed. Ze laten dat zien met twee varianten hoe het verder gaat, de ene ongeveer zoals jij deed, dat de man dan maar weer z’n hand terugtrekt, omdat hij zich niet ongewenst aan de vrouw wil opdringen. De andere hoe het meisje verwacht dat het dan verder gaat, als zij naar de andere kant van de bank is geschoven hij haar achterna komt, ze zich dan alsnog gewonnen geeft, hem terug omarmt en ze samen zoenen. En nog een, direct na de arm om de schouder, dat de vrouw gelukkig naar de man kijkt, kirt, hem direct ook in haar armen sluit, en de voice-over zegt dan dat dat was wat de man in eerste instantie al als reactie gehoopt of verwacht had.”
Trix liet het bezinken voor ze antwoord gaf.
“Jij deed het verkeerd toen ik zei dat een jongen en een meisje, zoals wij, op zo een avond als deze, normaal al in elkaars armen lagen en zoenden. Je had niet mogen vragen of ik dat wilde, je had het gewoon moeten doen.”
Dat liet Simon weer bezinken voor hij antwoordde.
“Ik zei al dat we een zielig stel waren. We deden het helemaal verkeerd. Ik als hypercorrecte coach, jij als principieel ouderwets meisje.”
“Ouderwets!?” Zoiets liet Trix zich duidelijk niet zeggen.
“Eén die vindt dat de jongen ouderwets een heer hoort te zijn en dus het blauwtje loopt om te voorkomen dat het meisje het loopt.”
“Je hebt geen blauwtje gelopen.”
“Je bent lief!”
Eindelijk sloot Simon Trix in zijn armen en begon hun derde echte zoen. Toen hij een tijdje had geduurd begonnen zijn handen over haar rug te bewegen, voorzichtig aftastend eerst, maar na verloop van tijd steeds steviger en over een groter oppervlak dat tenslotte ook haar nek, de achter- en zijkanten van haar hoofd, haar oksels en de zijden van haar ribbenkast en haar billen en heupen omvatte.
Uiteindelijk moest Trix zich wegens ademnood zo ver los worstelen dat de zoen onderbroken werd, maar toen waren haar handen ook al over grote delen van Simons lichaam. Eigenlijk overal waar ze, terwijl ze zo naast elkaar op de bank zaten bij kon, aan het tasten, strelen en plagen geweest.
Simon liet Trix even op adem komen voor hij zei: “Op de dvd wriemelen ze hun handen ook onder elkaars kleren. Wil je dat ook proberen, of wil je het ze eerst op de tv voor zien doen?”
Als antwoord maakte Trix het tweede knoopje van Simons overhemd los; de eerste had hij nooit vast. Simon reageerde zoals hij van de dvd wist dat het moest. Hij zei er niets van, en liet zelfs zijn goedkeuring blijken, zowel door haar de ruimte te laten door te gaan met de gehele rij knopen, als door haar een vergelijkbare wederdienst te bewijzen door zijn handen op haar heupen op haar rok te leggen, met zijn duimen wat ruimte te maken bij de zoom van haar truitje en in de ontstane openingen zijn handen omhoog te bewegen tot ze direct op de huid van haar middel lagen.
Trix reageerde op de iets koelere handen op haar blote vel, door met haar handen ter hoogte van de tweede tot vierde knoop en de bijbehorende knoopsgaten van het inmiddels vijf knopen ver geopende shirt uiteen te schuiven en in de grote V-vormige opening die daardoor ontstond haar handen op het blote vel van zijn borst te leggen. Ze bewoog strelend in het rond tot ze aan beide zijden de top van een wijsvinger had liggen op een tepeltje en die met kleine bewegingen die deed wiebelen. Daar reageerde Simon weer op door zijn handen onder Trix’ truitje omhoog te bewegen, vooralsnog niet naar de voorzijde om te proberen haar tepeltjes een zelfde behandeling te geven, maar verder naar achter tot haar ruggengraat tot ze daar de sluiting van haar behaatje vonden. Hij had het nog nooit in het echt gedaan, maar wel goed opgelet toen in de voorlichtings-dvd het verschil tussen onhandig proberen en handig echt losmaken van die sluiting, bestaande uit twee kleine haakjes en oogjes. Dat opletten wierp nu zijn vruchten af, want met slechts één hand, zijn rechter, slaagde hij er vlot in om de elastische stof van beide zijden in de richting van de sluiting te bewegen, wat geholpen door het reliëf van haar rug in de buurt van haar ruggenwervels, de haakjes deed losspringen. Even verstijfde Trix en dacht Simon dat hij te ver was gegaan, toen glimlachte ze en zei dat hij dat handiger deed dan zij zelf.
"Van de dvd geleerd," bekende hij, daarmee gelijk ontkennend dat hij het op een ander meisje, of op z'n moeder, geoefend had, "en mijn hand kan er beter bij dan de jouwe," relativeerde hij zijn prestatie ten opzichte van haar beperktere handigheid.
"Ik hoorde een meisje beweren dat ze die sluitingen expres zo maken, 'jongens-veilige sluitingen', om de eerbaarheid van meisjes te beschermen."
Ze glimlachte naar zijn gezicht terwijl ze zonder ernaar te kijken het laatste knoopje van zijn shirt losmaakte, voor ze verder ging: "En nou zit ik hier helemaal onteerd, met m'n behaatje op half zeven."
Terwijl ze het zei schoof ze Simons shirt verder open, van z'n schouders af. Met zijn handen op haar rug kreeg ze hem niet verder dan tot zijn ellebogen. Simon leek haar te willen helpen door zijn handen terug te trekken, maar toen z'n handen terug langs de zijkanten van haar ribbenkast gingen, bespeurden ze ook het zachtere vlees van de aanzetten van Trix' borstjes en kon hij de verleiding niet weerstaan die (alleen de 'aanzetten') te volgen, van opzij, onderlangs, tot waar ze in middenvoor net niet samenkwamen, omdat Trix niet de van sexy filmsterren en andere seksbommen bekende 'gleuf' bezat.
"Ik had je beha losgemaakt omdat ik wilde doen wat jij bij mij deed, met je tepeltjes wriemelen," zei hij zacht, bijna fluisterend uit verlegenheid, of was het hees van opwinding, "maar dat zou natuurlijk niet eerlijk zijn."
Trix was verbaast over die laatste opmerking en dat was goed aan haar gezicht te zien.
"Niet eerlijk?" voegde ze er ten overvloede aan toe.
"Geen eerlijke ruil," verduidelijkte hij, "De mijne zitten gewoon op m'n borst; de jouwe op hele mooie borstjes."
Trix overdacht het, haar handen hielden nog steeds Simons shirt vast bij z'n ellebogen alsof ze wachtten tot hij zijn handen zo zou laten zakken zodat ze haar klusje kon afmaken.
"De jouwe zitten op een hele mooie borst met stoere borstspieren. Geen wonder dat je zo een harde forehand hebt. Het is dus wel eerlijk."
Eindelijk liet Simon z'n handen zakken. Net nu Trix gehoopt had dat hij haar tepeltjes ging aanraken. Direct toen ze hem van zijn shirt had bevrijd, verraste ze hem opnieuw, nu door met gekruiste armen de zoom van haar truitje te pakken en dat kledingstuk in één soepele beweging over haar hoofd uit te trekken. Ondanks dat ze het slordig vond staan, een losgeraakte beha, stak ze haar borstjes trots vooruit voor ze sprak: "Je bent nog steeds een beetje te veel de keurige tenniscoach. Ga je gang, je hebt hem losgemaakt, nu moet je hem ook uitdoen."
Simon keek nog eens goed en zag dat het een leuk behaatje was, maar dat het, nu het vanachter los was, van voren ook een beetje mal lossig zat, alsof zelfs zo een klein behaatje Trix' nog te groot was. Z'n handen gingen weer omhoog, naar haar schouders dit keer, of eigenlijk naar de schouderbandjes van haar behaatje. Toen hij ze opzij schoof naar haar armen en daarlangs omlaag, vielen de cups helemaal vrij van haar borstjes. Nog minder dan Roos had Trix een beha nodig om haar borstjes te helpen de zwaartekracht te weerstaan.
"Ik had gelijk," zei hij, "Je bent heel mooi en je hebt prachtige borstjes."
Terwijl hij het zei bevrijdde hij haar handen van de schouderbandjes en legde het behaatje bij haar truitje, voor hij, eindelijk, zijn handen vol op haar borstjes legde en met zijn duimen haar tepeltjes betastte en voelde of ze net zo konden wiebelen als de zijne. Ze konden het veel beter, op harde spieren wiebelt het toch lastiger dan op borstjes, ook al zijn het hele stevige borstjes.
Trix maakte een behaaglijk geluidje voor ze echte woorden sprak: "Goed dat je zulke ouders hebt. Ouders die ronduit vertellen dat ze gaan vrijen. Als je de mijne had gehad was je vast een keurige coach gebleven die zich aan de regels hield."
Simon aarzelde, moest hij haar borstjes loslaten nu ze hem aan de regels herinnerde, of moest hij verder gaan, omdat Trix wilde dat hij meer zoals zijn ouders was dan zoals de hare? Hij volgde eindelijk zijn instinct, hield de toppen van zijn duimen op haar tepeltjes, maar bewoog de rest van z'n handen naar opzij en dan van zich af tot z'n vingertoppen onder haar oksels door bijna Trix' schouderbladen raakten. Het gaf genoeg houvast om haar naar zich toe te trekken voor een volgende volle zoen, terwijl z'n duimen toch haar tepeltjes konden blijven beroeren. Trix werkte enthousiast mee aan de zoen, draaide zich onder het zoenen verder naar Simon toe, hem tegelijk terugduwend zodat hij weer met z'n rug tegen de leuning van de bank kwam te zitten en zij moest opstaan om hem te volgen, maar daarna met haar knieën en schenen ter weerszijden van hem en met haar bibs op zijn knieën, de beste houding vond om hun zoen voort te zetten. Simon voelde zich wat overweldigd, maar tegelijk ook hartstochtelijk bemind en warm en veilig beschut onder zijn vriendinnetje, want ze was opeens echt zijn vriendinnetje geworden. Hij ging door met met haar tepeltjes te spelen, dat kon in deze houding veel beter, omdat hij de rest van zijn handen niet meer nodig had om haar naar zich toe te trekken. Zij leunde immers al naar hem over, zodat hij ook de rest van haar borstjes weer zijn tactiele aandacht kon geven, en ook met zoenen, voor hem natter nu, omdat in hun nieuwe positie Trix' hoofd wat hoger zat en het zijne wat achterover gekanteld, zodat het spuug in hun gezamenlijke mondholte nu gemakkelijker naar zijn kant daarvan stroomde. Maar hij vond haar spuug minstens zo goed en vertrouwd smaken als zijn eigen.
Trix zoende niet alleen, haar handen bewogen ook over Simons blote bovenlichaam, alsof ze elke rib, elke spier elk plekje ervan wilde leren kennen en ervan genieten. Ze leerde tegelijk waar hij gevoelig en minder gevoelig was voor kietelen, want onder het zoenen giechelde of lachte hij weliswaar niet, maar ze voelde aan zijn manier van zoenen en van spelen met haar tepeltjes, dat hij gehinderd werd door het gekmakende gevoel van kietelen. Zelf was ze gek op gekieteld worden, maar met hun monden op elkaar kon ze hem niet vragen haar terug te kietelen. Ze had hem eigenlijk ook al moeten vragen haar vriendje te zijn, al had ze het eerst 'mijn coach voor vrijen' genoemd. Dat kietelen moest hij nu maar zelf ontdekken, door eerst zelf het initiatief te nemen. Of door goed op te letten als ze samen op een warme dag buiten in het gras lagen verliefd te wezen en een vlieg op de donzige kleine blonde haartjes op haar armen of benen landde en ze rustig keek hoe het beestje er rondwandelde en daarmee heel subtiel heel erg kriebelde en zij hem rustig liet begaan. Als haar coach voor vrijen moest hij natuurlijk weten dat niet alleen de oksels onder haar armen erg gevoelig waren voor kietelen, maar haar 'derde oksel' nog veel meer, als je het goede plekje wist te vinden. Het plekje dat Carla, haar vriendin en buurmeisje, daarom haar 'kietelaar' noemde en meneer Henneman 'kittelaar'. Ze hoopte dat Simon het kon vinden en er zo goed mee kon omgaan als met haar tepeltjes nu, dat kietelde ook heerlijk. Ze ging hem niet vragen om haar daar te kittelen, ook daarvoor moest hij zelf het initiatief nemen, maar ze kon hem wel een hint geven.
Haar rechter hand gleed tussen hun lichamen, op kruishoogte en op de tast vond ze de bobbel in zijn broek die nu veel groter voelde dan ze ooit gezien had als ze er stiekem naar keek. Ze kneep er even in, en voelde dat het echt was wat Carla 'een rol Mentos in zijn broek' noemde, maar toch zachter dan die snoepjes, al wist ze instinctief dat dit voor een piemel ook keihard was. Ze voelde hoe Simon's adem stokte en dat het volgende moment zijn neus alleen niet genoeg was om adem te halen, maar zijn mond ook lucht uit haar longen leek te zuigen. Toen zijn longen weer goed gevuld waren en de hare via haar neus ook weer, verplaatste ze de hand die net geknepen had een klein beetje en omvatte zijn zak en ballen, met zijn broek er nog tussen, en kietelde die edele delen met haar vingertoppen aan de onderzijde. Ze wachtte de volgende teug lucht die hij uit haar longen zou zuigen niet af, maar nam haar lippen van de zijne en gaf een toelichting.
"Zo doet mijn moeder bij mijn vader als hij haar een tijdje in de kamer heeft zitten knuffelen. Als ik erbij ben ook zo kort. Ik denk dat Roos eerst zo zou doen."
Ze schoof iets naar achteren en maakte de knoop van zijn spijkerbroek los, en schoof zijn rits omlaag.
"Roos en Peter doen dat handiger, geen onderbroek zei je toch?"
"Ik ben meer een notariszoon," grapte Simon om zijn verbijstering over Trix' vrijpostigheid te verbergen.
Trix giechelde of ze het echt een goede grap vond.
"Ik een notarisdochter, kijk maar."
Ze tilde haar rok van voren helemaal op en, hoewel hij tot hij zijn goede manieren als coach had laten varen, tenminste ten opzichte van zijn kersverse vriendinnetje, dat nooit gedaan zou hebben, keek hij nu naar wat ze daarmee onthulde. Het bleek een roze katoenen slipje te zijn, met een print van kleine blauwe bloemetjes erop.
"Ja, ik zie het," zei hij, "maar die kon je ook niet vergeten aan te doen; hij staat vol vergeet-me-nietjes."
Deel 3
Dat bezorgde Trix de slappe lach. Toen ze tot bedaren leek te komen keek ze er even naar, zag de vergeet-me-nietjes die tot dan toe een onschuldige versiering van een anders wel heel erg braaf broekje waren geweest, en kreeg een nieuwe aanval van de slappe lach. Dat herhaalde zich vier keer. De vijfde keek ze iets meer naar voren, naar Simons zwarte slip in zijn V-vormig openstaande spijkerbroek, en werd opeens veel serieuzer.
"Ik denk dat Roos het zo zou oplossen," zei ze en trok met haar linker hand het elastiek aan de voorkant van Simons onderbroek naar voren, deed met de rechter hand een greep naar binnen en trok zijn stijve piemel ermee naar buiten.
Ze was nog nooit zo brutaal geweest en het was dan ook de eerste keer dat ze een stijve piemel bloot in haar hand hield en zag. Het was een heerlijk gevoel en een veel mooier gezicht dan ze had gedacht, maar ze probeerde Simons aandacht van die niet uitgesproken lovende recensie af te leiden door te vragen: "Of denk je dat Roos die broeken eerst allebei helemaal uit zou trekken?"
"Peter doet het, dacht ik, meestal zelf. Maar..."
"Goed, doe maar!"
Trix stond op en keek op Simon neer of ze verwachtte dat hij nu zijn broek uit zou trekken. Haar rok viel neer en bedekte de vergeet-me-nietjes weer die anders bijna op ooghoogte vlak voor hem te zien zouden zijn geweest.
"Ik ben meer een notariszoon," herhaalde Simon.
"Ik wou dat ik de dochter van Roos en Peter was," verzuchtte Trix, voor ze wat bedacht, "maar dan zou ik je zusje zijn, dan kon je niet mijn vriendje zijn..." Ze bedacht weer wat: "Maar jij bent de notariszoon. Ze hebben ons in de kraamkliniek verwisseld en nu woon ik bij de notarissen en jij bij Roos en Peter."
Simon wilde daar een kritische opmerking over maken, dat zij al een maand uit de kraamkliniek en thuis was voor hij daar geboren werd, en dat die verwisseling dus niet kon, of dat ze in kraamklinieken niet per ongeluk een jongetje met een meisje verwisselden, of dat ze direct na de geboorte een plastic polsbandje kregen met hun naam erop, zodat ze helemaal niet omgewisseld konden worden. Zoiets, maar hij zweeg toen hij zag hoe Roos vlak voor zijn ogen, haar handen onder haar rok deed en de vergeet-me-nietjes langs haar benen omlaag trok. Ze stapte voet voor voet uit haar ballerina's en haar slipje, keek op van haar klusje en keek hem aan. Ze glimlachte om de verbazing, het ongeloof, in zijn ogen. Ze draaide haar lichaam een paar keer ver naar links en rechts zodat haar rok opwaaide en dan een volle draai, een pirouette, waarbij haar voeten wel van de grond kwamen, het rokje hoger opwaaiend, nog maar net niet zo hoog dat, als hij het haar niet had zien uit doen, hij had kunnen zien dat ze sliploos was. Ze bleef hoog op haar tenen staan, een ballerina zonder spitzen, de glimlach nog steeds op haar gezicht, een verrukte glimlach nu.
"Ik ben echt Roos' dochter, ik vind dit verrukkelijk," zei ze. "Maar jij bent de notariszoon, dus ik ga je een handje helpen."
Ze stak haar hand uit en hij nam hem aan, te verbaasd of te betoverd om anders te kunnen dan Trix hem aanbood. Ze trok hem met gemak overeind, want ze was sterk voor zo een tenger meisje en hij werkte gewillig mee, even vergetend dat als hij nu opstond zijn losgemaakte spijkerbroek af zou zakken. De broek zakte maar een klein stukje, niet omdat zijn heupen te breed waren, de pijpen waren gewoon erg smal. Maar omdat z'n onderbroek niet mee zakte, stak die er toen voor ruim de helft bovenuit. Simon voelde het, boog zijn hoofd en keek hoe vreemd en slordig het eruit zag.
Opeens was Trix door haar knieën gezakt en zat ze op haar hurken, alleen haar handen waren nog op de oude hoogte, maar zakten toen in een soepele beweging tot nabij Simons enkels, nadat haar vingers het elastiek van zijn onderbroek stevig hadden beetgepakt. Daar stond Simon dan, zijn enkels aan elkaar geketend met zijn broek en onderbroek, met Trix' ogen vlak voor zijn opgewonden piemel. In een reflex bedekte hij de piemel met z'n handen, maar moest ze in een volgende reflex daar weer weghalen om zijn val op te vangen toen Trix hem ter hoogte van zijn heupen een duwtje gaf en hij machteloos terugviel op de bank. Toen z'n blote billen steun gevonden hadden op de zitting van de bank, en z'n blote rug tegen de rugleuning, en hij dus z'n handen niet meer nodig had om de val op te vangen, kwam de eerste reflex weer terug.
"Hé! Niet verstoppen," riep Trix haast nijdig voor ze met beheerste, zachtere en veel vriendelijker stem verder ging, "Ik vind hem best mooi, heel mooi, je piemel. Mag ik eraan zitten? Jij hebt ook met mijn borstjes gespeeld."
"Een coach speelt niet met borstjes van zijn sporters en een notarissenzoon laat niet met z'n piemel spelen," zei Simon, omdat hij geen betere woorden vond om zijn twijfel over het verzoek te uiten.
"Goed," zei Trix opgewekt, "De notariszoon laat niet meer met z'n piemel spelen dan de coach met de borstjes van de tennisster heeft gespeeld."
Terwijl ze sprak had ze Simons piemel al gepakt. Nee, omvat zoals hij haar borstjes had omvat, tastend, de vorm ervan waarderend met zijn handen, de vorm in negatief kopiërend, alsof hij ze voor altijd heel precies in zijn geheugen wilde griffen. Met Trix' hand rond zijn stijf omhoog staande piemel, de lengte ervan aftastend, de duim spelend met het spleetje in het uiteinde dat altijd tevoorschijn kwam als hij echt helemaal stijf was, omdat zijn voorhuid dan net te klein leek te worden, besefte Simon hoe het voor Trix gevoeld moest hebben toen hij haar borstje met zijn handen omvat had en zijn duimen met haar tepeltjes hadden gespeeld. Heel onwennig en toch ook heel lekker en zich geliefd voelend en tegelijk ontzettend opgewonden. De duim smeerde het druppeltje voorvocht dat uit het spleetje was opgeweld uit over het ontblote stukje van zijn eikel dat steeds groter werd doordat de rond bewegende duim het randje van de voorhuid telkens raakte en iets verder terug schoof. Het voelde heel anders dan als hij het zelf deed: gekmakend, verrukkelijk.
"Het lijkt net de knop van een kastanje die uitloopt in de lente," zei Trix dromerig.
Het herinnerde Simon eraan dat hij maar even had gekeken voor hij zijn handen op Trix' borstjes legde en ze, terwijl zijn handen ze verkenden, te dicht bij elkaar hadden gezeten om ze te bekijken, zij keek naar wat ze met zijn piemel deed, maar hij merkte ook opeens op dat hij dat tekort kon inhalen, dubbel en dwars, want zoals ze daar tussen zijn voeten op haar knieën op de grond zat, aandachtig zijn piemel te bestuderen, kon hij op zijn gemak uitgebreid haar borstjes bekijken. Het was een prachtig gezicht, en meer dan hij ooit gedaan had verlangde hij naar haar.
"Nee," zei Trix op een nadenkende toon, terwijl haar tweede hand van onderaf om zijn balzak sloot, "Je piemel lijkt meer op een Amaryllis. 'Paardelullen plant' noemen ze dat bij Carla thuis, alleen heeft deze twee bollen... maar gelukkig niet zo groot."
Twee handen die met Simons geslachtsdelen speelden was nog gekmakender, nog verrukkelijker. Ook het zicht op haar borstjes werd nog mooier; door haar naar voren gestoken armen werden haar borstjes een beetje naar elkaar gedrukt, de tussenruimte een filmsterrenspleetje, de borstjes zelf nog pronter. Hij verlangde opnieuw nog meer naar haar.
"Oooh... Je maakt me gek! Hoe doe je dat?"
"Ik kijk en voel. Dit stuk van je kende ik nog niet. Je bent heel mooi hier... en heel lekker om mee te spelen."
Trix pakte zijn piemel een beetje steviger beet om Simon nog duidelijker te maken wat ze heel lekker vond om mee te spelen, en ze bewoog haar hand omlaag om, zonder hem los te laten, nog meer van de intrigerende heldere druppeltjes kwijlende bovenkant te zien. De voorhuid schoof terug tot achter de rand van zijn eikel en kon toen nog verder tot de rodere binnenzijde van zijn voorhuid strak rond de stam van zijn piemel zat en het toompje waarmee hij op één plekje vast zat, de eikel omlaag begon te trekken. Trix had het langzaam en met verwondering toekijkend gedaan, en stopte omdat ze bang was dat het Simon pijn deed.
"Zit de huid van je piemel maar op één plekje vast? Verder helemaal los?" vroeg ze.
Simon had het zich nog nooit afgevraagd en deed dat nu voor hij antwoordde. Ik weet het niet, maar hij is er nog nooit afgevallen."
"Je ballen zitten ook helemaal los in je zak hè?"
Trix liet met haar vingers de ballen een beetje rondrollen binnen in hun zak.
"Ze zitten wel met bloedvaten en een buisje voor het zaad vast," dacht Simon hardop over iets waar hij ook nog nooit over had nagedacht, "Ik denk ook met zenuwbanen en lymfevaten, maar als het koud is kunnen ze naar binnen en als het erg warm is wordt de zak groter en liggen ze onderin. Van dat vastzitten weet ik niet precies, dus ik ben niet zo een goeie coach in dat soort dingen."
"Je bent in elk geval een ervaringsdeskundige, ik weet er nog minder van."
Trix was doorgegaan met het spelen met zijn ballen en schoof de losse huid rond de stam van z'n piemel weer over zijn eikel en keek hoever het de andere kant op kon. Doordat ze er een beetje aan trok ging het verder dan toen ze zijn piemel voor het eerst had gezien, de eikel weer helemaal ingepakt en nog een klein tuitje huid daar voorbij.
"Nee," zei ze, "hij zit ook vast aan je buik."
Dat had Simon ook wel geweten, maar hij besefte het pas toen Trix het tegelijkertijd had uitgeprobeerd en aandachtig bekeken en nu verslag deed van haar onderzoekje.
"Eigenlijk is dit heel gênant," zei hij, "Iemand die zo je piemel bestudeerd. Maar van jou vind ik het niet erg. Ik geloof dat ik verliefd op je ben. Maar dan kan ik je coach niet meer zijn."
"Een coach voor het vrijen mag wel verliefd zijn. Maar dan mag hij alleen dat meisje coachen." Trix had zoiets al eerder gezegd, maar sinds hij gemerkt had dat hij heel erg naar haar verlangde doordat ze nu zoveel van haar mooie lichaam aan hem liet zien, maar dat had hij in gedachten direct aangevuld met dat ze ook los van haar uiterlijk heel mooi en lief was, en intelligent, was hij tot de conclusie gekomen dat dit moest zijn wat je voelde als je verliefd was.
"Ik wil ook alleen jou coachen als het om vrijen gaat," zei hij met overtuiging.
"Ik wil ook alleen door jou gecoacht worden als het om vrijen gaat," zei Trix en kwam overeind en zoende Simon op zijn mond.
Ze was daar al mee begonnen terwijl de rest van haar lichaam en vooral haar benen weer de houding aannamen met haar knieën ter weeszijden van zijn heupen en haar bibs op zijn knieën. Deze keer was het rechtstreeks haar bibs, het slipje had ze immers uitgedaan en haar rok was vanonder uiteraard helemaal open. Simon was zich zeer bewust van de heel erg intieme situatie. Trix drukte hem verder achterover, zodat hij stevig tegen de rugleuning van de bank leunde en zijn hoofd achterover gebogen werd met Trix' gezicht recht boven het zijne. Om die nieuwe houding te bereiken was Trix ook verder naar voren geschoven, naar voren voor haar, voor hem van zijn knieën richting buik. Haar buik drukte tenslotte tegen zijn opstaande piemel, met haar rokje ertussen, opgestroopt in plooien.
De rechterhand, die net als de linker op zijn schouder had gelegen sinds ze hun nieuwe zoen begon, ging even weg en trok de voorkant van haar rokje op zodat zijn piemel direct tegen de huid van haar buik kwam te rusten, zij het beide bedekt door haar rokje. En ook Simons buik, waartegen haar buik zijn piemel drukte. De zoen werd onstuimiger en Simon voelde de hoeveelheid van hun gezamenlijke spuug achterin zijn mond zo groot worden dat het voelde alsof hij erin zou verdrinken, maar met een paar keer slikken wist hij het weg te werken. Trix voelde met haar tong die van Simon de slikbeweging maken en stopte de zoen voor er weer gevaar voor verdrinking ontstond.
Ze hijgde even, als bewijs dat het ademen tijdens het zoenen bij haar ook niet normaal door had kunnen gaan en zei toen: "Een pupil mag ook maar door één coach-voor-het-vrijen hebben als ze verliefd op hem is. Ik ben verliefd op jou."
Ze zoende hem opnieuw hartstochtelijk, maar veel korter nu.
"Ik wil heel dicht tegen je aan, je overal voelen... en jij mij," zei ze.
Ze vouwde haar lichaam zo veel ze kon rond hem heen in een dubbele omarming. Nou ja, omarming en ombening, maar dat laatste ging niet zo goed zoals ze zaten op de bank. Simon deed ook niet erg veel terug, zijn benen helemaal niets. O, ja. Z'n enkels zaten gevangen in zijn broek. Ze stond op en knielde neer terwijl ze uitlegde dat ze hem ging bevrijden. Het bleek nog een heel klusje met een broek met erg smalle pijpen en met schoenen met veters.
"Zo jij bent weer vrij. Hoe voelt het?"
Trix keek verrukt naar Simon die nu echt helemaal bloot was, en hij keek terug naar haar hoe ze daar stond, helemaal bloot op haar rokje na.
"Bloot," zei hij als antwoord op de vraag, "Nog bloter dan jij, maar jij bent zo wel heel erg mooi."
"Niet meer verliefd?"
"Heel erg verliefd!"
"Dan moet je m'n rok uit trekken. Ik ben ook verliefd op het stuk dat in je onderbroek zat, dat weet jij bij mij nog niet zeker."
"Ik weet het wel zeker."
Toch ging hij op zoek naar waar en waarmee het rokje om haar taille dicht zat. Hij vond links opzij een lipje met klittenband en aansluitend een kort ritsje. Toen ze open waren moest hij nog een beetje trekken om het rokje haar heupgewrichten te laten passeren, maar verder viel het vanzelf naar de grond, waar het om haar voeten bleef liggen tot ze er met één voet uitstapte en het toen met de andere elegant een zwaai gaf waardoor het op haar andere kleren op de armleuning van de bank belandde. Zo laag had Simon Trix' buik nog nooit gezien en haar benen nog nooit tot zo hoog. Ze had haar schaamhaar tot een smal verticaal streepje korte haartjes teruggebracht. Daaronder zat een spleetje in haar verder prachtig gladde huid, maar ook dat spleetje was prachtig. Simon liet zijn ogen verder over Trix lijf en leden dwalen, dat kon nu van top tot teen zonder enige onderbreking. Trix stond een beetje verlegen haar best te doen om zich toch aan Simons ogen bloot te stellen. Ze hield het vijf seconden vol, toen ging ze weer met haar schenen ter weerszijden van zijn dijen op de bank zitten en leunde weer tegen zijn borst en drukte zijn hoofd achterover voor nog een zoen, en tegelijk om haar verlegenheid tevreden te stellen door haar blote lichaam niet langer aan zijn onderzoekende blikken bloot te stellen.
Zijn lichaam kon echter het hare nu beter dan ooit voelen, maar Trix voelde zich genoeg 'een dochter van Roos en Peter' om dat alleen maar lekker te vinden, al vond ze het nog lekkerder dat ze z'n harde piemel, weer ingeklemd tussen hun buiken, met haar buik voelde kloppen. De zoen werd weer een langer aanhoudende dan al hun zoenen die eraan voorafgegaan waren; Simon moest terwijl de zoen voortduurde drie keer speeksel doorslikken.
"Doen Roos en Simon het ook zo?" vroeg Trix toen ze de zoen tenslotte toch onderbrak, "als ze in hun blootje op de bank knuffelen?"
"Dat wacht ik niet af," zei Simon. "Meestal gaan ze wel ergens anders heen als ik er wat van zeg, en als ze dat niet doen ga ik zelf wel weg."
"Notariszoon!" Trix zei het plagend. "Dus je weet niet hoe ze verder gaan," ging ze veel serieuzer verder.
"Ik weet het wel, alleen niet de details."
"Denk je dat ze nog steeds echt verliefd zijn?"
"Ja."
"Zo verliefd dat ze heel dicht bij elkaar willen zijn, zo dicht bij als ze waren toen het zaadje van Peter bij het eitje van Roos kwam en jij daardoor in haar buik begon te groeien?"
"Huh? Wat zeg je dat gek. Zo verliefd dat ze met elkaar wilden vrijen, echt vrijen, niet alleen knuffelen en zoenen, ook Peters piemel in Roos' kutje, tot ze zo opgewonden raken dat hij zaad spoot en haar buik ruimte bood om de zaadjes haar baarmoeder in te laten zwemmen."
"Ja, maar zoals ik het zei stond het in het boekje dat mijn moeder me gaf toen ik voor het eerst ongesteld werd."
"Oei," Simon had moeite niet in lachen uit te barsten, "en dat noemen ze dan seksuele voorlichting? Ik kreeg een boekje met allemaal plaatjes, ook een dwarsdoorsnede hoe de piemel in de vagina steekt en dat het dan nog een beetje zoeken is via de baarmoederhals naar de baarmoeder, en dat de ballen dan nog buitenboord hangen, dat soort dingen."
"Dat klinkt lang niet zo romantisch, maar dan weet je wel hoe het moet."
"Zonder het verhaal van Roos erbij zou het ook nog een lastig zoekplaatje zijn geweest; je ziet mensen normaal niet in doorsnede."
"Nee. Ben je daardoor niet zo romantisch? Niet zo verliefd"
"Ik ben heel erg verliefd."
"Maar nog niet zo lang. Anders had je het wel eerder gezegd."
"Een trainer zegt zoiets niet tegen de sporter die hij traint."
"Een notariszoon zegt zoiets niet zo gauw als een kind van Roos."
"Laten we er niet om kibbelen."
"Hoe lang was je al verliefd voor je het toch zei?"
"Probeer je er nou weer over te kibbelen. Een kind van Roos doet dat niet."
"Waarom niet?"
"Roos zegt altijd 'laten we er niet om kibbelen' zodra het er een klein beetje op gaat lijken dat iemand zal gaan kibbelen."
"Ik zei het niet om te kibbelen. Ik wil het gewoon graag weten."
"Hoe lang ik al verliefd op je ben?"
"Ja."
"Sinds de eerste klas."
"Zo lang? Toen had je het best kunnen zeggen; we trainden nog niet samen."
"Als jongen van twaalf was ik te verlegen met meisjes, toen ik dertien was ook nog, pas in de derde klas had ik echte gesprekken met Veerle en Maartje, maar dat was omdat die ermee begonnen en omdat ze jonger waren."
Simon was veel openhartiger geweest dan hij voor mogelijk had gehouden.
"Ik sinds de tweede klas. In de eerste was alles zo nieuw en ik was allang blij dat ik een stel vriendinnen had om samen mee op te trekken."
"Waarom heb jij dan niks gezegd?"
"Laten we er niet om kibbelen."
Simon lachte om haar gelijk te geven. "Je wordt steeds meer een kind van Roos."
"Terug naar, 'Ik ben heel erg verliefd,' dat zei je toch."
Het was al zoveel woorden terug dat Simon even moest denken hoe dat zinnetje in hun gesprek had gepast, maar hij kon snel denken en zei: "Ja, heel erg verliefd, en al vier jaar, maar de laatste tijd nog meer dan toen."
Ze had hem wel wat hinten moeten geven, maar op zo een onvoorwaardelijke liefdesverklaring had ze niet durven hopen. Toch deed ze er nog een schepje bovenop: "Dus echt helemaal verliefd. Net als ik, dus samen verliefd, zo verliefd dat we met elkaar willen vrijen, echt vrijen, niet alleen knuffelen en zoenen, ook Simons piemel in Trix' kutje."
Terwijl ze sprak had ze haar armen weggehaald van rond Simons nek en direct toen ze uitgesproken was vonden haar vingers zijn piemel tussen hun buiken, waar ze ruimte had gemaakt door een beetje achteruit te schuiven. Ze richtte zich een klein beetje op op haar knieën en richtte het puntje van Simons piemel op het spleetje onderaan haar buik.
Simon was doorgegaan met zijn handen te laten dwalen over Trix' hele rug en op het moment dat ze naar achter schoof hadden zijn sterke armen haar gemakkelijk kunnen tegenhouden, omdat zijn handen net waren waar zij het meest naar achter schoof en waar die handen het beste houvast vonden, haar billen. Hij had echter geen tegenstand geboden, maar toen drongen haar laatste woorden tot hem door en zonder dat ze het zei wist hij ook het vervolg -- "tot ze zo opgewonden raken dat hij zaad spuit en haar buik ruimte geeft om de zaadjes haar baarmoeder in te laten zwemmen." -- en geschrokken hield hij haar tegen, zijn handen schoven op naar haar heupen en hij duwde haar verder naar achter zodat er een veilige afstand ontstond tussen piemel en kutje.
"Pas op! Je wilt toch niet dat... dat er een kindje in je buik begint te groeien?"
Simon gebruikte de manier van zeggen in het preutse voorlichtingsboekje dat haar moeder aan Trix had gegeven.
"Houd je toch niet zoveel van mij?" vroeg Trix op een teleurgestelde toon.
"Je wilt nu toch nog geen moeder zijn? Weet je wel zeker of je echt wilt vrijen? Zelfs als ik eerst een condoom haal en om doe; het is onze eerste avond als verliefd stelletje."
"Houd je niet zóveel van mij?" herhaalde Trix.
"Jawel..." Simon wilde niet herhalen wat hij net gezegd had; Trix was anders altijd intelligent genoeg om zonder dat hij haar eraan hoefde te herinneren, dat het stom zou zijn om op hun leeftijd en nog op school zelfs maar een kans te lopen al een kind te krijgen.
"Waarom duw je me dan weg? Wil je niet heel dicht bij me zijn?"
"Jawel... maar als we piemeltje-in-kutje dichtbij gaan doen, ga ik eerst een condoom halen."
"Ik wil nog dichterbij, geen rubbertje ertussen..."
Simon dacht dat ze gek was geworden.
"... ik slik niet voor niks de pil." Trix schoof weer naar voren, tegen de van verbazing niet meer zo grote kracht van Simons handen op haar heupen in.
"Zo doen Roos en Peter het toch ook?" voegde ze eraan toe en botste met haar hoofd tegen dat van Simon omdat ze allebei tegelijk naar beneden keken naar de plek waar piemel en kutje weer erg dicht bij elkaar kwamen. De schrik was erger dan de pijn, maar het duurde even voor Simon een antwoord gaf op haar vraag.
"Nee, tenminste Peter zou na het zoenen en knuffelen niet gelijk zijn piemel in Roos' kutje steken, dat wil Roos helemaal niet."
"Wat doen ze dan?" vroeg Trix oprecht verbaasd.
"Zoiets," zei Simon en stak een hand in de weer tamelijk kleine ruimte tussen hun buiken.
Hij legde de hand vlak helemaal onderop Trix' buik en plooide zich toen naar de vorm van haar poesje. Het gevoel van de hand die haar kutje overal aanraakte, de palm passend over haar venusheuveltje, de vingers op de buitenkant van haar schaamlippen, de middelvinger genesteld in haar spleetje, was direct al net zo vertrouwd als dat ze het zelf deed, 's avonds in bed als ze nog een beetje lag te dagdromen voor ze in slaap ging vallen, maar tegelijk was het veel spannender, omdat haar poesje niet wist wat de hand verder ging doen nu haar eigen hand niet de voelende hand was. De vinger in het spleetje kromde het laatste kootje en drong daardoor naar binnen. Ook dat was zoals ze het zelf vaak deed al voelde ze dat het nu gemakkelijker ging omdat ze nat was van het glibberige vocht dat ze het laatste half uur steeds duidelijker had gevoeld, maar toen schoof de hand verder naar omlaag en de middelvinger verder naar binnen tot hij in zijn volle lengte binnen was. Dat was iets dat ze pas één keer, heel voorzichtig, want helemaal niet vochtig, zelf had gedaan, nieuwsgierig naar hoe diep haar vagina was, om alleen te vinden dat het in elk geval dieper was dan haar middelvinger lang.
Nu Simon het deed voelde dat verre van vertrouwd, maar wel heel opwindend. Dat was het ook voor Simon zelf, hij kon er niet over uit hoe lekker het gevoel was en hoe bijzonder Trix' poes van binnen aanvoelde als hij er met de vinger in rondtastte. Het was zo lekker dat hij bijna vergat dat Roos, veel uitvoeriger dan meneer Henneman op school, hem verteld had dat hij zeker moest zijn dat het meisje van onder uit zichzelf al nat was voor hij er zijn stijve piemel instak, en dat dat de reden was dat hij met z'n vingers gevoeld had. Na een tijdje genieten, merkte hij op dat Trix er kennelijk ook van genoot, dat ze dus geil was en hij bedacht wat hem door Peter was verteld over hoe hij haar nog geiler kon maken, gek van geilheid zoals je gek werd van de kieteldood, maar dan nog lekkerder. Daarvoor moest je vinger lekker glibberig vochtig zijn, en dat was hij nu. Hij schoof z'n hand weer omhoog, en trok daarmee de vinger uit de heerlijke holte van Trix' poes, tot de handpalm op haar buik lag en het uiterste kootje van zijn vinger door haar spleetje was geschoven tot waar het bovenaan in wat kleine huidplooitjes eindigde. Daar wreef hij voorzichtig dus rustig eerst met de tip van de vinger wat in het rond en de reacties van Trix maakten hem direct duidelijk dat het een heel gevoelig plekje was dat hij beroerde, en dat klopte met alles wat hij erover gehoord en gelezen had.
Trix voelde allang dat het gekmakend was zoals de kieteldood, maar veel geiler, toen Simon alleen nog onregelmatige patronen over en rond het plekje, haar klitje, tekende, een alfabet. En hij zag haar opwinding aan het ongecontroleerde ademhalen en allerlei bewegingen van haar lichaam, maar geen poging hem af te weren. Hij verhoogde het tempo en zag hoe Trix' reacties heviger werden en hoorde haar allerlei onduidelijke geluiden uitstoten, variërend van kreuntjes en gilletjes tot ogenschijnlijk willekeurige woorden tot ze bijna gierend diep inademde, de lucht binnen hield en haar lichaam en benen en armen tegelijk verstijfden en trilden. Geschrokken hield Simon op zijn vinger te bewegen en legde zijn hand beschermend en in een poging te kalmeren over het gevoelige plekje heen. Trix blies haar adem even hoorbaar weer uit en hijgde daarna hevig, maar haar spieren leken te ontspannen al viel ze voorover tegen Simon aan.
"Oohh, wat deed je met me?" wist ze eindelijk uit te brengen, haar hoofd nog rustend op zijn schouder, haar mond fluisterend vlak bij zijn oor.
"Vingeren," verklaarde Simon onschuldig, een beetje beduusd nog van wat hij net had meegemaakt.
Deel 4
Trix ging, geholpen door haar handen op zijn schouders weer rechtop zitten en keek hem aan. Simon dacht dat ze weer wat ging zeggen, maar ze drukte haar lippen op de zijne voor hun volgende zoen. Ze stopte hem voor hij hun spuug weer door moest slikken om er niet in te verdrinken.
"Dat doen Peter en Roos dus als ze hebben gezoend en geknuffeld. Dat was héél lekker. En dan? Ik wil het allemaal."
"Beffen kan ook nog, maar als je al goed opgewonden bent..."
"Ik ben héél goed opgewonden."
"Dan mag Peter z'n piemel in Roos' poes steken en proberen haar nog een keer op te winden."
"Wij doen het anders. Wat ik voor het vingeren al wilde, m'n poes over je piemel omlaag laten zakken."
Ze pakte Simons piemel weer beet en het viel haar op hoeveel natter hij nu was, er welden nog steeds heldere druppeltjes vocht op uit het spleetje en die dropen naar beneden en hadden zo de volle lengte van zijn piemel glanzend vochtig gemaakt en een deel van z'n schaamhaar in piekjes aan elkaar geplakt.
"Ben jij ook goed opgewonden?" vroeg ze naar de bekende weg.
"Ik ben héél goed opgewonden," kopieerde hij haar opmerking.
"Dan mag jij je piemel in mijn poes omhoog steken terwijl mijn poes over je piemel omlaag zakt."
Terwijl Trix het zei had ze de piemel goed op de opening van haar poes gericht en zichzelf op haar knieën schuifelend zo gemanoeuvreerd dat ze zich erover heen kon laten zakken en dat deed ze toen. Ze deed het heel langzaam, alsof ze aan het gevoel moest wennen en de weg die de piemel moest gaan nog niet goed kende, maar meer nog alsof ze genoot van elke millimeter afzonderlijk die naar binnen schoof. Ze hield al die tijd haar adem in, maar omdat ze het zo langzaam deed moest ze uitblazen en weer nieuwe lucht opzuigen toen ze pas halverwege was. Toen ze kort voor de piemel helemaal binnen was de krulletjes van Simons schaamhaar voelde kietelen op haar grotendeels kale venusheuveltje, wist ze dat haar vagina nog dieper was dan de volle lengte van zijn - in haar ogen - indrukwekkend lange stijve piemel. Toen ze de haartjes had geplet en de piemel niet dieper meer kon zat ze even stil om te genieten van het gevoel van de hele piemel in haar poes. Daarop schoof ze wat heen en weer en in het rond, steeds met de piemel nog volledig binnen, maar met telkens wisselende drukpunten, telkens een iets ander gevoel, allemaal vreemd en nieuw, maar ook allemaal verrukkelijk.
Ze zoende Simon opnieuw, nu om het verrukkelijke gevoel op de andere plek waar ze met elkaar verbonden waren, nog meer met hem te delen. Omdat ze nog steeds bij hem op schoot zat, en dus haar hoofd hoger dan het zijne, moest ze weer haar hoofd neerbuigen en hij achterover om hun lippen op elkaar te brengen, zodat weer het speeksel dat bij het spel tussen hun tongen vrij kwam zich achterin zijn mond verzamelde. Ze moest nog meer naar hem neerbuigen toen ze zich op haar knieën een beetje oprichtte om Simons piemel een stukje minder diep in haar poes te voelen, om even later het heerlijke gevoel van door hem opgevuld te worden opnieuw te kunnen beleven. Toen ze het een keer herhaalde merkte ze dat ook het minder gevuld raken bij haar opgaande beweging een heerlijk gevoel gaf, en omdat het een beetje voelde als vacuüm gezogen worden combineerde ze het de volgende keer met harder zuigen op Simons mond, zodat hij ook een vacuüm-zuiggevoel zou krijgen, en daarbij liet hij zijn tong als het ware uit zijn mond zuigen dus de hare opvullen, zodat zijn piemel en tong in tegengestelde fase in en uit Trix bewogen. Elke keer dat Simons piemel diep in haar zat herhaalde ze de schuivende bewegingen met haar poes rondom het punt waar ze aan elkaar verbonden waren, maar dat werd na verloop van tijd toen ze het tempo van de op- en neergaande, de in- en uitschuivende, beweging geleidelijk verhoogde, steeds korter.
Simon kon het al snel niet meer passief ondergaan, en hij gebruikte de vrijheid die hij in de onder zittende positie nog had, om zijn bekken op en neer te kantelen, waarbij zijn piemel op- en neer bewoog, telkens 'op' als Trix poes 'neer' ging en omgekeerd. De zoen was al snel niet meer vol te houden, daarvoor bewogen ze beide te wild met hun heupen en grote delen van hun lijf, wat bovendien inspannend was, wat de ademnood die een gepassioneerde zoen toch al met zich meebrengt, nog verergerde. Met hun monden los van elkaar en de inspannende bewegingen van hun bekkens, werd het geluid dat ze voortbrachten met hijgen en steunen luidruchtiger en hoewel Simon daar zelf goed hoorbare kreunen tussen voegde, maakte hij zich vooral zorgen over de gilletjes die telkens aan Trix' mond ontsnapten, zorgen dat Roos en Peter het boven op hun slaapkamer zouden horen. Hij kende het soort geluiden namelijk goed, want al had hij geen zin om het te moeten bekijken bij zijn ouders, hij wist instinctief dat het het geluid van seks was dat hij vaak uit hun slaapkamer hoorde komen, of uit de woonkamer als hij nog even terug naar beneden wilde om in de keuken een glas melk te drinken, wat hij dan niet deed. Het geluid stond ook op de films die hij gehoord had, de film "het maken van Simon" en de andere films die hij, al dan niet met Roos erbij om, indien nodig, vragen te beantwoorden, had gezien in het kader van zijn thuiscursus seksuele voorlichting voor gevorderden.
Hij probeerde Trix stil, of tenminste haar stem, gedempt te krijgen, maar probeer dat maar eens als een mooie meid, op wie je al jaren in stilte verliefd bent geweest, in haar blootje schrijlings over je heen zit, met haar poes over je stijve piemel, te wippen. Ze leek niet eens te merken dat hij haar tot stilte maande. Het enige gevolg was dat de angst voor ontdekking door de vrijers boven, het voor hemzelf moeilijker maakte om klaar te komen. Dat voorkwam dat hij voortijdig, dat wil zeggen voor Trix - voor het eerst van haar leven - een piemel bereidend, een orgasme zou beleven. Toen dat uiteindelijk gebeurde, met nog meer geluid uit haar mond, niet alleen 'Ooohh' en 'Jaaaah', maar ook 'God!' en 'Simon!', was dat echter zo opwindend dat hij de angst voor ontdekking vergat. Het wippen van Trix was op het eind wilder geworden, het neerslaan van haar schaambeen op het zijne krachtiger, het wrijven van haar bijna kale poes over zijn schaamhaar intenser en haar tepels en borsten leken meer uit te staan, sterker zijn aandacht opeisend, maar dat kon ook komen doordat ze haar hoofd in haar nek had gelegd, als een wolf bij volle maan, en daarbij haar rug holde, dus borst bolde. Het eindigde toen Simon haar bij haar middel greep en met zijn handen hun beider neukbewegingen nog versterkte, met het wat beangstigende spastisch bewegen van Trix lichaam, gevolgd door een soort verkramping voor haar spieren slap leken te worden en Simon haar wat hoger vastpakte uit angst dat ze zou omvallen, maar toen had zijn lichaam ook al allerlei nauwelijks gecontroleerde schokken doorgemaakt en had hij ook min of meer verkrampt zijn piemel zo diep mogelijk in Trix' poes stil proberen te houden terwijl die piemel schoksgewijs zijn sperma schoot en daarmee Trix' poes vulde.
Het duurde even voor Simon zelfs maar besefte dat hij Trix voor hem op schouderhoogte, voor haar op borstjeshoogte, omarmend tegen zich aangedrukt hield, die prachtige borstjes hoog tegen zijn borst aan, terwijl zijn sperma gemengd met de sappen van Trix' poes langs zijn ballen begonnen te sijpelen. Het duurde in feite tot Trix haar hoofd weer naar het zijne boog en hem bovenop zijn hoofd kusjes gaf. Haar handen waren toen al van zijn schouders, waar ze houvast hadden gezocht en gevonden, doorgeschoven rond zijn nek, dan omhoog naar de omgeving van zijn oren, proberend hem zijn gezicht naar het hare te laten oprichten. Toen hij eindelijk meewerkte en haar onwezenlijk aankeek, drukte ze haar lippen weer op de zijne. De zoen die volgde was een echte tongzoen, maar duurde minder lang dan de vorigen. Nog niet genoeg op adem? Misschien, maar meer nog had Trix de behoefte om te praten en dat gaat nu eenmaal niet tijdens een zoen.
"Wat was dat lekker. Hemels. Ik weet niet wat er met me gebeurde, maar... hemels. Volgens mij is m'n poes kletsnat. Heb jij zoveel zaad gespoten, of ben ik zelf zo nat?"
"Ik heb heel hard gespoten, ik dacht even dat ik erbij flauw ging vallen."
"Ik ook, maar dan heel lekker... hemels, of zei ik dat al."
"De nattigheid begint in m'n bilspleet te druipen, we moeten hier weg, voor er vlekken op de bank komen."
Simon schoof naar voren, boog Trix wat achterover zodat hun gezamenlijk gewicht recht boven zijn voeten kwam en met zijn handen onder haar billen en haar armen nog steeds rond zijn nek, strekte hij zijn benen zodat hij rechtop kwam te staan. Terwijl hij dat deed sloeg Trix haar benen om zijn heupen en haakte haar voeten in elkaar net onder zijn billen. Simons verslappende piemel zat nog steeds in haar poes.
"En nu?" vroeg Trix.
"Even naar de keuken," zei Simon en controleerde of er al een vlekje op de zitting van de bank zat voordat hij in de aangegeven richting stapte.
"Leer je dat ook bij seksuele voorlichting voor gevorderden?"
"Nee, maar Roos en Peter leggen eerst een handdoek op de bank voor ze gaan vrijen."
"En dan gaan ze daarna naar de keuken?"
"Kun jij de deur opendoen? Ik kijk nooit als ze hier vrijen... in hun slaapkamer ook niet... maar ik hoor ze na het vrijen wel vaak in de douche. We hebben..." Hij zette Trix net naast de gootsteen op het aanrecht. "... maar één badkamer en je hebt kans dat die nu bezet is."
"Doen ze de deur op slot?"
"Nee."
"Dan vinden ze het vast niet erg als we dan naar binnen lopen."
"Maar ik wel. Naar de keuken viel nog mee, maar de trap op dragen. Zo een klein meisje ben je nou ook weer niet..."
Toen hij haar op de aanrecht zette en een stap naar achter deed was z'n piemel uit Trix' poes geschoten. Hij was rood en nog maar een beetje gezwollen, maar wel heel erg plakkerig. Terwijl hun gesprek verder ging had hij met een vaatdoekje zo goed en zo kwaad als het ging, piemel, zak, bilnaad en dijen, voor zover plakkerig, afgeveegd. Hij pakte een keukenhanddoek en maakte een hoek nat onder de kraan. Anders dan hij voor zichzelf zou doen nam hij warm water.
"... en je hebt ook kans dat ze onder de douche staan te vrijen."
"Ik zou dat best wel eens willen zien," zei Trix, "Jij niet hè? notariszoon."
"Jij bent de notarisdochter."
"Ik zou wel een kind van Roos en Peter willen zijn, dan wist ik al lang hoe dit allemaal moet. Ga jij me schoonpoetsen? Doet Peter dat ook bij Roos?"
Simon stond met de handdoek in zijn hand, de bedoeling was dat Trix hem aanpakte, maar hij antwoordde eerlijk: "Roos vindt het lekkerder als Peter haar schoon likt, tenminste als ze het daarvoor niet ook al gedaan hebben. Ze houdt van twee keer achter elkaar en als Peter haar schoon likt, worden ze er allebei weer geil van..."
"Goed, dan mag jij mij ook schoonlikken."
Trix had haar benen de hele tijd al gespreid gehouden, zoals ze Simon omarmt had met haar benen, alleen haar voeten had ze weer los gelaten om hem vrij te laten toen ze op het aanrecht zat, maar nu spreidde ze ze nog verder, als een uitnodigend gebaar.
Simon keek haar met grote ogen aan. Hij had het wel verteld, zoals Roos het hem verteld had, en hij had het zijn ouders op de film ook zien doen, maar hij had gedacht dat Trix zoiets zo smerig zou vinden dat ze op zou houden te willen dat ze hun kind was. Trix schoof nog wat verder naar voren op de aanrecht, tot haar poes net voor de rand van de aanrecht uitstak en Simon er goed bij kon. Simon voelde zich, als 'heer' genoodzaakt haar bij haar dijen vast te houden om te zorgen dat ze er niet af gleed.
"Meen je dat echt?"
"Roos en Peter doen het toch ook zo. En volgens Carla heet het beffen en die zegt ook dat het heel geil is. Dat wil ik wel proberen. Ja, ik meen het echt!"
Simon keek van haar gezicht naar omlaag en onderweg viel het hem weer op hoe mooi Trix' borstjes waren, hoe aanlokkelijk haar tepeltjes. Die wilde hij likken en zoenen. Hij vroeg of dat eerst mocht.
"Doe maar. Het geeft vast niet dat er nog wat uit m'n poes op het aanrecht druipt, ik zit toch al in de glibberigheid."
Toen Simon het deed, Trix' dijen nog steviger vasthoudend nu hij wist dat de zwaartekracht ook nog met de 'glibberigheid' samenspande om haar van het aanrecht te laten glijden, merkte hij pas het zweet op dat inmiddels al een stuk verdampt was van haar huid, maar tussen haar borstjes in het kuiltje onderaan haar borstbeen nog een natte plek had nagelaten met een druppelspoor tot in haar navel. Haar tepel proefde ook een beetje zout, zoals vers zweet proeft, aangenaam fris zout, en haar tepels waren heerlijk hard en veerkrachtig en een stuk groter dan de zijne, haar tepelhoven stonden iets bol, anders dan bij Roos, waar die daar een soort kippenvel leek te hebben. Trix maakte behaaglijke geluidjes en Simon ging verder met haar andere tepel, haar linker, voor hem rechts, om haar zich symmetrisch behaaglijk te laten voelen. Trix had zichzelf proberen vast te houden om niet van het aanrecht te glijden, en eigenlijk alleen bij de kraan een goed houvast gevonden, maar nu Simon haar stevig vasthield durfde ze haar handen te gebruiken om zijn hoofd vast te pakken en net iets steviger tegen haar borst te drukken. Ze voelde de overeenkomst met een jonge moeder die haar kind de borst geeft, maar tegelijk was het een heel erotisch gevoel, zo door haar vrijer bemind te worden.
Simon voelde diezelfde overeenkomst, ook twee gevoelens tegelijk, maar met hemzelf in de rol van baby, maar net als Trix ook van beminde. Na een poosje nam zij het initiatief om van borst en tepel te wisselen over door Simons hoofd met een plopje los te trekken van haar rechter tepel en zijn mond op haar linker terug te plaatsen.
"Jij hebt tanden, dat heeft een baby niet, maar je doet het heel lekker, je bijt niet."
Simon was inderdaad voorzichtig geweest, maar toen Trix er een opmerking over maakte bracht hem dat op een idee; hij zette zijn voortanden van boven op haar tepel, helemaal achteraan waar hij uit de tepelhof oprees, maar hij beet niet, vanonder hield hij niet zijn tanden tegen de tepel, maar zijn tong. Daarmee gaf hij tegendruk om zijn voortanden stevig op haar tepel te klemmen, en terwijl hij bleef zuigen trok hij zich terug zodat zijn tanden over Trix' tepel schraapten tot ze er van voren af schoven en haar tepel weer tegen de voorkant van zijn tanden rustte. De geluidjes die ze maakte waren niet van pijn, integendeel ze vond het lekkerder dan een tandeloze baby, dit was veel erotischer. Simon interpreteerde de geluidjes goed en deed Trix het genoegen van een viervoudige herhaling van de schraapzuigzoen. Ze verplaatste zijn hoofd opnieuw naar rechts en hij begreep haar goed en gaf de tepel daar dezelfde behandeling.
"Het is tijd voor schoonlikken," zei Trix en trok zijn lippen weer met een plop van haar tepel af, "het voelt alsof er nog steeds glibberigheid uit m'n poesje lekt."
Het was met tegenzin dat Simon haar tepels en borstjes liet gaan, maar toen hij keek of de opmerking over het lekken echt klopte, vond hij de glanzend natte poes er ook heel aanlokkelijk uitzien, aanlokkelijk om te likken, wat eigenlijk niet klopte met het gevoel dat hij had gehad toen Roos hem vertelde dat haar poes nat werd als ze geil was en dat na het vrijen het zaad, net zo glibberig als het poezenvocht en Peters voorvocht, nog wel tien minuten uit haar poes kon nadruppelen als ze gevrijd hadden. Toen hij dat hoorde had Simon het een smerig idee gevonden, iets dat normale ouders vast niet zouden doen, en vast ook geen meisje als hij ooit met zo een schepseltje zo bevriend zou raken dat ze zouden vrijen. Hij vroeg zich niet opnieuw af waarom Trix er niet van gewalgd had en het hem zelfs wilde laten doen, maar zakte door zijn knieën tot zijn mond, net als Trix' poes, op aanrechthoogte was en stak zijn tong uit. De eerste lik was niet eens voorzichtig met alleen het puntje van zijn tong, maar direct met de bovenkant plat op haar vel. Niet dat van haar poes, tenminste niet als eerste, maar eerst haar dijen, eerst links dan rechts, wel in de buurt van haar poes, maar waar het glinsteren duidelijk maakte dat ook daar wat op te likken was, zoals hij, als hij iets nats en plakkerigs op de grond had gemorst, hij dat ook van de randen af opveegde, al had hij dat nog nooit met zijn tong gedaan. De smaak viel hem niet tegen, een beetje zout, maar niet meer dan haar zweet, wel plakkeriger, of 'glibberig' zoals Trix het beter had aangeduid.
Hij keek naar haar gezicht op toen hij de omgeving goed genoeg schoon had gelikt aan haar poes zelf te beginnen. Ze keek hem lief en aandachtig aan en weer besefte hij hoe mooi ze was, zo in haar blootje nog mooier dan in haar tenniskleding. Ze lag min of meer behaaglijk achterover, met haar schouders tegen de kastjes achter het aanrecht. Hij zag net iets lager dan haar borstjes ook weer het ondiepe kuiltje dat nog nat was van het zweet. Voor hij aan haar poes begon likte hij eerst haar navel, zijn tong naar binnen stekend en dan omhoog langs het zweetspoor, met een brede haal door het kuiltje in haar borstbeen, dan rechtsaf naar haar borstje, niet naar de tepel, maar met een stevige haal de ronding volgend waar haar borst uit haar ribbenkast oprees, dan een zelfde lik links, voor Trix rechts.
"Lekkerrr," zei ze instemmend, maar liet er direct op volgen, "maar je zou m'n poes schoonlikken... beffen... toe, alsjeblieft."
Simon probeerde verontschuldigend te kijken zoals Trix naar hem kon kijken als ze, ergens door afgeleid, niet precies de opdracht uitvoerde die hij haar, in zijn rol van tennistrainer, gegeven had. Hij vergaf haar dan direct, maar zij deed dan ook direct alsnog wat ze had moeten doen. Dat deed hij nu dus ook. Een lange brede langzame lik van onder naar boven, tot de bovenkant van het streepje haar in het verlengde van haar spleetje. Dat laatste kriebelde een beetje, de hele lik was erg opwindend en heel lekker om te doen. Hij herhaalde hem vier keer, zoveel mogelijk naar Trix' gezicht kijkend, verliefd kijkend, terwijl hij haar verliefd terug zag kijken en tegelijk steeds... geiler, ja zo zag geiler eruit.
Bij de zesde lik spitste hij z'n tong een beetje om de binnenkant van haar spleetje beter schoon te kunnen likken. Terwijl hij langzaam likte keek hij naar Trix' gezicht en zag instemming door de verliefdheid en geilheid heen. Ze haalde scherp adem in toen het puntje van zijn tong het huidplooitje aan het uiteinde raakte en iets terug duwde. Hij bedacht weer dat daar haar gevoeligste plekje, haar kittelaar, zat. Ook door haar spleetje likte hij meerdere keren en telkens tussendoor, ook meer naar links en rechts om de plooitjes tussen Trix' binnenste en buitenste schaamlippen goed schoon te likken en aan het eind van elk likje liet hij zijn tong een beetje dralen bij haar kittelaar, terwijl hij naar de reactie op haar gezicht keek. Helemaal schoon gelikt kreeg hij Trix' poes niet, niet alleen omdat je bij het schoonlikken de plek waar je likt een beetje met spuug vervuild, maar meer nog doordat Trix' poes tijdens het likken zichzelf ook weer vochtig maakte. Om de laatste restjes van het oude glibberige vocht - herkenbaar omdat het witter was, spuug en poezen geil waren doorzichtig - helemaal onderaan, weg te likken stak hij zijn tong extra ver uit onder haar poes, wat kon omdat ze een beetje overstak over de rand van de aanrecht.
Toen het puntje van zijn tong het raakte, herkende hij precies wat het was, Trix' poepertje. Schoonmaken was ook daar nodig, niet omdat er poep aan zat, maar het zat dikker in het glibberige vocht van hun vrijpartij dan de laatste zes likken door haar spleetje. Het gekke was dat hij niet walgde, het was iets heel intiems om Trix daar aan te raken, vooral omdat het met zijn tong was. Hij liet die tong er even rond likken, om alle glibber weg te halen, maar ook vanwege het malle intieme, en geile, gevoel. Hij haalde zijn tong terug, ook om de glibber weg te halen, en kwam met zijn tong in de opening achter-onderaan haar spleetje, haar vagina. Daar vond hij opnieuw een concentratie van glibberig vocht. Geen wonder daar was al het andere uit komen druipen. Hij ging drie keer achter elkaar met z'n tong naar binnen, tussendoor de tong terug in zijn mond om de laatste beetjes weg te slikken.
"Weer naar voren," zei Trix, "Hier." Ze wees haar klitje aan met haar wijsvinger.
"Dat krijg ik met m'n tong niet schoner," merkte Simon op, "Dan komt er alleen nieuw spuug op."
Trix glimlachte voor ze zei: "Maar het voelt zo lekker."
Nu glimlachte Simon. "Dus niet schoonmaken maar beffen?"
"Ja... Alsjeblieft."
Deel 5
Voor het eerst zag Simon gemengd in het nog altijd verliefde en geile gezicht van Trix ook verlegenheid. Het was knap dat hij die drie emoties tegelijk in één gezicht kon lezen, want ze waren alle drie op dat ogenblik op Trix van toepassing. Ze was al zo lang verliefd op Simon als ze eerder die avond bekend had, en vervolgens nog verliefder geworden toen hij bekend had al nog langer verliefd op haar te zijn. Omdat ze had vastgehouden aan haar weinig geëmancipeerde standpunt dat jongens meisjes om verkering hoorden te vragen, en Simon toen hij, door zijn hulp bij haar tennistraining, eenmaal in de gelegenheid was gekomen om haar op een onverdachte manier beter te leren kennen, waardoor hij de moed had kunnen vinden om die verkering ook daadwerkelijk te vragen. Maar toen het zo ver was ethische bezwaren was gaan zien in een verhouding tussen trainer en pupil, was het tot nog toe gebleven bij vriendschappelijkheid tussen hen twee. Als Simon, voor die affaire met die coach op het nieuws kwam, niet zo verlegen geweest was met meisjes, waren ze al een stelletje geweest, dus hadden ze al gezoend en geknuffeld, voor hij die ethische bezwaren ontwikkelde.
Trix was nooit verlegen geweest met jongens, al sprak ze meer met gewone leuke jongens dan met die die zo leuk waren dat ze er amoureuze belangstelling voor koesterde, omdat ze juist van die, en de laatste jaren Simon in het bijzonder, verwachtte dat die moeite voor haar zouden doen. Het was eigenlijk puur toeval geweest dat Simon met wat tennisvrienden aan het volgende tafeltje op het terras voor het clubhuis had plaats genomen (het was het enige nog vrije tafeltje) toen haar teamgenoten met Trix het probleem bespraken dat ze eigenlijk onder de jongens zou moeten zoeken om iemand te vinden die sterk genoeg was om haar sparringpartner te zijn. Het was heel erg opmerkelijk geweest dat Simon bij die gelegenheid het lef had om zich in het meidengesprek te mengen met de woorden: "Ik wil wel een partijtje tegen je spelen om te kijken of ik sterk genoeg ben."
Trix had het geplaag van twee van de andere meiden en alle drie de andere jongens, dat erop neerkwam dat Simons aanbod door amoureuze bedoelingen was ingegeven, doen verstommen met haar "Doe niet zo gek, hij wil gewoon tennissen. Baan vier is vrij, dus laten we het gelijk proberen."
En zo was de samenwerking tussen de stille verliefden begonnen. Dat Trix nu toch verlegen was had met haar opvoeding te maken. Bij haar thuis ging het meer om goede omgangsvormen dan om openheid over zoiets als seks. Van het eerste had ze alles geleerd, van het tweede meer op school dan van haar ouders. Aanvullende informatie van Carla had de geheimzinnigheid die eromheen hing eigenlijk alleen wat groter gemaakt en ingepakt in gegiechel. Ze had zich al dagdromend een wereld voorgesteld waarin seks net zo gemakkelijk bespreekbaar was als het weer en gedacht dat dat een utopie was. Maar deze avond toen Roos had gezegd "We gaan een potje vrijen." en nog verteld dat ze er de tijd voor gingen nemen, bleek dat zo een wereld toch kon bestaan. En even later bleek dat ook nog bespreekbaar met Simon, al wilde hij er duidelijk niet zo ver in gaan als zijn ouders, maar ze had nog nooit zo open met een jongen over seks gesproken. En ze had zichzelf in zoverre over haar standpunt dat jongens meisjes hoorden te vragen heen gezet, dat ze hem tenminste een paar goede hints had gegeven dat ze wel open stond voor zijn avances.
Beffen was niet iets dat voorkwam in de seksuele voorlichting van haar ouders en zelfs niet in die van school, tenminste niet expliciet, alleen iets van een giechelgesprek met Carla, geïllustreerd met een raar internetfilmpje op Carla's computer waar geen kinderslot op was ingesteld. Toen Simon vroeg of ze van schoonlikken op beffen wilde overgaan, was dat daarom een soort indringen in een gesprek met rode koontjes tussen twee meiden, een meidengesprek waar Trix zich eigenlijk voor schaamde, zeker naar jongens toe, en dat maakte haar verlegen. Haar geilheid van dat moment had haar toch 'ja' doen zeggen, haar verliefdheid er 'alsjeblieft' aan doen toevoegen, haar verlegenheid had haar belemmerd er verder nog iets over te zeggen.
Hij willigde het 'ja... alsjeblieft' niet meteen in, maar bleef tussen haar borstjes door naar haar gezicht kijken, alsof hij haar diepe zielenroerselen probeerde te peilen. Maar het lukte Trix het schaamrood niet over dat gezicht te doen uitvloeien, doordat de blik waarmee hij naar haar keek zo verliefd en vol lust was, en voor zo iemand, zo een vrijer, hoefde je je niet te schamen voor een verlangen om gebeft te worden. Toen Carla haar een beetje in beffen had ingewijd, voor zover iemand dat kan die het zelf nooit heeft gedaan of ondergaan, had ze gedacht dat alleen dwazen zoiets zouden doen, voor normale mensen was het immers te smerig om zelfs maar te overwegen. 's Avonds in bed had ze tijdens het vingeren toch overwogen hoe het zou voelen als iemand, Simon, dat bij haar zou doen en uit medelijden met hem had ze voorzichtig geproefd van het glibberige vocht dat aan haar vingers was gaan kleven. Het smaakte helemaal niet naar hoe pies rook. Uiteindelijk had ze haar vingers helemaal afgelikt. Dat je jezelf niet vies, wel lekker eigenlijk, vond smaken. Onmiddellijk wist ze dat dat niet betekende dat je een ander, iemand die geen op geslachtsdelen gefixeerde dwaas was, bereid zou kunnen vinden het voor je te doen. Dat een tong bijzondere mogelijkheden bood om met je kietelaar te spelen, voelde ze echter instinctief aan.
Haar nog steeds aankijkend had Simon zijn tong en lippen heel geleidelijk weer dichter naar Trix' poes bewogen. Als hij gekeken had naar waar hij zijn tong ging laten neerdalen had hij met het gespitste puntje van zijn tong op haar kittelaar gemikt, nu deed hij het met vlakke tong om meer kans te hebben dat kleine deels verscholen knopje te raken. Aan de krulletjes die verder naar achter en het spleetje dat hij met de voorkant van zijn tong raakte, wist hij dat het midden van zijn tong op het gevoelige plekje terecht was gekomen. De druk tussen tong en poes verhogend maakte hij rondgaande bewegingen zoals Trix met haar poes had gedaan toen ze tot de wortel over zijn piemel was geschoven. Hij zag aan haar gezicht en hoorde aan haar ademhaling en gekke geluidjes dat het heel erg opwindend voor haar was. Voor Simon was zowel wat hij met zijn tong deed als het luisteren naar Trix, en het kijken naar haar gezicht, ook heel erg opwindend. Werktuigelijk ging hij door genietend van dat gezicht, die geluiden, het gevoel, de smaak en de geur. Zo werktuigelijk dat hij eigenlijk niet goed genoeg oplette en zich liet verrassen door Trix' volgende orgasme.
Ze had instinctief zijn hoofd weer willen vastpakken en met haar handen zijn mond net als bij haar tepels, steviger willen aandrukken op haar poes, maar omdat ze nu Simon zo laag zat en ze nog steeds niet stabiel zat op het randje van het aanrecht waar ze zich met haar schouders tegen de kastjes zelf van afduwde, gebruikte ze haar handen om zich zo goed en zo kwaad als dat ging te beletten dat ze op Simon zou storten. Ze had dus eigenlijk niets behalve haar dijen waarmee ze Simons hoofd vastklemde en zijn oren dichtdrukte en rood deed aanlopen, om de gekmakende opwinding die zijn tong in haar kietelaar opwekte te temperen en ook zij werd overvallen door de plotselinge golf van intense gevoelens die vanuit haar kittelaar haar hele lichaam en geest overspoelden, spieren deden verkrampen, trillen, en verslappen, kreten in haar keel vormden en uit haar mond uitstoten, zweet deden uitbreken en een golf van nieuwe glibberige vloeistof in haar poes.
Simon probeerde zijn hoofd te bevrijden en dat lukte toen Trix' spieren verslapten en hij haar dijen met zijn handen weer open kon drukken en hij zelfs kans zag haar helemaal wat naar achter te schuiven zodat ze stabieler op het aanrecht zou zijn komen te zitten als haar spieren haar niet zo in de steek hadden gelaten. Ondanks zijn dicht geklemde oren had Simon gehoord dat Trix zo hard haar passie had uitgeschreeuwd dat het ook boven gehoord kon worden, zeker op de overloop, waarschijnlijk ook op Roos en Peters slaapkamer en in de badkamer, de drie plekken waar ze zouden kunnen zijn. Hij zou het vreselijk vinden als zijn ouders naar beneden kwamen om te kijken wat er aan de hand was, en hij hoopte dat ze het fatsoen zouden hebben zich dan eerst aan te kleden, want hij verwachtte niet dat ze kleren aanhadden. Hij wist wel zeker dat àls ze het gehoord hadden, ze het geluid direct herkend zouden hebben; het was niet helemaal hetzelfde, maar het leek erg op de geluiden die hij Roos had horen maken als ze met Peter een potje aan het vrijen was. Hij hoopte dan dat de buren het niet hoorden, al hoorde hij het zelf vaak ook niet, omdat hij uit voorzorg achtergrondmuziek niet al te zacht aanzette, hij wist uit ervaring dat het zonder bijgeluiden in zijn slaapkamer te horen was als in de huiskamer een potje werd gevreeën en in de huiskamer als het vrijen plaatsvond in de slaapkamer van Roos en Peter.
"Ooohh, dat was heftig," verzuchte Trix, "en ontzettend lekker."
Zij maakte zich kennelijk geen zorgen om luistervinken, terwijl ze daar op het aanrecht zat bij te komen van een heel heftig orgasme. Toen zag ze iets. Het was al vanuit haar gezichtspunt zichtbaar geweest sinds Simon zich had opgericht om haar stabieler op het aanrecht te schuiven, maar haar ogen waren nu pas weer helder en gefocust.
"Roos had gelijk," zei ze, "Van schoonlikken wordt degene die het doet ook weer geil... Je piemel is weer stijf."
Simon was te geconcentreerd met Trix bezig geweest om op te merken dat zijn piemel dat net zo opwindend vond als zijn tong. Wat schaapachtig keek hij naar het fenomeen.
"En wat doen Roos en Peter dan?"
Simon keek schaapachtig naar Trix gezicht, verbluft dat zo een slim meisje dat nu nog niet begrepen had.
"Nog een keer vrijen, piemel-poes?"
"Zij wel, ben ik bang," zei Simon.
"Waarom wij dan niet?" vroeg Trix, "Ik wil nog wel een keer."
Ze schoof weer wat onderuit zodat haar poes weer bij het randje van de aanrecht kwam.
"Volgens mij kun je er zo bij met die piemel," zei ze.
"Peter doet dat soms achterlangs, als Roos aan het aanrecht aan het werk is," verklapte Simon.
"Heb je ze dat wel eens zien doen?"
"Nee, Peter vertelde dat hij dat deed terwijl Roos het eten stond klaar te maken op de dagen dat ik bij jullie at. Dat hij dan lekker al voor het eten met Roos kon vrijen, omdat er geen puber rondliep die er bezwaar tegen had zijn ouders te zien vrijen."
"Wil jij het nu ook zo doen?"
"Nee. We hebben al gegeten en de vaat is gedaan."
Trix giechelde om die opmerking.
"Ik vind het niet leuk als ik niet naar je gezicht kan kijken als we vrijen. Zoals ik nu zit gaat het vast ook. Als jij dichter tegen het aanrecht gaat staan kan je piemel zo in m'n poes en we kunnen elkaar ook aankijken."
"Zo doen ze het ook in de video met seksuele voorlichting voor gevorderden. Ze laten zien dat het beter gaat dan op veel tafels. Een aanrecht staat steviger en is beter op hoogte."
"Waarom doe je het dan nog niet?"
"Wil je echt nog een keer?"
Trix wilde Simons arm grijpen en hem naar zich toe trekken, maar toen ze de rand van de gootsteen losliet begreep ze direct dat ze zo instabiel zat dat ze alleen zichzelf van het aanrecht af zou trekken.
"Je gaat me toch niet laten smeken?" vroeg ze daarom en tuitte haar lippen een beetje om zonder echt smeken duidelijk te maken dat ze ook een zoen wilde.
Die kreeg ze en omdat Simon daarvoor het best tussen haar dijen tegen het aanrecht aan kon gaan staan kreeg ze bijna vanzelf het andere op de koop toe.
Simons piemel hing als hij stond op aanrechthoogte, maar omdat zijn piemel nu ook overeind stond stak hij er bovenuit en omdat Trix poes een beetje voor de rand van het aanrecht uitstak, stond hij tijdens de zoen in zijn midsectie net niet tegen het aanrecht, maar met zijn piemel tegen haar poes en zijn heupen klem tussen haar dijen. Het werd een tedere zoen waar ze beide rustig de tijd voor namen. Omdat Trix nog steeds achterover zat, met hoofd en schouders tegen de kastjes leunend, moest Simon voorover buigen en al steunde hij daarbij met z'n handen op het aanrecht ter weerszijden van Trix, dat gaf na een tijdje toch een onaangenaam gevoel in zijn onderrug. Hij brak de zoen af en ging recht staan.
"Bijna goed," zei Trix en ze knikte en keek in de richting van Simons piemel. "Erin was de bedoeling," vulde ze ten overvloede aan.
Ze had niet gesmeekt, eerder een standje gegeven omdat Simon het niet goed deed, maar hij glimlachte, bewoog behoedzaam naar achter en keek hoe zijn piemel langs Trix' poes gleed en daar met het puntje van de eikel tegen zou zijn gekomen als hij niet zo stram overeind stond dat het contactpunt van bij de wortel tot halverwege de stam was opgeschoven. Met een paar vingers forceerde hij de piemel naar een horizontale stand met het puntje precies bij de opening waar volgens Trix' bedoeling hij 'erin' moest. Met alleen het puntje 'erin' keek hij Trix weer aan.
"Hoever erin?" vroeg hij.
"Het is geen tennis. Op de lijn is niet 'in'. Het telt niet als binnen."
Simon leunde voorover voor een zoen, en om alsnog 'erin' te komen. Hij deed het heel voorzichtig, maar het ging vlotter dan toen Trix zich met haar poes over zijn piemel had laten zakken. In één slow-motion stoot was hij helemaal binnen en terwijl hun lippen elkaar raakten en ze die eerst alleen maar op elkaar drukten, dan voorzichtig met de puntjes van hun tongen elkaars lippen bevochtigden en elkaars tongpuntjes lichtjes aantikten genoten ze weer van onder, zij van het gevoel helemaal door hem gevuld te zijn, hij van het gevoel helemaal door haar omgeven te zijn, terwijl hun tongen elkaars monden binnengingen en met die van de ander speelden, zetten Simons heupen zich in beweging om zich over te geven aan de oeroude instincten die mannetjes dwingen in vrouwtjes nageslacht te verwekken. Lange tijd kon Simon zich beheersen en de bewegingen beschaafder en liefdevol doen zijn dan waar wilde dieren de tijd voor hebben.
Na een tijdje stopte hij de zoen om mogelijk te maken waar Trix om gevraagd had, hem tijdens het vrijen aan te kunnen kijken. Beide zagen ze dat het gezicht van de ander verhit en vol lust was, maar ook vol van liefde. Trix had haar benen om Simons heupen geslagen en trok daarmee, telkens als hij zijn piemel in haar poes naar binnen dreef, hem naar zich toe zodat de botsing tussen hun schaambenen krachtiger werd dan Simon bedoelde en dan hield ze hem even tegen zich aan en zijn piemel helemaal diep in zich voor ze hem de ruimte gaf om weer naar buiten te schuiven. Simons blik verruimde zich; hij keek niet meer alleen gebiologeerd en verliefd naar Trix' gezicht, maar zag nu ook haar blonde haar, los hangend over haar rechter schouder. Alleen tijdens het tennissen bond ze het laag op haar achterhoofd samen tot een paardenstaart, nu hing het uiteinde van haar haar over haar rechter schouder sinds de laatste zwaai die haar hoofd gemaakt had en waarmee haar linker schouder was ontbloot, maar aan de andere zijde, in Simons beeld links, bedekte haar haar haar huid tot waar aan de bovenzijde haar borstje uit haar borst opbolde.
Zonder dat hij gestopt was haar aan te kijken zag hij nu ook haar tepeltjes verleidelijk opstaan, de wat opbollende tepelhoven, het streepje vlakke huid tussen haar borstjes, dat haar borstbeen bedekte, net wat lager dan haar borstjes het ondiepe dal in dat borstbeen, waar zich eerder vocht, zweet, verzameld had, maar waar nu weer alleen droge, matte huid te zien was. Hij zag hoe haar borstjes trilden elke keer als hij zijn opgewonden piemel in haar stootte en zij met haar hielen zijn billen naar zich toe trok en dat haar stralende gezicht na een tijd verder oplichtte doordat haar glimlach breder werd terwijl haar handen het aanrecht los lieten en de ruimte tussen haar borstjes smaller werd toen ze haar handen op zijn schouders legde en zich daaraan optrok, los van de kastjes boven het aanrecht, hem tegemoet komend voor een zoen. Haar lippen raakten de zijne, maar kort, zo lang als zij, tussen twee stoten in, zijn piemel tot de wortel in haar poes gevangen hield, toen nam haar gezicht weer een beetje afstand, niet meer dan nodig om zijn ogen weer goed scherp te zien, twee ogen, in plaats van ineen gevloeid tot één vaag cyclopenoog.
Nu hij weer Trix' beide ogen afzonderlijk zag, maar van dichterbij dan eerst was het niet meer mogelijk tegelijk zijn blik te verruimen tot voorbij haar borstjes, haar tepeltjes vielen eigenlijk al in het vage grensgebied van zijn blikveld waar ook zijn eigen neus zich bevond, je wist dat het er was, maar zonder je ogen bewust in die richting te draaien zag je het alleen als er iets anders was, een zwarte vlek bijvoorbeeld, omdat je met een vinger aan je neus had gezeten terwijl je met een lekkende pen aan het schrijven was geweest. Simon verkleinde zijn bewuste blikveld weer tot Trix' stralende ogen, haar lieve neus, haar gelukkige glimlach, maar hij vulde het op de tast aan. Z'n handen schoven van haar heupen omhoog naar haar middel waarbij z'n duimen hem nog eens bewust maakten van wat zijn ogen die avond voor het eerst bewust hadden gezien, dat de hoekjes van haar bekken, voor boven, uitstaken boven het oppervlak van haar vlakke buik. Z'n handen schoven door van haar middel naar borst, de ribben zich elk afzonderlijk aftekenend in haar huid, tot zijn duimen de onderzijde van haar borstjes bereikten, die de delen van haar ribben daaronder effectief aan oog en tastende vingers onttrokken, verder omhoog tot zijn wijsvingers net niet in haar oksels belandden, omdat de toppen en de eerste kootjes stuitten op de spieren voor en achter die oksels die samen kracht gaven aan haar opslag, smashes en forehand, maar waardoor ook het midden van zijn wijsvingers in de lucht boven de holten van haar oksels bleven hangen. Simon was zich echter meer bewust van wat de toppen van zijn duimen al tastend tegenkwamen, de subtiele extra bollingen op haar borsten waar hij wist dat haar huid bruin kleurde en centraal daarbovenop haar tepels die rubberachtig hard verder en veel duidelijker uitstaken, en toch meegaven met de bewegingen van zijn duimen.
"We zijn samen één," zei Trix zacht en Simon wist dat het zo was, ze waren niet alleen met een piemel bewegend in een poes met elkaar verbonden zoals een zuiger in de cilinder van een auto, maar echt samen één volmaakte eenheid. Hij antwoordde door haar naar zich toe te trekken, tot zijn duimen niet alleen haar tepels raakten maar ook zijn eigen en hij drukte zijn lippen weer op de hare en voor hij zijn ogen sloot zag zijn geestesoog dat ze samen maar één oog hadden waar hij in verdronk en zo nog meer één met Trix werd. Hun lippen vreeën een tijdje met elkaar voor ze hun tongen toestonden naar buiten te komen en ook met elkaar te vrijen. Intussen bleven Simons heupen gestaag op en neer gaan, waardoor zij zijn piemel steeds hard en heet en kloppend in haar poes voelde bewegen, in, haar perfect opvullend, uit, een leegte veroorzakend tot in haar ziel, die haar deed verlangen naar de volgende keer dat ze weer werd opgevuld, naar het gekmakend verrukkelijke gevoel als hij helemaal in haar zat en zijn schaambeen tegen haar kittelaar drukte, over haar kietelaar wreef. Vaag besefte Trix dat dit opwindende spel langer duurde dan toen ze het op de bank deden, en meer was ze zich bewust van Simon als verlengstuk... nee... deel van zichzelf.
Terwijl haar handen voortgingen te spelen met de haren in zijn nek en te woelen door zijn haar merkte ze opeens dat zijn hoofd daaronder niet gewoon rond was, maar op sommige plekken boller en andere vlakker of zelfs een beetje hol, zoals bij de overgang naar zijn nek en op zijn slapen, en daarmee werd het een echter en steviger schedel, meer zoals ze haar eigen schedel kende, voor zover ze nog een eigen schedel had, ze hadden er samen twee. Veel meer nog dan dit al was ze zich echter bewust van de oplopende spanning in haar kutje, de opbouw naar weer een nieuw orgasme dat zich vanuit haar kietelaar en ook van binnenin haar poes opbouwde. Ze kneep, zonder dat ze het bewust probeerde, ritmisch met haar inwendige kutspieren in Simons nog steeds gestaag in- en uitgaande piemel, als wilde ze dat, als zij zou exploderen, hij dat met haar mee zou doen en haar opnieuw vol spuiten.
Simon onderbrak de zoen en keek haar even aan. Haar gezicht zag er net zo verhit uit als het zijne voelde. Hij voelde afkoeling waar hun lichamen net nog tegen elkaar gedrukt hadden gezeten, en merkte daardoor dat ze weer bezweet waren geworden en dat zweet nu verdampte, afkoeling door onttrekking van warmte tijdens de verdamping, verdampingswarmte, ze hadden er net een paar sommen over gemaakt in hun natuurkundehuiswerk. Trix trok zijn hoofd weer tegen het hare, haar borstjes tegen zijn borst, met nog steeds zijn duimen spelend met haar tepels, ertussen. De nieuwe zoen was hongerig, met hun tongen actiever en dieper in de mond van de ander doordringend dan tot dan toe, natter ook. Trix' hielen drukten na de volgende krachtige stoot van Simons piemel naar binnen, harder en langer dan tot dan toe, in zijn billen, alsof de spieren in haar benen die het deden in aangespannen toestand verstijfden. Haar heupen maakten schokkerige bewegingen waarmee haar kittelaar hard over zijn met kriebelige krulletjes bedekte schaambeen heen en weer bewoog. Ook haar armen die zijn hoofd vasthielden en hun lippen tegen elkaar drukten leken verkrampt.
Simon dacht er niet over na dat het een gevolg was van een orgasme dat Trix weer overspoelde, maar voelde dat de erotische spanning die zich steeds verder in zijn lichaam had opgebouwd plotseling tot ontlading kwam, hij voelde zijn zak samenknijpen, z'n piemel nog meer opzwellen en schokken en dan het zaad dat hard uit zijn piemel spoot, even tot rust leek te komen om door een volgende spurt te worden gevolgd, en nog een en weer, maar steeds minder krachtig. Trix' spieren verslapten, haar armen en benen lieten hem los, haar hoofd viel achterover.
"Aaaahh, Simon! Oooohh, aahh."
Het duurde even voor Simon besefte dat hun zoen had voorkomen dat Trix haar passie opnieuw had uitgeschreeuwd, en dat ze nu in de fase van bijkomen van haar orgasme meer hijgde en kreunde dan riep, zelfs zijn naam sprak ze zacht, maar toch met veel nadruk, uit.
"Trix," zei hij, en wachtte tot haar ogen weer gefocust waren en naar de zijne keken voor hij verder ging, "We zijn één, maar jouw kant van ons is het mooist... en het opwindendst."
Trix haalde nog een paar keer diep adem en Simon zag haar met zweetdruppeltjes bedauwde borstjes op haar borst meebewegen, voor ze wat terug zei. "We zijn samen het mooiste en opwindendste voor elkaar."
Ze drukte weer een kusje op zijn lippen.
"Ik zou de hele nacht wel met je willen vrijen, maar ik word een beetje moe."
Die laatste opmerking zorgde ervoor dat Simon bedacht dat het later werd en het niet lang meer zou duren voor ze gewoonlijk zouden gaan slapen. Hij keek op de grote klok, een 'stationsklok' aan de wand. Kwart voor elf. Normaal was hij om half elf al in bed.
"Je komt te laat thuis!" zei hij geschrokken.
Trix keek naar waar hij gekeken had.
"Oei, dat wordt laat. Roos had nog gewaarschuwd."
Simon vroeg zich zichtbaar af waarvoor Roos had gewaarschuwd.
"'Niet zo laat dat je moeder boos wordt', zei ze. "Ik hoop dat ze in een goede bui is."
"Ik breng je wel thuis," zei Simon, "Ik zeg wel dat het mijn schuld is."
"We zijn samen één. Dus samen schuld... Maar we moeten wel even weer in twee stukken."
Ze duwde Simon een stukje van zich af en omdat hij meegaf floepte zijn piemel, verslapt, maar nog wel gezwollen en rood, uit haar poes, de lipjes ook nog gezwollen en rood. Trix keek ernaar en pakte een vatendoekje dat over de kraan hing en veegde daarmee een goed deel van de glibberige vloeistoffen af die zich op en rond haar poes bevonden. Het was geen dweilen met de kraan open, maar wel met een lekkende kraan. Simon pakte de keukenhanddoek en veegde zijn piemel, zak en schaamhaar droog, pakte uit een la een schone en gaf die aan Trix.
"Eigenlijk moeten we onder de douche. We zijn helemaal bezweet," zei hij.
"Dan kom ik nog later thuis."
"Ja, en we kunnen nu toch niet, zo langzamerhand zullen Roos en Peter wel aan het douchen zijn. Maar ik had je graag schoon bij de notarissen afgeleverd. Zij willen toch niet kunnen ruiken dat we een potje hebben gevrijd?"
"Ik denk het niet."
Trix spoelde het vatendoekje uit en deed er wat zeep op, en waste haar poes en wijde omgeving daarmee.
"Maar we gaan hard fietsen, dus dan kom ik toch bezweet aan," ging ze verder.
Ze keek nog eens kritisch naar haar werkje en zag dat er nog steeds wat liefdessap uit haar spleetje droop. Omdat ze nog steeds zat droop het naar haar poepertje. Simon zag het ook en bedacht dat het er meer geil dan smerig uitzag, en dat hij als iemand het een week geleden had beschreven, en vroeg wat hij daarvan vond, hij waarschijnlijk andersom gekozen had.
Simon was inmiddels ook klaar met schoonmaken en afdrogen en bij hem droop het al niet meer na.
Trix liet zich van het aanrecht glijden en maakte zich wijdbeens gebukt staand nog een keer schoon, ook haar billen want ze had al die tijd op een glibberig vochtig stukje van het aanrecht gezeten. Simon nam een nieuw vatendoekje en poetste ook daar de sporen van hun vrijpartij weg, terwijl Trix de pas gewassen huid afdroogde.
"Oké, nu snel aankleden en naar huis," zei ze en ging in de kamer haar kleren bij elkaar zoeken.
Simon volgde en kleedde zich ook aan. Hij zag dat Trix haar slipje niet aandeed. Hij wilde er een opmerking over maken toen zij al een verklaring gaf.
"Als ik m'n slipje weer aandoe zit er straks weer glibberigheid in. Dat wil m'n moeder vast niet vinden als ze de was doet. Neem je een vaatdoekje mee? Dan poets ik me als ik m'n fiets weg zet nog een keer schoon."
Het was een goede verklaring maar Simon vroeg toch of ze het niet vervelend vond in haar blote billen op de fiets; haar rok kon opwaaien als ze hard fietsten.
"Doet Roos het alleen thuis?"
O, ja, hij had haar verteld dat Roos vaak onder haar rok geen ondergoed droeg, om het gemakkelijker te maken voor Peter. Hij zei dat hij niet wist of ze het op straat ook deed. Dat was waar, maar hij verzweeg dat hij een ernstig vermoeden had dat ze het wel deed. Bijvoorbeeld als ze 's avonds op de camping nog een ommetje gingen lopen en ze later verklaarden dat ze lekker in de duinen hadden gevreeën.
Simon was meer heer dan zijn moeder had gevraagd, hij bracht Trix niet alleen naar huis, maar droeg ook haar tas en zou die onder zijn eigen snelbinders stoppen.
Schrijvers willen dolgraag weten hoe hun verhaal wordt ontvangen. Een korte opmerking is vaak al voldoende. Wij nodigen je dan ook van harte uit om een reactie te geven op dit verhaal. Daarvoor hoef je geen lid te zijn.